Ο Maurizio Landini, γραμματέας του CGIL, που πήρε συνέντευξη τις τελευταίες ημέρες, ανακοίνωσε ότι η πρόταση για τετραήμερη εργάσιμη εβδομάδα θα παρουσιαστεί στο επόμενο συνέδριο του σωματείου, που θα πραγματοποιηθεί στα μέσα Μαρτίου.

Σύμφωνα με τον Landini, σήμερα χάρη στις νέες τεχνολογίες οι επιχειρήσεις είναι πιο παραγωγικές και μπορούν να αναδιανέμουν τον πλούτο. Ο συνδικαλιστής ελπίζει σε κίνητρα για τις εταιρείες που συμφωνούν να μειώσουν το ωράριο εργασίας. Ο Landini υπογραμμίζει ότι είναι ζωτικής σημασίας η πολιτική να ξεκινά από τη συμμετοχή των ανθρώπων και ότι το κύριο θέμα είναι να επικεντρωθεί στις ανάγκες εκείνων που πρέπει να εργαστούν για τα προς το ζην. Οι στόχοι πρέπει να είναι η υπέρβαση της επισφάλειας, το δικαίωμα στην αυτοεκπλήρωση στην εργασία και οι μεταρρυθμίσεις που αναδιανέμουν τον πλούτο. Για τον Landini, χρειάζεται μια πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση και ένα νέο καθεστώς για τα δικαιώματα των εργαζομένων που θα βάλει τέλος στον ανταγωνισμό μεταξύ εργαζομένων και αυτοαπασχολουμένων, μέσα σε ένα πλαίσιο δημοσίων πολιτικών που βασίζονται στο δικαίωμα στην υγεία, στη γνώση και στην αξιοπρεπή εργασία.

Η 4ήμερη εβδομάδα εργασίας είναι μια ιδέα που τραβάει την παγκόσμια προσοχή. Η πρόταση συνίσταται στη συντόμευση της εργάσιμης εβδομάδας από 5 σε 4 ημέρες, διατηρώντας παράλληλα τις ίδιες συνολικές ώρες εργασίας. Αυτή η αλλαγή θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη ζωή των εργαζομένων και στην κοινωνία γενικότερα.

Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη της 4ήμερης εβδομάδας εργασίας είναι η βελτίωση της ευημερίας και της ποιότητας ζωής των εργαζομένων. Με μια επιπλέον ημέρα άδειας, οι εργαζόμενοι θα είχαν περισσότερο χρόνο για χόμπι, οικογενειακές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Ως πρώτη συνέπεια, θα μπορούσε να υπάρξει αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων, καθώς θα ήταν πιο ξεκούραστοι και παρακινημένοι όταν είναι στη δουλειά. Επιπλέον, η 4ήμερη εβδομάδα εργασίας θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον, καθώς θα υπάρξει μείωση της κυκλοφορίας και της ρύπανσης λόγω λιγότερων καθημερινών μετακινήσεων στη δουλειά. Μια άλλη συνέπεια θα μπορούσε να είναι η μείωση της ανάγκης κατασκευής νέων υποδομών για τη στήριξη ενός αυξανόμενου πληθυσμού, καθώς θα μειωνόταν τα αιτήματα για υπηρεσίες όπως σχολεία, νοσοκομεία και άλλες δημόσιες εγκαταστάσεις.

