© Anastasios71/Shutterstock
Στις 8 Μαρτίου, το ελληνικό κοινοβούλιο ενέκρινε έναν νόμο που καθιστά δυνατή τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων: μια διάταξη που διχάζει τη χώρα, επαναφέροντας το δικαίωμα στην εκπαίδευση και τη δημοκρατία στο επίκεντρο της συζήτησης
Λίγες ώρες πριν την ψήφιση του νόμου για τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, χιλιάδες άνθρωποι από όλη τη χώρα είχαν συγκεντρωθεί στην Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, μπροστά από τη Βουλή, για να διαμαρτυρηθούν για το επίμαχο νομοσχέδιο με το σύνθημα «δωρεάν εκπαίδευση για όλα”.
Μαθητές από διαφορετικές πόλεις, συλλόγους διδασκόντων και συνδικαλιστικές οργανώσεις συμμετείχαν σε μια μεγάλη διαδήλωση που παρέλυσε την πρωτεύουσα της Ελλάδας, το αποκορύφωμα των 11 εβδομάδων συνεχιζόμενων διαδηλώσεων όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες «πανεπιστημιακές πόλεις», όπως η Θεσσαλονίκη και η Λάρισα .
Παρά την έντονη αντιπολίτευση, το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με τους 158 βουλευτές του, ψήφισε ως μπλοκ υπέρ του νομοσχεδίου, υποστηριζόμενο από τον ανεξάρτητο βουλευτή, Χ. Κατσιβάρδα, ο οποίος ανέβασε το σύνολο των ψήφων υπέρ σε 159. [il parlamento greco è composto da 300 deputati].
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, καταψήφισε. Παρόμοια θέση υιοθέτησε και το κεντροαριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν αντιτάχθηκε κατ' αρχήν στο νομοσχέδιο, αλλά επικαλέστηκε το άρθρο 16 του ελληνικού Συντάγματος που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα: μια ιστορία ανεκπλήρωτων προσδοκιών
Η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το αντίστοιχο, αν και χαμηλότερο από άποψη αναγνώρισης και επικύρωσης, είναι το λεγόμενο «ιδιωτικό κολέγιο», το οποίο προσφέρει μεταλυκειακά μαθήματα σε συνεργασία με αναγνωρισμένα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και οδηγεί σε πτυχίο πανεπιστημίου σε τρία χρόνια (αντί των τεσσάρων που αναμένονται στο δημόσια πανεπιστήμια).
Παρόλο που πολλά κολέγια έχουν καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για να βελτιώσουν τις εκπαιδευτικές τους υπηρεσίες, προσλαμβάνοντας έμπειρο ακαδημαϊκό προσωπικό ή παρέχοντας εγκαταστάσεις και ευκαιρίες υψηλής ποιότητας, απέτυχαν να διαλύσουν τη φήμη τους ως ακριβά ιδρύματα που απευθύνονται σε εύπορους ή χαμηλής απόδοσης φοιτητές, οι οποίοι έχουν αποτύχει. να περάσουν τις πανελλαδικές εξετάσεις για να μπουν στο πανεπιστήμιο.
Ακριβώς όπως η αναγνώριση των πανεπιστημιακών πτυχίων το 2020, ο πρόσφατα εγκριθείς νόμος έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες για τους εξής λόγους: αυξανόμενος ανταγωνισμός σε μια ήδη μικρή και κορεσμένη αγορά εργασίας, υποβάθμιση των πτυχίων του δημόσιου πανεπιστημίου, κοινωνική αδικία που προκαλείται από την κυριαρχία ενός κοινωνικού οικονομική ελίτ που μπορεί να «αγοράζει και πουλήσει» πτυχία, περιθωριοποίηση μειονεκτούντων φοιτητών και σταδιακή παρακμή των περιφερειακών κρατικών πανεπιστημίων, πολλά από τα οποία είναι ήδη υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες εδώ και χρόνια, λόγω πολλών και πολύπλοκων παραγόντων, όπως η προοδευτική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης (ιδίως μετά την οικονομική κρίση), οι συχνές καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων με επακόλουθες απώλειες μαθημάτων και εδραιωμένων εξετάσεων. εκκλήσεις, νεποτισμός, διαφθορά και ευνοιοκρατία, έντονα συνυφασμένα με τα εσωτερικά συμφέροντα και την πολιτική του πανεπιστημίου.
