Σχεδόν σε όλες τις χώρες, οι περισσότεροι εργάζονται ως αμειβόμενοι υπάλληλοι, δηλαδή εργάζονται για άλλους ανθρώπους ή για μια εταιρεία. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι προτιμούν τη σταθερότητα μιας δουλειάς ή απλά δεν έχουν την ευκαιρία να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση. Για να γίνει αυτό απαιτεί, μεταξύ άλλων, θάρρος, επιδεξιότητα και συχνά ένα χρηματικό ποσό ως επένδυση.

Σε αυτόν τον χάρτη που δημιούργησε η Landgeist, με στοιχεία της Eurostat από το 2021, μπορείτε να δείτε το ποσοστό του πληθυσμού που είναι αυτοαπασχολούμενος, συμπεριλαμβανομένων των αυτοαπασχολούμενων χωρίς μισθωτούς. Αυτό σημαίνει ότι περιλαμβάνεται ένα ευρύ φάσμα επιλογών αυτοαπασχόλησης: από έναν επιχειρηματία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων έως έναν μικρό ελεύθερο επαγγελματία. Δεν υπάρχει σχετικό γεωγραφικό πρότυπο, αλλά φαίνεται να είναι λίγο χαμηλότερο στις σκανδιναβικές χώρες και λίγο υψηλότερο στη Νότια Ευρώπη.

Η Ελλάδα (26,8%), η Τουρκία (21,3%) και η Ιταλία (20,8%) είναι οι μόνες ευρωπαϊκές χώρες όπου ξεπερνά το 20%. Μεταξύ 15% και 20, υπάρχουν ήδη χώρες όπως το Μαυροβούνιο (19,1%), η Πολωνία (18,8%), η Σερβία (17%), η Τσεχία (16,4%), το Ηνωμένο Βασίλειο (15,9%), η Ισπανία (15,6%) ή Μάλτα (15,4%). Το χαμηλότερο ποσοστό έχει η Νορβηγία, όπου μόνο το 4,6% των απασχολουμένων είναι αυτοαπασχολούμενοι.

Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Γερμανία με 8,5%, μπροστά από το Λουξεμβούργο (9,2%), τη Δανία (9,4%) και τη Σουηδία (9,6%). Η Eurostat ορίζει τον αυτοαπασχολούμενο ως άτομο που είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης ή συνιδιοκτήτης της μη ανώνυμης επιχείρησης (που έχει συσταθεί ως νομική εταιρεία) στην οποία εργάζεται, εκτός εάν έχει επίσης αμειβόμενη απασχόληση που αποτελεί την κύρια δραστηριότητά του (στην περίπτωση αυτή , θα θεωρείται υπάλληλος).