Από την άλλη, όσον αφορά την 4ήμερη εβδομάδα εργασίας, ορισμένες εταιρείες μπορεί να δυσκολευτούν να προσαρμοστούν σε αυτή την αλλαγή, ειδικά αν χρειαστεί να διατηρήσουν σταθερή παρουσία όλη την εβδομάδα. Μια άλλη αντένδειξη θα μπορούσε επίσης να είναι η αύξηση του κόστους για τις εταιρείες, καθώς ενδέχεται να χρειαστούν περισσότεροι πόροι για την κάλυψη των ίδιων εργασιών σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Την 4ήμερη εργάσιμη εβδομάδα, πολλοί είναι πρόθυμοι να επενδύσουν και έτοιμοι να πειραματιστούν. Εάν εφαρμοστεί σωστά, θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη ζωή των εργαζομένων και στην κοινωνία γενικότερα, βελτιώνοντας την ευημερία και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και μειώνοντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Η 4ήμερη εβδομάδα εργασίας έφτασε και στην Ιταλία χάρη στον όμιλο Intesa Sanpaolo που από τον Ιανουάριο πρότεινε οικειοθελώς ένα νέο μοντέλο οργάνωσης εργασίας με περισσότερα έξυπνη εργασία και δυνατότητα εργασίας 4 ημέρες την εβδομάδα, αντί για 5, αλλά αύξηση των ημερήσιων ωρών σε 9. Η πρόταση της τράπεζας προβλέπει μια εξέλιξη της έξυπνης εργασίας, με δυνατότητα ευέλικτης εργασίας έως και 120 ημέρες το χρόνο χωρίς μηνιαία όρια, με επίδομα κουπονιού γεύματος 3 ευρώ την ημέρα και σύντομη εβδομάδα 4 ημερών από 9 ώρες εργασίας για ίση αμοιβή. Όλα σε εθελοντική βάση και συμβατά με τις τεχνικές, οργανωτικές και παραγωγικές απαιτήσεις της εταιρείας.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Μόνο 24 ώρες το 2019, που διεξήχθη από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΑΣΕ), η Ιταλία είναι η χώρα της ευρωζώνης όπου εργάζονται οι περισσότερες ώρες κατά μέσο όρο την εβδομάδα, μετά την Ελλάδα και την Εσθονία, με συνολικά 33 ώρες. Αυτό είναι 3 ώρες περισσότερες από τον μέσο όρο της ευρωζώνης και πολύ περισσότερες από τη Γερμανία, όπου το σύνολο είναι 26, την Ολλανδία, με 28, και το Λουξεμβούργο, την Αυστρία και τη Γαλλία, όπου οι άνθρωποι εργάζονται 29 ώρες την εβδομάδα. Επιπλέον, ανεξαρτήτως ποσότητας, η Ιταλία βρίσκεται σε χαμηλή θέση στην κατάταξη που μετρά την αύξηση της παραγωγικότητας, υπογραμμίζοντας ότι οι συνολικές ώρες και τα θετικά αποτελέσματα δεν συνδέονται ακριβώς.

Το πιο πρόσφατο και μεγαλύτερο πείραμα στον κόσμο πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο ξεκινώντας από τον περασμένο Ιούνιο, με 3.300 εργαζόμενους και 70 εταιρείες να συμμετέχουν. Συνεχίζοντας να λαμβάνουν το 100% του μισθού τους, άνδρες και γυναίκες εργαζόμενοι θα παραμείνουν σε υπηρεσία για το 80% των προγραμματισμένων ωρών, δεσμευόμενοι να διατηρήσουν την παραγωγικότητα στο 100%. Δεύτερος Forbes, έξι μήνες μετά τη δοκιμή, η παραγωγικότητα έχει βελτιωθεί για σχεδόν τις μισές εταιρείες (34% είπε ότι η παραγωγικότητα έχει «ελαφρώς βελτιωθεί» και 15% είπε ότι έχει «βελτιωθεί σημαντικά»), ενώ πολλοί πιστεύουν ότι έχει παραμείνει αμετάβλητη (46% των ερωτηθέντων), παρά το γεγονός ότι όλοι εργάζονται μία μέρα λιγότερο την εβδομάδα. Επιπλέον, το 86% των ερωτηθέντων επιβεβαίωσε ότι θέλει να συνεχίσει με αυτό το μοντέλο.

Άλλα παρόμοια έργα έχουν πραγματοποιηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιρλανδία και άλλα προγραμματίζονται, ξεκινώντας το 2023, στον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Η Ισλανδία ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της 4ήμερης εβδομάδας εργασίας και σήμερα σχεδόν το 90% του πληθυσμού εργάζεται με λίγες ώρες. Στη Σουηδία, αντίθετα, το έργο της 4ήμερης εβδομάδας δοκιμάστηκε με μείωση μισθών και γι’ αυτό το λόγο συναντήθηκε με ανάμεικτες απόψεις.

Ένας άλλος τύπος 4ήμερης εβδομάδας εργασίας, παρόμοιος με αυτόν που προτείνει η Intesa Sanpaolo, κατέστη δυνατός ακόμη και με νόμο στο Βέλγιο. Τέλος, η 4ήμερη εβδομάδα χρησιμοποιείται ήδη από μεγάλες εταιρείες στο Ιαπωνία, μια από τις χώρες με τους περισσότερους θανάτους από υπερκόπωση. Μεταξύ των πρωτοπόρων της πρωτοβουλίας είναι ο τεχνολογικός κολοσσός Microsoft, ο οποίος έχει καταγράψει αύξηση 40% στην παραγωγικότητα, σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ.