Από 28 Δεκεμβρίου 2022 έως 20 Φεβρουαρίου 2023 στο Επιγραφικό Μουσείο Αθηνών η τελευταία φάση του κύκλου εκθέσεων του Βενετού καλλιτέχνη
Στις 28 Δεκεμβρίου 2022 ο Andrea Valleri εγκαινιάζει το “διάλογοι» στο Επιγραφικό Μουσείο Αθηνών, το τελευταίο στάδιο του έργου Neopaleo. Η έκθεση, ανοιχτή στο κοινό έως τις 20 Φεβρουαρίου 2023, θα κλείσει, μετά τη Βενετία, τη Σάμο και το Μεσολόγγι, τις τέσσερις εκθέσεις του Βενετού καλλιτέχνη που έχουν προγραμματιστεί για το 2022 και προωθούνται από την Πινακοθήκη Contini της Βενετίας και την Cortina d’Ampezzo.
Με διαλόγους Ο Andrea Valleri θα είναι ο πρώτος καλλιτέχνης στον κόσμο που θα εκθέσει στο διάσημο σκηνικό του Επιγραφικού Μουσείου της Αθήνας. Μάλιστα, το Μουσείο περιέχει τον μεγαλύτερο αριθμό – 14.000 – και τις σημαντικότερες επιγραφές που βρέθηκαν στην Ελλάδα.
διαλόγους Θέλει να είναι η ένδειξη και το συμπέρασμα της ιδανικής διαδρομής σύμφωνα με την οποία η ιστορία και η ανάπτυξη του πολιτισμού προέρχονται από μια συνεχή αντιπαράθεση θέσεων. αυτή η αντιπαράθεση γίνεται τόσο στο παρόν όσο και με τα αναπόδραστα πρότυπα του παρελθόντος που ζουν στη μνήμη μας.
Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρουμε ένα απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα της έκθεσης της Μαριάννας Σαβράμη, Αρχιτέκτων Phd. του Υπουργείου Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας και επιμελητής της έκθεσης: «Η προσέγγιση του Andrea Valleri αντιπροσωπεύει μια πρωτότυπη πνευματική περιπέτεια. Τα έργα του είναι η έκφραση μιας προσωπικής ερμηνείας και απόδοσης νοημάτων που προέρχονται από την αρχαία συμβολολογία και φιλοσοφία. όπως λέει και ο ίδιος, παραμένουν αναλλοίωτα στην κυκλική πορεία του χρόνου. Στα έργα του βρίσκουμε τον μύθο του Κενταύρου, ένα αρχαίο αρχέτυπο της υγείας της ύπαρξης. μέσα από αυτό και άλλα έργα ο συγγραφέας μας δείχνει το σημείο συνάντησης του παρελθόντος με το μέλλον.
Με τον τρόπο που εκφράζεται ο Andrea Valleri στους πίνακες και τα γλυπτά του, μας δείχνει ότι τα πράγματα παύουν να είναι απλά εξωτερικά αντικείμενα. Εισέρχονται σε ένα περιβάλλον που προορίζεται και υπόκειται σε συνεχή ανθρώπινη ερμηνεία, ένα περιβάλλον που γίνεται γνωστό στον θεατή μέσα από την ποπ γλώσσα του καλλιτέχνη, φτιαγμένη από συνοχή μορφών. Τέλος, είναι περιττό να πούμε ότι η οπτική του καλλιτέχνη αναδεικνύει την ιδρυτική αξία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού διαχρονικά, αφού η αρχαιότητα αποτελεί μια διαρκώς εξελισσόμενη δυναμική».
Οι εκθέσεις του Andrea Valleri προωθούνται από την Πινακοθήκη Contini σε συνεργασία με μερικούς από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς φορείς της Βενετίας και της Ελλάδας: το Ίδρυμα Bevilacqua La Masa της VE, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Σάμου, το Εθνικό Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών, το Εθνικό Επιγραφικό Μουσείο Αθηνών, Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (Μεσολόγγι).
