Ρώμη, 24 Σεπτεμβρίου (askanews) – Μια κομψή μουσική θεατρική παράσταση για φωνή, ζωντανά ηλεκτρονικά είδη και δύο προετοιμασμένα πιάνα, συνοδευόμενη από ένα εκπληκτικό παιχνίδι φώτων και τεχνολογίας. Ο μεγάλος Γερμανός συνθέτης και σκηνοθέτης Heiner Goebbels, ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές της σύγχρονης μουσικής και θεατρικής σκηνής, επιστρέφει στο Romaeuropa Festival την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στο Auditorium Parco della Musica “Ennio Morricone” για να παρουσιάσει το Liberté d’action, ένα σκηνοθεσία κειμένων ενός από τα μεγάλα ταλέντα και αουτσάιντερ της ευρωπαϊκής τέχνης του 20ου αιώνα: τον Henri Michaux.
Στη σκηνή ο ταλαντούχος γερμανοελβετός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου David Bennent συναντά δύο πιανίστες του περίφημου Ensemble Modern, ενός από τα κύρια σύνολα της Nuova Musica, που συγκεντρώνει περίπου 20 σολίστ από Βέλγιο, Βουλγαρία, Γερμανία, Ελλάδα, Ινδία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Ηνωμένες Πολιτείες και Ελβετία.
Η Liberté d’action εξερευνά -γλωσσικά, φωνητικά, μουσικά, σκηνικά- την αυτονομία και την εξάρτηση. Γεννημένος στη Namur του Βελγίου το 1899 και πέθανε στο Παρίσι το 1984, ο Henri Michaux ήταν ένας αυθεντικά αντικομφορμιστής καλλιτέχνης. Εμπνευσμένος από πειράματα με παραισθησιογόνα, ήταν ένας εξαιρετικός ζωγράφος του οποίου τα έργα εκτίθενται σε όλο τον κόσμο από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, και ταυτόχρονα ένας εύγλωττος και πολύ σύγχρονος ποιητής, με ισχυρή γλώσσα, για τον οποίο δεν υπάρχουν πλέον οι λέξεις. υπηρεσία επικοινωνίας, αλλά τι δεν μπορεί να κοινοποιηθεί (Octavio Paz). Στα ποιητικά και στοχαστικά κείμενά του, υπαινικτικά και συνάμα εκρηκτικά, ο Michaux επιδίδεται σε ένα είδος εξορκισμού εναντίον του εαυτού του και του υπόλοιπου κόσμου, ενώ με τους πίνακές του προσπαθεί να εκφράσει το ανείπωτο. Και οι δύο μορφές έκφρασης χαρακτηρίζονται από έντονες χειρονομίες και ρυθμική μουσικότητα.
«Δεν μπορώ καν να πω τι βρίσκω πιο συναρπαστικό από το έργο αυτού του καλλιτέχνη: τα κείμενα ή τους πίνακες, θα προσπαθήσω να τον προσεγγίσω με ένα τρίτο μέσο, τη μουσική», δήλωσε ο Γερμανός δάσκαλος. Σε αυτή την παραστατική συναυλία, η θεμελιώδης δυσπιστία του Michaux για τη γλώσσα αντιστοιχεί σε μια φωνή που, στο πρωτότυπο γαλλικό και στη γερμανική μετάφραση, ενεργεί με ενάρετο και ποικίλο τρόπο και αμφισβητείται και καταπιέζεται επανειλημμένα: από τους ήχους των δύο προετοιμασμένων πιάνων, από ζωντανά ηλεκτρονικά και τη χρήση φώτων και τεχνολογίας. Ακόμα και η «ελευθερία της δράσης» περιορίζεται αυστηρά στη σκηνή, όπως και στην πραγματική ζωή.
Ο Heiner Goebbels καλλιεργεί μια μακροχρόνια συνεργασία τόσο με το Ensemble Modern (στα μουσικά θεατρικά κομμάτια Schwarz auf Weiss, Eislermaterial) όσο και με τον David Bennent με τον οποίο δούλεψε με την ευκαιρία της Documenta 1987. Τι ξεκίνησε τότε με το Maelstromsüdpol (μια εγκατάσταση παράστασης με Ο Heiner Müller και ο Erich Wonder) συνεχίστηκαν, μαζί με το Ensemble Modern, στο πρώτο του έργο Landschaft mit entfernten Verwandten / Τοπίο με μακρινούς συγγενείς (Γενεύη 2002) και τώρα συνεχίζει με τον Michaux – για ένα νέο ραδιοφωνικό κομμάτι από την SWR και την Deutschlandfunk. Kultur και για τη συναυλία στη σκηνή Liberté d’action.