Υπάρχουν φόβοι ότι οι ξένες επενδύσεις ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μετατραπούν σε «franchise» που θα επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση και θα δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα δύο ταχυτήτων που θα ορίζεται από τον πλούτο, τη δύναμη και την ιδεολογία.
Η Νέα Δημοκρατία απαντά σε αυτές τις ανησυχίες υποσχόμενη ένα αξιοκρατικό σύστημα που εγγυάται άριστες υπηρεσίες σε συνέργεια και όχι σε ανταγωνισμό με τα κρατικά πανεπιστήμια. Η κυβέρνηση αναφέρει επίσης τα οφέλη της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης και καινοτομίας που μπορούν να προκύψουν από νέες επενδύσεις στη χώρα και από την πρόληψη ή ακόμα και την αναστροφή της μαζικής διαρροής εγκεφάλων που μαστίζει την Ελλάδα εδώ και χρόνια.
Άρθρο 16 του Ελληνικού Συντάγματος
Όσοι αντιτίθενται στον νόμο, χαρακτηρίζοντάς τον «αντισυνταγματικό», επικαλούνται το άρθρο 16 για «παιδεία, τέχνη και επιστήμη», το οποίο κατοχυρώνει την εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό και «κύρια αποστολή του κράτους», διασφαλίζοντας «σε όλους τους Έλληνες πολίτες το δικαίωμα δωρεάν εκπαίδευση» σε όλα τα επίπεδα στα κρατικά πανεπιστήμια Η όγδοη παράγραφος αναφέρει ρητά ότι «απαγορεύεται η δημιουργία ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από ιδιωτικούς φορείς».
Μέρος της ελληνικής εκπαιδευτικής κοινότητας έχει διαμαρτυρηθεί τους τελευταίους μήνες, αποκλείοντας κεντρικούς δρόμους σε εβδομαδιαία βάση ή συζητώντας στα μέσα ενημέρωσης. Στο παρελθόν, ωστόσο, ορισμένοι μελετητές είχαν εκφράσει διαφορετικές απόψεις. Σε άρθρο του 2002, ο Γιώργος Ψαχαρόπουλος προειδοποίησε για το «κοινωνικό κόστος» του περιορισμού μιας «ακόρεστης ζήτησης για εκπαίδευση», ενθαρρύνοντας έτσι τη φυγή φοιτητών στο εξωτερικό.
Το 2018, μια ομάδα Ελλήνων ακαδημαϊκών υπέγραψε μια ανοιχτή επιστολή καλώντας την τότε αριστερή κυβέρνηση να αναθεωρήσει το άρθρο 16, επικαλούμενη την υποτιθέμενη ασυνέπειά του με τις τρέχουσες «εκπαιδευτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες» του ελληνικού λαού και καθιστώντας το «ένα ζήτημα της δημοκρατίας».
Για κάποιο μέρος του πληθυσμού, η ψήφιση του νόμου είναι μια νίκη που μπορεί να οδηγήσει στην τόσο αναγκαία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά οι αντίπαλοι δεσμεύονται να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους να αμφισβητήσουν το νόμο.
Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να διασφαλίσει ότι η εφαρμογή του νέου νόμου είναι πλήρως σύμφωνη με τους ισχύοντες κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι λαμβάνονται μέτρα, με τη μορφή υποτροφιών και άλλων προγραμμάτων υποστήριξης, για να εξασφαλιστεί αξιοκρατική πρόσβαση στους φοιτητές , ειδικά όσοι έχουν οικονομικές δυσκολίες.
Έχετε σκεφτεί μια συνδρομή στο OBC Transeuropa; Θα υποστηρίξετε τη δουλειά μας και θα λαμβάνετε άρθρα προεπισκόπησης και περισσότερο περιεχόμενο. Εγγραφείτε στο OBCT!
“Δια βίου γκουρού της μπύρας. Κακός social mediaholic. Διοργανωτής. Τυπικός geek της τηλεόρασης. Καφετιέρης. Περήφανος επαγγελματίας τροφίμων.”
