Τα άοπλα ερείπια της «Μεσόγειας», του ξενοδοχείου που κάποτε ανήκε στην Κάλιαρι, αγναντεύουν τον Κόλπο των Αγγέλων σαν να σταμάτησε ο χρόνος εδώ για πάντα. Τα πράσινα και γαλάζια δίχτυα του πολυετούς εργοταξίου έχουν τυλίξει ανεπανόρθωτα την πρόοδο της ημέρας και της νύχτας εδώ και εννέα χρόνια. Από εκείνο το μακρινό 2013, την ημερομηνία που πέρασε το ιστορικό ξενοδοχείο από τη Σαρδηνία στα χέρια της Ρωσίας, τα ηλιοβασιλέματα στη Σέλα του Διαβόλου ακολουθούν τη βυζαντινή ώρα, αυτή του ήλιου, του ίδιου του Αγίου Όρους, της μυστικής και φυλαγμένης χερσονήσου της Ρωσικής Ορθοδοξίας. στην «Αρχαία Ελλάδα. Άλλωστε και εδώ, κοντά στις μπούκλες του Su Siccu, όπως στις όχθες των μοναστηριών του Άθω, μένει μόνο το ηλιακό αστέρι για να σημαδέψει την ώρα. Σε αυτήν την Piazza dei Centomila, που αμφισβητείται μεταξύ ιερού και παγανιστικού, οι συνήθειες σημαδεύονταν από το χτύπημα πρωινού και απεριτίφ. Ωστόσο, το κόκκινο-ρωσικό νήμα ανάμεσα σε αυτό το προσκήνιο που κυριαρχείται από τη Βασιλική της Bonaria και το Ελληνικό Όρος του Άθω είναι πολύ περισσότερο από μια απλή συμφωνία ακινήτων στη Σαρδηνία. Είναι οι γκρίζες προεξοχές, οι μυστηριώδεις ρόλοι του παλατιού και του σκευοφυλάκου, που τοποθετούν αυτήν την ιστορία στα φευγαλέα σύνορα μεταξύ της εξουσίας του Κρεμλίνου και των ηγετών της Ρωσικής Ορθοδοξίας. Σε αυτή την ιστορία υπάρχουν πολλά περισσότερα από ένα συμβόλαιο αγοράς ξενοδοχείου που σημάδεψε το έπος της φιλοξενίας της Κάλιαρι. Στα χαρτιά του Marco Papi, συμβολαιογράφου στη Ρώμη, εξάλλου, ότι στις 26 Ιουλίου 2013, υπέγραψε την αγορά ένας ανώνυμος Ρώσος κύριος, χωρίς ιστορικό και χωρίς χρήματα.

«Άλλαξαν» ονόματα

Τίποτα, την παραμονή εκείνης της αγοράς στη Σαρδηνία, δεν προμήνυε την επικείμενη προσγείωση του Πούτιν στην Κριμαία, με επακόλουθο το σάραμπαντ κυρώσεων για τους «φίλους» του, συμπεριλαμβανομένης της «ιμπεριαλιστικής» Ρωσίας. Η σύμβαση για την πώληση του ξενοδοχείου, που ολοκληρώθηκε με τη μεταβίβαση των μετοχών από την εκμετάλλευση που ανήκε στον Romano Fanti, επιχειρηματία από την Κάλιαρι, από τα απόβλητα στον τουρισμό, στον κ. Vitaly Khomyakov, ήταν ένα πραξικόπημα. Σίγουρα κανείς δεν θα μπορούσε να αποδώσει στον Βιτάλι τον ρόλο του ανθρώπου με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από τον άγνωστο αλλά πολύ ισχυρό «μασέρ» του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτός, ο Konstantin Goloshchapov, είχε δώσει στον Khomyakov carte blanche: να μετατρέψει το Hotel Mediterraneo, αυτό της Γιουβέντους, τους πολιτικούς ηγέτες, τους σπουδαίους καλλιτέχνες και τα λόμπι της Σαρδηνίας, στο πρώτο υπερπολυτελές ξενοδοχείο πέντε αστέρων στην πόλη Sant. «Εφίσιο. Η υπό αντιπροσωπεία περιπέτεια όμως δεν κράτησε πολύ. Η προσπάθεια «απαλλοτρίωσης» του αγαθού από τον νόμιμο «ολιγάρχη-μασέρ» καταρρέει με την προώθηση καταγγελιών και ποινών κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένων ποινικών υποθέσεων, που στη συνέχεια αρχειοθετούνται. Μια πραγματική κόντρα στο ρωσικό σπίτι, που έληξε με εκπατρισμό στην Ελβετία και ανατροπή του μητρώου. Χωρίς δηλωμένο λόγο, ο Vitaly Khomyakov, όπως περιμέναμε, αλλάζει το όνομά του. Το έγγραφο που δημοσιεύουμε είναι από το Γενικό Προξενείο της Ιταλίας στο Λουγκάνο, το νέο σπίτι και τη νέα ζωή του ανθρώπου που ήταν το σιωπηλό χέρι του Konstantin Goloshchapov στη χώρα της Σαρδηνίας. Εξαφανίστηκε από την κυκλοφορία, όπως δεν μπορούσαν να κάνουν ούτε οι Ρώσοι κατάσκοποι.

