«Ήθελα να φτάσω στην Ευρώπη». Ακόμα δεν ξέρει ότι το ταξίδι θα διαρκέσει έξι πολύ μεγάλα χρόνια. Στο Ιράν βρίσκει δουλειά ως πλυντήριο πιάτων, κερδίζει χρήματα για να συνεχίσει την καριέρα του. Μετά από έξι μήνες, περνά νέα σύνορα και φτάνει στην Τουρκία, όπου θα μείνει για μερικούς μήνες δουλεύοντας σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας.. «Ήταν πολύ δύσκολη δουλειά, ξεκινούσαμε δουλειά το πρωί στις 8 και τελειώναμε το βράδυ στις 20, κέρδιζα μόνο 140 ευρώ τον μήνα». Στη συνέχεια συναντά άλλους διακινητές, τους πληρώνει για να περάσουν τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Είναι από τα πιο ύπουλα σύνορα. Καταφέρνει να περπατήσει πολλές νύχτες, φτάνει στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα, όπου βρίσκει δουλειά ως αποθήκη. Προσπαθεί να ζητήσει άσυλο αλλά δεν του χορηγείται. Και μετά φεύγει ξανά, αυτή τη φορά κατά μήκος της βαλκανικής διαδρομής. Περνάει τα σύνορα με την ΠΓΔΜ, ακόμα με τα πόδια, πάλι με τους διακινητές, μετά η Σερβία, μετά η Βοσνία, περνά τα σύνορα περπατώντας σε ένα ποτάμι με το νερό να φτάνει μέχρι το λαιμό του. Μαζί του μόνο ένα σακίδιο με λίγα ρούχα και έναν υπνόσακο. Τα χρήματα του έρχονται από την οικογένεια με πρακτορεία μεταφοράς χρημάτων. «Για όλο το ταξίδι ξόδεψα 4 χιλιάδες ευρώ».

Το πιο δύσκολο σύνορο είναι αυτό μεταξύ Σερβίας και Κροατίας. «Προσπάθησα να περάσω τα σύνορα 24 φορές, κάθε φορά που με απέρριψαν οι αστυνομικοί της Κροατίας που με ξυλοκόπησαν». Αλλά δεν υπάρχουν συρματοπλέγματα που να καταφέρουν να ανακόψουν την ελπίδα του Σαΐφ. Είναι νέος, με καστανά μάτια και σεραφικό βλέμμα. Επιμένει στη βαλκανική διαδρομή και καταφέρνει να φτάσει στην Κροατία, μετά στη Σλοβενία ​​και μετά στην Τεργέστη. Και τώρα η Σιένα. «Επέλεξα τη Σιένα γιατί είναι μικρή πόλη και θα είναι πιο εύκολο να ζητήσεις άσυλο». Στη Σιένα υπάρχουν και άλλοι Πακιστανοί μετανάστες, ανάμεσά τους υπάρχει από στόμα σε στόμα που τους φέρνει πιο κοντά στην πόλη της Τοσκάνης. Αφού κοιμήθηκε για δύο μήνες στο δρόμο, τις τελευταίες μέρες ο Saif βρήκε μια φιλανθρωπική δομή μέσω της επαφής της Silvia Cavazzini, μιας εθελόντριας του Gandhi Charity που απέκλεισε το αίτημά της για βοήθεια μαζί με μια άλλη Ιταλίδα ακτιβίστρια, Barbara Bertocchi, την οποία συνάντησε ο Saif κατά τη διάρκεια του Βαλκανική διαδρομή. «Επιτέλους κοιμήθηκα σε ένα στρώμα και μπόρεσα να κάνω ένα ντους». Τώρα όμως θα είναι ξανά στο δρόμο. Για αυτό απευθύνει έκκληση στην αστυνομία: «Θέλω να κάνω αίτηση για άσυλο και να βρω κέντρο υποδοχής». Και ίσως μια δουλειά: «Σε αυτά τα έξι χρόνια που ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο έχω κάνει τα πάντα, ξέρω να κάνω όλες τις δουλειές».

Το ενημερωτικό δελτίο

Εάν θέλετε να παραμένετε ενημερωμένοι για τα νέα από τη Φλωρεντία, εγγραφείτε δωρεάν στο ενημερωτικό δελτίο της Corriere Fiorentino. Φτάνει κάθε μέρα κατευθείαν στα εισερχόμενά σας στις 12 το μεσημέρι. Απλώς κάντε κλικ εδώ