Βιογραφικό Ο συνθέτης και σκηνοθέτης Heiner Goebbels (1952) είναι ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές της σύγχρονης μουσικής και θεατρικής σκηνής. Οι συνθέσεις του για σύνολα και μεγάλες ορχήστρες που εκδόθηκαν από τον Ricordi Berlin παίζονται αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο, όπως και πολλά από τα μουσικά θεατρικά του έργα και συναυλίες, κυρίως παραγωγής του Théâtre Vidy Lausanne, του Ensemble Modern και του Festival RUHRTRIENNALE International of Arts He έχει δημιουργήσει μια μεγάλη ποικιλία από εγκαταστάσεις ήχου και βίντεο που έχουν εκτεθεί από τους Artangel London, MAC Lyon, Museum Mathildenhöhe Darmstadt, Albertinum Dresden, New Space Moscow, Bogota Museum of Art. Ο Heiner Goebbels εργάστηκε για σχεδόν 20 χρόνια ως καθηγητής στο Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Θεατρικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Justus Liebig στο Giessen (1999-2018) και ήταν πρόεδρος της Ακαδημίας Θεάτρου της Έσσης για δώδεκα χρόνια (2006-2018). Από το 2012 έως το 2014 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Τεχνών RUHRTRIENNALE. Το 2018 έλαβε την πρώτη ανάθεση για το νεοσύστατο καθηγητή Georg Büchner, από τον Πρόεδρο του Πανεπιστημίου Justus Liebig και εγκαταστάθηκε στο διεπιστημονικό ερευνητικό κέντρο ZMI – Center for Media and Interactivity στο Gießen. Η μουσικοθεατρική παραγωγή Stifters Dinge βρίσκεται ακόμα στο ρεπερτόριο του Théâtre Vidy. Οι Schwarz auf Weiss, Eislermaterial, Landschaft mit entfernten Verwandten βρίσκονται στο ρεπερτόριο του Ensemble Modern. Οι τελευταίες του παραγωγές John Cage: Europeras 1 & 2, Harry Partch: Delusion of the Fury και Louis Andriessen: De Materie διανέμονται από τη Ruhrtriennale, Όλα όσα συνέβησαν και θα συνέβαιναν από τον Artangel London.
Ο Ντέιβιντ Μπένεντ είναι Γερμανοελβετός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Το 1979, σε ηλικία δώδεκα ετών, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στη μεταφορά του Volker Schlöndorff του μυθιστορήματος Die Blechtromme του Günter Grass ως Oskar Matzerath. 28 χρόνια αργότερα, ο Bennent, πλέον γνωστός ηθοποιός του θεάτρου με λίγους κινηματογραφικούς και τηλεοπτικούς ρόλους, ξανασμίγει με τον Schlöndorff, στο Καζακστάν στην ταινία δρόμου Ulzahn – Das vergessene Licht (2007), όπου υποδύεται τον σύντροφο ενός Γάλλου (Philippe). Torreton) στο τελευταίο του ταξίδι ως ο εξωφρενικός σαμάνος Shakumi. Γεννημένος στη Λωζάνη το 1966, σε μια οικογένεια καλλιτεχνών (ο πατέρας ο ηθοποιός Heinz Bennent – γεννημένος το 1921 – η μητέρα η χορεύτρια Diane Mansart και η μεγαλύτερη αδερφή Anne Bennent) αφοσιώθηκε στο θέατρο και έγινε ένας από τους νεότερους ηθοποιούς του λαμβάνοντας μια συναυλία στην Comédie Francaise στο Παρίσι το 1984 και ηθοποιός στο Schaubühne του Βερολίνου το 1985. Έχει εμφανιστεί σε έργα του Σαίξπηρ, πρωταγωνίστησε στο Endgame του Samuel Beckett και γιορτάστηκε ευφορικά από τους κριτικούς για τις «τρελές εμφανίσεις του, την παιδική του ψυχρότητα και μεγάλη μάτια που φεύγουν στο άγνωστο». Έχει εμφανιστεί με τους Patrice Chéreau (Les Paravents), Klaus Michael Grüber, Robert Wilson, George Tabori, Hans Neuenfels, Arie Zinger, Joel Jouanneau, Thomas Langhoff και Leander Haußmann και ήταν μέλος της εταιρείας του Peter Brook. για επτά χρόνια από το 1990 έως το 1997, με το οποίο ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Έχει εμφανιστεί στο “Dog Day” (1983) του Yves Boisset, στο φανταστικό “Legend” του Ridley Scott (1985), “Poem” (2003) και στο “She” του Spike Lee. Μισεί Εγώ» (2004).
