Μετά την εκλογική διαβούλευση της 25ης Σεπτεμβρίου, που επιβεβαίωσε την αναμενόμενη επιτυχία του κεντροδεξιού συνασπισμού, και την εξίσου προφανή επιτυχία των αδελφών της Ιταλίας και της Giorgia Meloni, αδιαμφισβήτητης ηγέτης και αρχιτέκτονας του εκλογικού αποτελέσματος του κόμματός της, μπορούμε να αρχίσουμε να αμφισβητούμε τις κύριες προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση στη σχέση της με την Ευρώπη και γενικότερα σε διεθνές επίπεδο.

Το αίνιγμα της Ιταλίας

Η πρώτη παρατήρηση που πρέπει να κάνουμε είναι ότι η κυβέρνηση που ετοιμάζεται να αναλάβει καθήκοντα (όχι πριν από τα τέλη Οκτωβρίου), πολύ περισσότερο γιατί ηγείται ένα κόμμα που ομολογουμένως ανήκει στον χώρο της πιο ριζοσπαστικής δεξιάς, μέλος της ευρωπαϊκής ομάδας Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (της οποίας η Τζόρτζια Μελόνι είναι πρόεδρος), και διαρκώς σε αντιπολίτευση στην Ιταλία στα δύο τελευταία κοινοβούλια, σηματοδοτεί μια σημαντική λύση ασυνέχειας σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Γι’ αυτούς τους λόγους και μόνο, αναπόφευκτα θα εγείρει ορισμένα ερωτήματα και ανησυχίες στους διεθνείς εταίρους μας, ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Είναι αλήθεια ότι η Γιώργη Μελώνη φάνηκε συνειδητή της δυσπιστίας γύρω από την προοπτική της εκλογικής της επιτυχίας στο εξωτερικό. Και έχετε κάνει τα πάντα για να ακολουθήσετε μια γραμμή σύνεσης και ευθύνης με σαφή στόχο να καθησυχάσετε τις κυβερνήσεις και τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Αλλά είναι εξίσου σαφές ότι από τη στιγμή που είστε στην κυβέρνηση δεν θα μπορείτε να εγκαταλείψετε εντελώς τον ρόλο του αρχηγού ενός κόμματος που εμπνέεται από τις αξίες της κυριαρχίας και του εθνικισμού. και θα πρέπει με κάποιο τρόπο να λάβει υπόψη της τις προσδοκίες των ψηφοφόρων της, στους οποίους είχε υποσχεθεί μια κυβερνητική ατζέντα στο όνομα της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και «πρώτα η Ιταλία».

ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Giorgia Meloni δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής στο θέμα της σχέσης με τις ΗΠΑ, στη θέση της Ιταλίας σε σχέση με τη σύγκρουση στην Ουκρανία και στις σχέσεις με τη Ρωσία, στη θέση της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ. Μέγιστη συνέχεια με τη γραμμή της κυβέρνησης Ντράγκι για πίστη στην Ατλαντική Συμμαχία, για τη σημασία της διατλαντικής εταιρικής σχέσης, για τη στήριξη της Ουκρανίας (συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών όπλων) και για την ανάγκη διατήρησης και ενίσχυσης του συστήματος κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Τα προβλήματα σε αυτό το μέτωπο η Μελόνι θα μπορούσε αν ποτέ να τα έχει με τους συμμάχους της στην επόμενη κυβέρνηση, δεδομένου ότι είναι γνωστές οι φιλορωσικές παρορμήσεις του Σαλβίνι και του Μπερλουσκόνι. Σε αυτό το έδαφος θα πάτε να δοκιμάσετε την ηγετική ικανότητα του επόμενου επικεφαλής της Εκτελεστικής Επιτροπής. Αλλά θα είναι επίσης σημαντικό ο επόμενος υπουργός Εξωτερικών να είναι ένα αξιόπιστο πρόσωπο στο εξωτερικό, σε αρμονία με τον πρωθυπουργό και να έχει πλήρη εμπιστοσύνη σε αυτόν.

Η σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με ορισμένες κυβερνήσεις, από την άλλη πλευρά, κινδυνεύει να γίνει πιο περίπλοκη, ένα ζήτημα για το οποίο η Γιώργη Μελώνη θα πρέπει να είναι σε θέση να παρέχει διαβεβαίωση, χωρίς να προδώσει την πολιτική της θέση, περιορίζοντας ίσως κάποιες από τις επιλογές της από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση. Υπό αυτή την έννοια, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες προσπαθεί ακόμα να αποκρυπτογραφήσει κάποιες δηλώσεις του στην προεκλογική εκστρατεία (το ατυχές «τέλειωσε το διάολο»), για να καταλάβει ποιους συμμάχους θα διαλέξει. Ευρώπη, πώς θα διαχειριστεί τη συγγένειά του με την Ουγγαρία και την Πολωνία, πώς θα τοποθετηθεί σε σχέση με τις περίπλοκες επιλογές που θα πρέπει να κάνει η Ένωση τους επόμενους μήνες.

Το επείγον του προϋπολογισμού

Είναι αναπόφευκτο ότι η πρώτη δοκιμασία της αξιοπιστίας της νέας κυβέρνησης θα είναι ο επόμενος προϋπολογισμός του 2023.