Ο γιος του «Καρδινάλιου»

Σε εκείνο το σημείο, και βρισκόμαστε στις 9 Μαΐου 2014, εξακολουθεί να είναι ο συμβολαιογράφος Πάπι, στο Φόρουμ της Ρώμης, που επιβάλλει την έλευση, με όνομα και επώνυμο, του δίκαιου ενήλικου γόνου του «Γκρι Καρδινάλιου» του Πούτιν, όχι μόνο οποιοσδήποτε ολιγάρχης. Πίσω από την αγορά του ένδοξου ξενοδοχείου Mediterraneo, στην πραγματικότητα, κρύβονται πολλά περισσότερα από έναν Ρώσο με διάθεση για τουριστικά ψώνια στη Σαρδηνία. Κορυφαίος στην πολλοστή ανάβαση ξενοδοχείου, σαν να δόθηκε εντολή από ψηλά, είναι ο πιο κοντινός άνθρωπος στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Για να πάρεις το γήπεδο, στην πραγματικότητα, είναι ο «μασέρ» του σώματος, των επιχειρήσεων και του πνεύματος του Τσάρου της Ρωσίας.

Ο άνθρωπος από το Άγιο Όρος

Δεν είναι στοίχημα αν θεωρήσουμε τον Konstantin Goloshchapov ένα από τα πιο εξέχοντα βασικά πρόσωπα στο γεωπολιτικό, θρησκευτικό και επιχειρηματικό σενάριο μεταξύ του Πούτιν και της ισχυρής ρωσικής ορθοδοξίας. Είναι, στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος της «Μεσογείου» της Κάλιαρι, που ανοίγει τις πόρτες της πιο αυστηρής θρησκευτικής «εξομολόγησης» στον ίδιο τον Πούτιν, συμπεριλαμβανομένης της τραυματικής ρήξης, τόσο σε πολιτικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο, με τις δυτικές επιδιώξεις. της Ουκρανίας. Στη Μόσχα, ξέρετε, κυβερνά τον μικρό «κύκλο» της Πετρούπολης, αυτόν των πιστών. Μεταξύ όλων, όμως, υπάρχει ακριβώς ο «μασέρ», αυτός της «Μεσογείου» του Μπονάρια, που οδηγεί τα μετόπισθεν του Κρεμλίνου, ξεκινώντας από τις άμεσες σχέσεις με τη ρωσική ορθοδοξία. Στα κτίρια της Κόκκινης Πλατείας, μάλιστα, υπάρχουν τα μανταρίνια του Κρεμλίνου, αλλά πάνω από όλα υπάρχουν, οι άνδρες της ορθόδοξης ελίτ, που προορίζονται να μοιραστούν τις πολιτικές τύχες της Ρωσίας με τον Τσάρο. Μια στενή ένωση, ένα σύμφωνο πνεύματος και αίματος. Στην πραγματικότητα, η Ορθόδοξη Εκκλησία τους έχει φλερτάρει απεριόριστα, και έχουν αφήσει τους εαυτούς τους να τους γοητεύσουν, με τόσα χρήματα και δόγματα «τακτοποιημένα» όσο ποτέ άλλοτε στην εξουσία του Παλατιού.

Η πρώτη ανάβαση

Και σε αυτή την περίπτωση, ο ίδιος ο Konstantin Goloshchapov ανοίγει το μέτωπο. Ήταν 1998 όταν ο νεαρός «μασέρ» του μελλοντικού Τσάρου της Ρωσίας ανεβαίνει στους απόκρημνους κολπίσκους του Αγίου Όρους, μιας ελληνικής χερσονήσου που έχει γίνει φέουδο και Δημοκρατία των Ορθοδόξων μοναχών. Αυτόνομο κράτος στο ελληνικό κράτος. Ο Goloshchapov είναι ο πρώτος από τους πιστούς του Πούτιν που οργώνει τα μοναστήρια που είναι απαγορευμένα για γυναίκες στην καρδιά του ιερού βουνού. Η επιστροφή του στη Μόσχα διηγείται σαν ένα ξόρκι, που προορίζεται να σηματοδοτήσει την ορθόδοξη καμπή με την έλευση του Πούτιν στο Κρεμλίνο. Θα χρειαστούν όμως έξι χρόνια για να πειστεί ο πρώην μυστικός πράκτορας της KGB, που έγινε Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, να περάσει το κατώφλι του Αγίου Όρους.