Από την ίδρυσή του το 1980, το Ensemble Modern (EM) συγκαταλέγεται στα κορυφαία σύνολα της Νέας Μουσικής. Αυτή τη στιγμή συγκεντρώνει περίπου 20 σολίστ από το Βέλγιο, τη Βουλγαρία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Ινδία, το Ισραήλ, την Ιαπωνία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ελβετία που αντικατοπτρίζουν το πολιτιστικά διαφορετικό υπόβαθρο του συνόλου. Με έδρα τη Φρανκφούρτη του Μάιν, το σύνολο είναι γνωστό για τη δημοκρατική του οργάνωση και τη μοναδική μέθοδο εργασίας του. Τα έργα τέχνης, οι συνεργασίες και τα οικονομικά θέματα αποφασίζονται και υλοποιούνται από κοινού. Ο προγραμματισμός του περιλαμβάνει μουσικοθεατρικά έργα, χορευτικά και βίντεο, μουσική δωματίου, συναυλίες συνόλων και ορχηστρικών. Το Ensemble Modern έχει εμφανιστεί στα πιο διάσημα φεστιβάλ και διακεκριμένους χώρους ψυχαγωγίας, όπως το Berliner Festspiele, το Bregenzer Festspiele, το Cité de la Musique, το Concertgebouw Amsterdam, το Elbphilharmonie Hamburg, το Festival d’Aix-en-Provence, το Φεστιβάλ d’Automne in Paris, Hellerau Dresden, Holland Festival, Klangspuren Schwaz, Konzerthaus Berlin, Kölner Philharmonie, Kunstfestspiele Herrenhausen, Ruhrtriennale, Salzburger Festspiele, Wien Modern και Wigmore Hall London. Το Ensemble παράγει τακτικά μουσικά έργα σε συνεργασία με την Όπερα της Φρανκφούρτης, καθώς και μια σειρά από συναυλίες / εργαστήρια με τίτλο Happy New Ears. Από το 2011 συμμετέχει στη Συμφωνική Ορχήστρα του Ραδιοφώνου της Φρανκφούρτης στην παρουσίαση του cresc… Biennial for Current Music Festival Frankfurt Rhine Main. Περαιτέρω συνεργασίες και έργα ολοκληρώνουν το πολύπλευρο προφίλ του Ensemble Modern που προσπαθεί να επιτύχει τον υψηλότερο δυνατό βαθμό αυθεντικότητας συνεργαζόμενος στενά με τους ίδιους τους συνθέτες. Οι μουσικοί κάνουν πρόβες κατά μέσο όρο 70 νέων έργων κάθε χρόνο, 20 εκ των οποίων είναι παγκόσμιες πρεμιέρες.
Το έργο του συνόλου χαρακτηρίζεται από εξαιρετικές και συχνά μακροχρόνιες πρωτοβουλίες συνεργασίας με διάσημους καλλιτέχνες, όπως οι John Adams, Mark Andre, George Benjamin, Peter Eötvös, Brian Ferneyhough, Heiner Goebbels, Hans Werner Henze, Mauricio Kagel, György Kurtág, Helmut Lachenman. , György Ligeti, Olga Neuwirth, Enno Poppe, Rebecca Saunders, Simon Steen-Andersen, Karlheinz Stockhausen, Steve Reich, Frank Zappa ή Vito Žuraj, καθώς και κορυφαίες καλλιτεχνικές προσωπικότητες από άλλα καλλιτεχνικά είδη. Εκτός από την πολύπλευρη συναυλιακή του δραστηριότητα, το Ensemble Modern παρουσιάζει τα αποτελέσματα της δουλειάς του μέσω ηχογραφήσεων, πολλές από τις οποίες έχουν κερδίσει πολυάριθμα βραβεία. Σχεδόν 50 από τις περισσότερες από 150 παραγωγές CD έχουν κυκλοφορήσει από τη δισκογραφική του συνόλου, Ensemble Modern Media. Το 2003 το Ensemble συγκέντρωσε τα υπάρχοντα προγράμματα εκπαίδευσης και περαιτέρω εκπαίδευσης κάτω από μια στέγη, ιδρύοντας τη International Ensemble Modern Academy (IEMA) με στόχο τη μετάδοση της μουσικής κληρονομιάς του μοντερνισμού. Οι μορφές IEMA που αναπτύχθηκαν ειδικά για συγκεκριμένες ομάδες-στόχους περιλαμβάνουν το Masters in Contemporary Music for Young Professional Musicians σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Φρανκφούρτης, καθώς και διεθνείς μεταπτυχιακούς, σεμινάρια σύνθεσης και σχολικά έργα. Έργα που επιδιώκουν την εκπαίδευση ενός μεγάλου κοινού σε μια μεγάλη ποικιλία σύγχρονων μουσικών τάσεων και χαρακτηρίζονται από μια ανοιχτή και δημιουργική προσέγγιση στις καλλιτεχνικές διαδικασίες.
“Λάτρης του Διαδικτύου. Θαυμαστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επιχειρηματίας. Εξοργιστικά ταπεινός επικοινωνιολόγος. Μανιώδης σπασίκλας στα ταξίδια.”