Είναι περισσότερο από πιθανό η Κομισιόν να δώσει στη νέα Κυβέρνηση παράταση της προθεσμίας της 15ης Οκτωβρίου, που προβλέπεται από τους ισχύοντες κανόνες, για την παρουσίαση στις Βρυξέλλες του προσχεδίου του νόμου. Ωστόσο, σε αυτό το μέτρο θα επαληθευτεί η προθυμία του νέου στελέχους να υιοθετήσει μια στάση συνεργασίας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να γνωρίζει τις ανησυχίες των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών.

Πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι σε αυτό ο Μελόνι, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, άφησε να εννοηθεί ότι γνώριζε καλά τους περιορισμούς που επιβάλλει το επίπεδο του δημόσιου χρέους μας και την ανάγκη να μην δοθούν λάθος μηνύματα στις χρηματοπιστωτικές αγορές, αφήνοντας το τεκμήριο ότι η νέα κυβέρνηση θα διατηρήσει μια συνετή γραμμή. διαχείριση του προϋπολογισμού και θα αποφύγει τσακωμούς ή μυϊκές στάσεις. Επίσης σε αυτή την περίπτωση θα είναι σημαντικό ο επόμενος Υπουργός Οικονομίας να είναι υπεύθυνος, ικανός και ει δυνατόν γνωστός εκτός Ιταλίας.

Σύμφωνο Σταθερότητας και Pnrr

Άμεσα συνδεδεμένο με τον νόμο για τον προϋπολογισμό είναι το ζήτημα της θέσης που θα αποφασίσει να λάβει η νέα κυβέρνηση για τις προτάσεις που θα παρουσιάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα τέλη Οκτωβρίου (προς το παρόν υπό μορφή ανακοίνωσης) για τη μεταρρύθμιση των κανόνων. για τη δημοσιονομική πειθαρχία και την ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση. Δύο φαινομενικά εσωτερικά ζητήματα, αλλά πολιτικά πολύ ευαίσθητα και τετικά διχαστικά, στα οποία η Ιταλία, η οποία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην ΕΕ μετά την Ελλάδα, θα είναι κάπως ειδικός σχολιαστής, θα πρέπει να κάνει αξιόπιστες προτάσεις και επίσης να επιλέξει τους σωστούς συμμάχους .

Ακόμα στο ευρωπαϊκό μέτωπο, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει πώς θα συνδυάσει και θα διατυπώσει το αίτημα, που επανειλημμένα ανέφερε η Μελόνι, για επαναδιαπραγμάτευση του ΕΣΜ. Στην πραγματικότητα, αυτό το Σχέδιο παραμένει σε μεγάλο βαθμό ακόμη προς εφαρμογή. Ασφαλώς όσον αφορά την πραγματοποίηση εκείνων των επενδύσεων που πρέπει να χρηματοδοτηθούν με ευρωπαϊκά κονδύλια. Αλλά και για το κομμάτι που αφορά την εφαρμογή εκείνων των μεταρρυθμίσεων, που έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση Ντράγκι, αλλά πρέπει να ολοκληρωθούν, και που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ΕΠΜ, καθώς και απαραίτητες προϋποθέσεις για μια αξιόπιστη διαδικασία εκσυγχρονισμού της χώρας.

Ορισμένες αλλαγές στο περιθώριο είναι ίσως δυνατές (επίσης επειδή ορισμένα δεδομένα περιβάλλοντος έχουν αλλάξει). Αλλά θα πρέπει να συμφωνηθεί με την Επιτροπή, με εποικοδομητικό διάλογο και χωρίς να δίνεται η εντύπωση ότι θέλει να αμφισβητήσει τα θεμελιώδη του σχεδίου, γνωρίζοντας ότι ακόμη και σε αυτό οι εταίροι μας δεν θα προεξοφλήσουν τη χώρα που είναι ο μεγαλύτερος δικαιούχος κεφαλαίων NGEU . (ΕΕ επόμενης γενιάς).

Ένα σχέδιο για την ενέργεια

Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει τότε να αντιμετωπίσει μια πρωτόγνωρη ενεργειακή έκτακτη ανάγκη, συνέπεια της μείωσης της προσφοράς ορυκτών καυσίμων και της αύξησης της τιμής του φυσικού αερίου. Μαζί με την Ευρώπη (η οποία, επιπλέον, εξακολουθεί να αναζητά συμφωνία για ένα πακέτο αξιόπιστων και αποτελεσματικών μέτρων), θα πρέπει να λάβει μέτρα για τη μείωση του ενεργειακού κόστους για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, τη διασφάλιση της ασφάλειας του εφοδιασμού, συνεχίζοντας την πορεία που ξεκίνησε για διαφοροποίηση των αγορών φυσικού αερίου και αύξηση των εισαγωγών υγροποιημένου αερίου (επίσης κατασκευή μονάδων επαναεριοποίησης).

Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να λάβει πιο σημαντικά μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας. Πάνω απ’ όλα, θα πρέπει επίσης να εγγυηθεί ταυτόχρονα τη συνέχιση της διαδρομής που έχει ήδη ξεκινήσει στον δρόμο μιας αναγκαίας μετάβασης προς την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές, με μεγαλύτερη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υδρογόνου. Έργο που θα απαιτήσει αποφασιστικότητα και δεξιότητες, αλλά και διάθεση, αν χρειαστεί, να ζητήσει θυσίες, ιδιαίτερα από τις οικογένειες, όσον αφορά τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας.

(Αυτή η ανάρτηση δημοσιεύεται επίσης στις Διεθνής επιχείρηση)