Πούτιν στο Άγιο Όρος

Είναι 2005 όταν ο Πούτιν υποδέχεται ως μεσσία στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, σε μια από τις κορυφές του θεϊκού βουνού. Η αγάπη είναι με την πρώτη ματιά, αλλά δεν θα είναι φθηνή. Ο άνθρωπος του Κρεμλίνου κατανοεί ότι αυτός ο θύλακας πνευματικότητας και δύναμης μπορεί να του ανήκει, μετρώντας, όπως συμβαίνει αυτούς τους μήνες του πολέμου κατά της Ουκρανίας, στην άνευ όρων υποστήριξη του Ορθόδοξου Πατριάρχη Κύριλλου. Ο Πούτιν θέλει μια σιδερένια συμφωνία. Και δεν σκέφτεται δύο φορές να του εμπιστευτεί την αποστολή να εμψυχώσει το πνεύμα του Άθω με εκατομμύρια ρούβλια. Η επέμβαση ανατίθεται στον άνθρωπο της «Μεσογείου» από την Κάλιαρι, Κονσταντίν Γκολοσσάποφ. Είναι αυτός που ίδρυσε τη «Ρωσική Αθωνική Εταιρεία». Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: να ενεργοποιηθεί η οικονομική ροή των ολιγαρχικών προς τα ορθόδοξα μοναστήρια.

Σέκτα, ρούβλια & δόγμα

Τα ρούβλια δεν αρκούν, δόγμα απαιτεί και η «αίρεση» των ανδρών του Πούτιν, που καταζητείται από τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου Su Siccu. Μετά από μόλις ένα χρόνο, ο τουρισμός των πλουσίων εισβάλλει σε αυτόν τον θύλακα δύναμης και πνευματικότητας. Διακοπές για πνεύμα και δουλειά. Φτάνουν τα κορυφαία στελέχη των σημαντικότερων κρατικών εταιρειών, οι υψηλότεροι εκπρόσωποι της ρωσικής κυβέρνησης, από πολιτικούς μέχρι αξιωματούχους, όλοι καλοδεχούμενοι σε κελιά μεταμορφωμένα σε πολυτελείς σουίτες, συμπεριλαμβανομένων πτήσεων με ελικόπτερο από τη Θεσσαλονίκη και γιοτ για να φτάσουμε στην ακτή. Ένα μήνα πριν από τις τελευταίες εκλογές στη Ρωσία, ο Κύριλλος, ο Πατριάρχης, αφήνεται να παρασυρθεί από την ώθηση: η κυβέρνηση του Πούτιν ήταν ένα «θαύμα του Θεού». Η υποστήριξη για την εισβολή στην Ουκρανία έκανε τα υπόλοιπα. Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι ο Goloshchapov, ο άνθρωπος του Αγίου Όρους, ήθελε να επαναλάβει την ανάβαση στο Ιερό Όρος μπροστά από τη Βασιλική της Bonaria στο Κάλιαρι, σίγουρα, ωστόσο, η αγορά του Hotel Mediterraneo παραμένει ακόμα και σήμερα μυστήριο.

Ξενοδοχείο χωρίς μέλλον

Έστω και μόνο γιατί η αίτηση για την επέκταση του τίτλου του κτιρίου για τη μετατροπή του «Mediterraneo Hotel» σε υπερπολυτελές έληξε, μετά από χίλιους μπελάδες, τον Σεπτέμβριο του 2020. Καμία έκτοτε, στα γραφεία της Ottone Baccareda, κατοικία του ο Δήμος του Κάλιαρι, έχει γίνει περισσότερο αισθητή. Η διαφορά μεταξύ του Su Siccu και του Αγίου Όρους, τελικά, είναι όλα στη δικαιοδοσία. Εδώ, στη χώρα της Σαρδηνίας, τα αγαθά και τα κεφάλαια των ανδρών του Πούτιν κινδυνεύουν καθημερινά να καταλήξουν στο πλέγμα του ευρωπαϊκού «παγώματος», στο Άγιο Όρος, από την άλλη, κυριαρχεί η ρωσική ορθοδοξία, αυτή του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στο μεταξύ, το Hotel Mediterraneo περιμένει ένα θαύμα, που προς το παρόν δεν θα έρθει. Ο Goloshchapov, ο «μασέρ» του Τσάρου, έχασε την ογκομετρική αύξηση στο επίπεδο του σπιτιού και, προς το παρόν, τον συμβουλεύουν να μην επενδύσει φρέσκα χρήματα στο Bel Paese. Οι πιο στενοί του μέντορες, πρώην συνεργάτες σε ρωσικές τράπεζες, οι αδερφοί Rotenberg, Boris και Arkady, κατέληξαν και οι δύο υπό κυρώσεις. Μια πινακίδα στην είσοδο του Viale Diaz είναι πολύ ξεκάθαρη: “Το ξενοδοχείο έκλεισε για ανακαίνιση – άνοιγμα Μάιος 2015”. Βρισκόμαστε στο 2022, τη χρονιά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

© Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος