ΤΟΙΧΟΣ – Το Κουρδικό Ίδρυμα Πολιτισμού και Έρευνας (KÜRT-KAV) είναι το πρώτο ίδρυμα που έχει εγγραφεί με το όνομα «Κούρδος» στην Τουρκία. Ωστόσο, το θεμέλιο μοιάζει πλέον με ένα ερειπωμένο κτίριο. Δεν υπάρχει κανείς σε ένα 4όροφο κτίριο 100 μέτρα από την πλατεία Ταξίμ. Η διοίκηση και τα μέλη δεν παρευρίσκονται πλέον καν στις συνεδριάσεις. Εάν ο Köroğlu Karaaslan, ο Γενικός Γραμματέας του Kurdish-Kav, δεν ενταχθεί στο ίδρυμα, θα παραμείνει ένα ερειπωμένο κτίριο σε μια από τις εποχές που οι Κούρδοι το χρειάζονται περισσότερο.

Ούτε οι Κούρδοι μπορούν να φτάσουν στο ίδρυμα, ούτε το ίδρυμα μπορεί να φτάσει σε κανέναν για να οργανώσει τις εκδηλώσεις. Η πλειοψηφία του διοικητικού προσωπικού είναι τα ονόματα που εμπλέκονται στην ίδρυση του ιδρύματος. Το ίδρυμα γίνεται όλο και πιο ήσυχο καθώς τόσοι πολλοί έχουν πεθάνει. Για το λόγο αυτό, οι δραστηριότητες και οι δραστηριότητες που σχετίζονται με το ίδρυμα μειώνονται.

Σκοπός της ίδρυσης του Kurd-Kav είναι να κάνει επιστημονικές έρευνες και συλλογές για τον κουρδικό πολιτισμό, την τέχνη και τη λογοτεχνία, να τις καταγράψει, να τις μεταφέρει στο κοινό και να τις κρατήσει ζωντανές. Κατά καιρούς διοργανώνονταν εορτασμοί του Νορβιού, σεμινάρια και πάνελ και ημέρες μνήμης. Ωστόσο, είναι σχεδόν αδύνατο να συναντήσετε πια αυτές τις δραστηριότητες.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ;

Η ίδρυση του ιδρύματος χρονολογείται από τη σφαγή της Halabja. Στην Κωνσταντινούπολη, μια ομάδα Κούρδων πολιτικών, δικηγόρων και επιχειρηματιών συγκέντρωναν βοήθεια και οργάνωναν εκδηλώσεις για τους πρόσφυγες που διέφυγαν από τη σφαγή της Χαλάμπτζα.

Αυτή η ομάδα συνέχισε να συγκεντρώνεται μετά. Ήθελαν να κάνουν αυτή την επιτροπή μόνιμη. Κάποιοι ήθελαν να ξεκινήσουν ένα πάρτι. Αυτές οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν μέχρι το 1992. Ο Köroğlu Karaaslan, Γενικός Γραμματέας του Κουρδικού Ιδρύματος Πολιτισμού και Έρευνας, είπε ότι αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα ίδρυμα το 1992 με 100 διανοούμενους, συγγραφείς και δικηγόρους, και στη συνέχεια αγόρασαν το σημερινό κτίριο συλλέγοντας χρήματα.

«Εντοπίσαμε 100 άτομα, αλλά 2 άτομα δεν μπορούσαν να συμπληρώσουν τα έγγραφά τους. Γι’ αυτό ιδρύθηκε από 98 άτομα», είπε ο Karaaslan. «Στην αρχή έκαναν αίτηση με το όνομα του Κουρδικού Ιδρύματος για τα Δικαιώματα της Ελευθερίας, αλλά το δικαστήριο την απέρριψε. Αργότερα, ζητήθηκε να ονομαστεί το Ίδρυμα Ερευνών για τον Κουρδικό Πολιτισμό. Αυτό το όνομα έγινε αποδεκτό. Εγγράφηκε το 1996. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Δημοκρατίας της Τουρκίας έγινε δεκτό ένα ίδρυμα με κουρδικό όνομα από το δικαστήριο. Γι’ αυτό νοιαζόμαστε για την προστασία αυτού του θεσμού. Ο Μεχμέτ Τζελάλ Μπαϊκάρα πάλεψε πολύ με τα γήπεδα για το όνομα. Τελικά υιοθέτησαν αυτό το όνομα. Επί του παρόντος, το ίδρυμα έχει σχεδόν 160 ιδρυτές και μέλη. Πολλά ιδρυτικά μέλη απεβίωσαν. Κάποιοι επίσης σκοτώθηκαν. Περίπου 40 άτομα έπρεπε να πάνε στην Ευρώπη», είπε.

«Ο ΚΟΥΡΤ-ΚΑΒ ΕΧΕΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ»

Ο Καραασλάν δήλωσε ότι στρατολόγησαν μέλη με την απόφαση του συνεδρίου εάν έκαναν αίτηση για πολιτισμό, τέχνη και σεμινάρια και όταν πίστευαν ότι θα ήταν επωφελές για το ίδρυμα, και είπε: «Όταν ιδρύθηκε, είχε κεντρικό ρόλο στην Κωνσταντινούπολη. Επισκέφτηκε πολύ. Πραγματοποιήθηκαν συνέδρια, πάνελ, σεμινάρια. Στείλαμε πολλούς μαθητές στη Σουηδία και την Ελλάδα για να πάρουν το πιστοποιητικό καθηγητή Κούρδων. Στέλναμε 10 άτομα τη φορά. Στέλναμε 10 άτομα στην Ελλάδα και 10 στη Σουηδία. Το έχουμε στείλει με αυτόν τον τρόπο πολλές φορές. Επειδή δεν υπήρχε τέτοιο πεδίο στην Τουρκία, στέλναμε φοιτητές σε αυτές τις χώρες. Ερχόντουσαν με τα πιστοποιητικά. Αργότερα, υποβάλαμε αίτηση για να φτιάξουμε μια τάξη για μαθήματα κουρδικών. Ωστόσο, η Επαρχιακή Διεύθυνση Εθνικής Εκπαίδευσης της Κωνσταντινούπολης δεν έδωσε άδεια. Μετά από αυτήν την αίτηση, το Γραφείο του Κυβερνήτη της Κωνσταντινούπολης έκλεισε το ίδρυμα το 2005. Εμείς αντιταθήκαμε, αλλά σφράγισαν την αίθουσα που προτείναμε για διδασκαλία για 2 χρόνια. Γι’ αυτό δεν μπορούσαμε να δώσουμε διαλέξεις γιατί η αίθουσα ήταν σφραγισμένη. Κάναμε ακόμα μαθήματα, αλλά δεν μπορούσαμε να δώσουμε πιστοποιητικά».

“Το KURT-KAV ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΘΕ ΚΟΥΡΔΟΥ”

Ο Karaaslan υπογράμμισε ότι δεν μπορούσαν να αυξήσουν τις δραστηριότητες λόγω των περιορισμένων ευκαιριών τους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ίδρυμα είναι το σπίτι των Κούρδων και κάλεσε επίσης τους Κούρδους να χρησιμοποιήσουν το ίδρυμα:

«Πραγματοποιούμε συνέδρια, σεμινάρια και προωθητικές ενέργειες σε ημέρες που είναι σημαντικές για τους Κούρδους, αν και λίγες. Το κτήριο μας είναι ανοιχτό. Κάποιοι καλλιτέχνες και συγγραφείς μας έρχονται και προωθούν τα βιβλία τους. Ήμασταν κλειστοί κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ωστόσο, διοργανώνονται πλέον εκδηλώσεις, έστω και μία φορά το μήνα. Στο πλαίσιο αυτό, αν θέλει κάποιος, μπορεί να χρησιμοποιήσει το κτήριο μας. Μπορεί να οργανώσει εκδηλώσεις. Θέλουμε επίσης να κάνουμε περισσότερες δραστηριότητες, αλλά οι ευκαιρίες μας είναι περιορισμένες. Αυτό οφείλεται τόσο σε οικονομικές όσο και σε ελλείψεις προσωπικού. Ωστόσο, προσπαθούμε να κάνουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Η διοίκηση του ιδρύματος έχει μια απόφαση ως εξής: Κάθε Κούρδος που θέλει να χρησιμοποιήσει αυτό το κτίριο μπορεί να χρησιμοποιήσει το ίδρυμα χωρίς καν να πάρει άδεια από τη διοίκηση. Αυτό το ίδρυμα είναι το σπίτι των Κούρδων. Κάθε Κούρδος μπορεί να κάνει ό,τι χρειάζεται εδώ. Αυτή είναι η απόφαση της διοίκησης μας. Όποτε θέλουν, το κτίριο είναι δικό τους. Το έχουμε πει σε πολλές ομάδες. Κάποιοι έρχονται. Στόχος μας είναι να κάνουμε τουλάχιστον μία δραστηριότητα το μήνα. Τις επόμενες μέρες θα διοργανώσουμε συμπόσιο για τη σφαγή της Χαλάμπτζα. Η αίθουσα όπου πραγματοποιείται η εκδήλωση έχει χωρητικότητα 90 ατόμων. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για έκθεση ζωγραφικής. Πρέπει να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους, και οι άνθρωποι πρέπει να μας προσεγγίσουν. Οι Κούρδοι έχουν σπίτι εδώ. Μπορούν να έρθουν εδώ. Δεν χρειάζεται να πάνε αλλού. Αν γίνουν εκδηλώσεις θα είμαστε ανοιχτοί μέχρι την ώρα που θέλουν».

«ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΡΔΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ»

Επισημαίνοντας ότι το ίδρυμα χρειάζεται Κούρδους νέους, ο Karaaslan συνέχισε: «Δεν έχουμε την πολυτέλεια να απασχολούμε επαγγελματίες. Έρχομαι στο ίδρυμα όποτε έχω χρόνο από τη δουλειά μου. Το ίδρυμα θα ήταν πιο αποτελεσματικό αν μπορούσαμε να απασχολήσουμε δύο ή τρεις επαγγελματίες. Αν μας δοθεί η ευκαιρία, θα το κάνουμε. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουμε ούτε έναν μικρό μισθό και να φέρουμε κάποιον εδώ. Ενημερώστε τους Κούρδους για εμάς. Οι ιδρυτές και πολλά από τα μέλη μας έχουν γεράσει. Κάποιοι πέθαναν. Πολλοί άνθρωποι έπρεπε να πάνε στην Ευρώπη. Κάποιοι πήγαν σπίτι. Πρέπει να στρατολογήσουμε νέους στο ίδρυμα».