«Οι Warriors of Argo που βρέθηκαν στο μικρό λιμάνι Riace στην Καλαβρία της Ιταλίας και εκτέθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Reggio (Reggio Calabria), επέστρεψαν ως πανάκριβα χάλκινα αντίγραφα στην Argo για να θυμίσουν σε όλους τη μακρά ιστορία της πόλης και τα στενά δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών Ελλάδας και Ιταλίας. Συγχαρητήρια στη Δημοτική Αρχή και σε όλους όσους εμπνεύστηκαν και συνεργάστηκαν για να πραγματοποιηθεί αυτό το έργο και αργά αλλά σταθερά σφυρηλατώντας δεσμούς μεταξύ των λαών».

Μέσω Facebook, ο καθ. Ο Daniele Castrizio δίνει νέα για την επιλογή του δήμου Argo να δημιουργήσει δύο αντίγραφα των Riace Bronzes. Μιλώντας στο CityNow, εξηγεί τη σημασία αυτής της πρωτοβουλίας.

“Ο δήμαρχος της Αργώ συνειδητοποίησε ότι η πόλη δεν είχε πολιτιστική ταυτότητα, εξ ου και η απόφαση να τοποθετήσει κάποια αγάλματα ταυτότητας στην αγορά της πόλης. Τοποθέτησε τον Εροκλή, τον Διομήδη και επίσης τους Χάλκινους Ριάτς. Είναι σημαντικό ότι επέλεξε να βάλει και τους δύο πολεμιστές , πιστεύοντας έτσι στην υπόθεση της δημιουργίας τους στο Άργος.

Είναι μια πολιτιστική λειτουργία βάθους και συνάφειας. Δεν τελειώνει εκεί, θα υπάρξει επίσημη αδελφοποίηση και έχουν ήδη προγραμματιστεί αρκετές πολιτιστικές πρωτοβουλίες. Είναι μια πραγματική γέφυρα μεταξύ Καλαβρίας και Magna Graecia», διαβεβαιώνει ικανοποιημένος ο Castrizio.

Είναι αδύνατον να μην ρωτήσω έναν από τους σημαντικότερους ειδικούς στα Riace Bronzes για τον καυγά που έχει γίνει δικαστήριο τις τελευταίες ημέρες, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο, μεταξύ του Dr. Lamberti Castronuovo και του Vittorio Sgarbi.

Σύμφωνα με τον κριτικό τέχνης, τα Riace Bronzes είναι «αιχμάλωτοι» στο Reggio Calabria και θα μπορούσαν να εκτεθούν στα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου, ενώ ο Lamberti Castronuovo είναι κατηγορηματικά εναντίον.

Η γνώμη του Καστρίζιο επί της αξίας είναι ασήμαντη.

“Να τα κουβαλάς; Απλά αδύνατο, η ερώτηση δεν υπάρχει καν. Είναι πολύ ευαίσθητα. Σκεφτείτε ότι πριν από μερικά χρόνια, για να περπατήσετε τα μερικές εκατοντάδες μέτρα που χωρίζουν το κτίριο του Περιφερειακού Συμβουλίου (που στέγαζε τους Χάλκινους για αποκατάσταση, εκδ) από το Μουσείο του Ρέτζιο Καλάμπρια, έπρεπε να ασφαλτοστρωθούν όλοι οι δρόμοι για να αποφευχθούν οι κίνδυνοι.

Αν κατά τη διάρκεια της μεταφοράς το όχημα που φιλοξενούσε τα Riace Bronzes έπεφτε σε μια τρύπα, οι δύο πολεμιστές θα καταστρέφονταν ο ένας τον άλλον», η εύγλωττη μεταφορά που επέλεξε ο Castrizio για να καταστήσει σαφές πόσο αδύνατο είναι να μετακινηθούν τα Bronze από το Μουσείο Reggio.

Ο Castrizio κάνει λόγο για «προκλήσεις» του Vittorio Sgarbi και υπογραμμίζει πώς μόνο ένα μέρος της πόλης προσπάθησε πραγματικά να τις ενισχύσει τη χρονιά της πεντηκοστής επετείου.

«Είναι απαραίτητο να ξεχωρίσουμε αυτούς που τους τελευταίους μήνες δούλεψαν με πάθος διοργανώνοντας δεκάδες εκδηλώσεις, από αυτούς που προτίμησαν να κάνουν κάτι εύκολο και άμεσο.

Ακόμα κι αν τα Χάλκινα μπορούσαν να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο, θα ήταν εκθέματα χωρίς πολιτιστική αξία επειδή είχαν αφαιρεθεί από το φυσικό τους πλαίσιο, σαν ένα απλό κιτ που θα εκτεθεί. Οι επισκέπτες πρέπει να εξηγηθούν, να θαυμαστούν στο φυσικό τους περιβάλλον και στην επιστημονική τους μελέτη για να δώσουν πραγματική αξία σε αυτά τα έργα.

Επιπλέον – καταλήγει ο Castrizio – με όλες τις δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων αυτών που προσφέρει η τεχνολογία, δεν είναι απαραίτητο να μετακινηθούν οι Χάλκινοι για να τους δείξουν στον κόσμο. Με πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις, ολογράμματα και πολλά άλλα, θα ήταν δυνατό να γίνουν γνωστές αυτές οι δύο μοναδικότητες σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και ταυτόχρονα να ιντριγκάρουν όσους θέλουν να έρθουν να τις δουν από κοντά στο Reggio Calabria».