Η Αίθουσα Τέχνης Contini εξέδωσε, συνοδεύοντας τις εκθέσεις, έναν κατάλογο (αγγλο-ελληνο-ιταλικό), που περιέχει ολόκληρο το δρομολόγιο της έκθεσης με τον τίτλο ΝΕΟΠΑΛΑΙΟ («NEOPALEO»).
Βιογραφία
Ο Andrea Valleri γεννήθηκε στη Βενετία στις 14 Δεκεμβρίου 1959. Μετά τις σπουδές του κλασικού λυκείου, αποφοίτησε από τη φιλοσοφία το 1985. Βενετσιάνικη καταγωγή και ελληνική από υιοθεσία, ξεκίνησε τη διδακτική του καριέρα ως μητρικός Ιταλόφωνος στην Αθήνα. Από το 1989 διδάσκει φιλοσοφία στο ινστιτούτο «Cavanis» της Βενετίας.
Στα έργα του η συμβολική δύναμη των αρχαίων μύθων και τα σενάρια του κλασικού κόσμου συνοδεύονται από μια σύγχρονη γλώσσα που προέρχεται από την Pop-Art που ενισχύει το μήνυμα για τον σύγχρονο επισκέπτη. Η πνευματική και φιλοσοφική έρευνα τείνει στη δημιουργία μιας τέχνης που αποτελείται από αλληλοδιεισδυτικά θραύσματα, μια σύνθεση συλλογικής ιστορικής και πολιτιστικής μνήμης. Η τέχνη του Valleri θέλει να επανασυνδέσει τον θεατή με την ιστορική παράδοση από την οποία προέρχεται και της οποίας αποτελεί τα στέρεα θεμέλια. Πράγματι, ο ελληνικός πολιτισμός είναι που αναδύεται, τόσο στο επίπεδο των θεμάτων όσο και ως υποσυνείδητη διάσταση, αφού ο καλλιτέχνης τον θεωρεί τη σημασιολογική, ιδανική και γνωσιολογική μήτρα ολόκληρης της δυτικής παράδοσης.
Τα εικονογραφικά έργα παρουσιάζονται ως συναθροίσεις εικόνων και λέξεων, σημάδι ενός παρόντος που επαναπροσδιορίζεται συνεχώς στα αρχέτυπα του κλασικισμού, διαβρωμένο από τον χρόνο, αλλά ταυτόχρονα ακλόνητο, εκείνου του κλασικισμού που παραμένει ένα ανεξίτηλο σύστημα σημασιολογικών αναφορών πάνω στο οποίο ασκούνται οι ανθρώπινες ερμηνευτικές δεξιότητες. .
Τα εικονογραφικά έργα συνοδεύονται επίσης από έργα γλυπτικής που, με βάση το γνωστό πλατωνικό δόγμα της αναμνησίας, εμφανίζονται ως συνθέσεις ξύλου και πέτρας. Η ένωση αυτών των δύο υλικών, που προέρχεται από μια μεταφορά που περιέχεται στον Φαίδρο του Πλάτωνα, εκφράζει την απλή και βαθιά αξία της μνήμης, ως συνάρτηση της ανάπτυξης της γνώσης αλλά και της αίσθησης του όντος. Τα θέματα, σκόπιμα θολά με την πρώτη ματιά, αφήνουν τον εαυτό τους να τα ανακαλύψει ο προσεκτικός επισκέπτης, ο οποίος ανακαλύπτει τις καλλιεργημένες αναφορές σε ιδρυτικούς μύθους και ιστορίες του δυτικού πολιτισμού.
“Τυπικός λάτρης των ζόμπι. Υπέρμαχος του αλκοόλ. Ανίατος εθισμένος στην τηλεόραση. Ακραίος λάτρης του διαδικτύου. Βραβευμένος αναλυτής.”
