Όσο περνούν οι ώρες, οι ελπίδες για εύρεση επιζώντων μεταναστών λιγοστεύουν. Το ναυάγιο που σημειώθηκε χθες στα ανοιχτά της Πύλου, στη νότια Πελοπόννησο, έχει προκαλέσει μέχρι στιγμής 79 θύματα και 109 επιζώντες. Οι αγνοούμενοι εξακολουθούν να είναι τουλάχιστον τετρακόσιοι -σύμφωνα με ορισμένες ανακατασκευές- αλλά πιθανώς να ξεπερνούν τους πεντακόσιους, δεδομένου ότι η τοπική αυτοδιοίκηση της Πελοποννήσου εκτιμά ότι στο πλοίο επέβαιναν περίπου 750 άτομα: τον ίδιο αριθμό δίνει και η ΜΚΟ Alarm. Τηλέφωνο, το οποίο τις μέρες είχε ήδη σημάνει συναγερμός πριν από λίγους μήνες. Εάν επιβεβαιωθούν, θα είναι οι αριθμοί μιας από τις χειρότερες σφαγές στην ιστορία της μετανάστευσης στη Μεσόγειο.

Εν τω μεταξύ, ο ελληνικός Τύπος ανέφερε ότι θα υπάρξουν περίπου εκατό παιδιά στο αμπάρι του πλοίου, μαζί με πολλές γυναίκες. Είχαν καταφύγει κάτω από το κατάστρωμα για να προστατευτούν από τις κακές καιρικές συνθήκες. Αυτό ανέφερε ένας γιατρός που μίλησε με έναν από τους επιζώντες, αν και οι αρχές δεν έχουν επιβεβαιώσει αυτόν τον αριθμό. Για αυτούς, περισσότερες από 12 ώρες μετά το ναυάγιο, θα υπήρχαν ελάχιστες ελπίδες.

Η επίθεση στο Λιμενικό Σώμα: «Ενημερώθηκαν από την Τρίτη»

«Εχθές είχαμε ειδοποιήσει την Ελληνική Ακτοφυλακή στις 4.53 μ.μ. για αυτό το προβληματικό σκάφος, καθώς άνθρωποι μας είχαν καλέσει για βοήθεια. Οι ελληνικές αρχές, και προφανώς και οι ιταλικές και μαλτέζικες αρχές, είχαν ήδη ειδοποιηθεί αρκετές ώρες νωρίτερα. άλλες ευρωπαϊκές αρχές γνώριζαν καλά αυτό το υπερπλήρες και ανεπαρκές σκάφος. Δεν ξεκίνησε επιχείρηση διάσωσης», κατήγγειλε. Τηλέφωνο συναγερμού. «Η Ελληνική Ακτοφυλακή άρχισε να δικαιολογεί την αποτυχία διάσωσης υποστηρίζοντας ότι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν δυσκολίες δεν ήθελαν να διασωθούν στην Ελλάδα».

Η ελληνική κυβέρνηση έχει κηρύξει τριήμερο Εθνικό πένθος, μετά το ναυάγιο. Οι επιζώντες μεταφέρθηκαν στην Καλαμάτα, όπου τέσσερις είναι σε υποθερμία. Τριάντα συνολικά νοσηλεύονται στο τοπικό νοσοκομείο. Μπροστά στο λιμάνι της Καλαμάτας έχουν στηθεί σκηνές, τις οποίες διαχειρίζονται τα Ηνωμένα Έθνη, ο Ερυθρός Σταυρός και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης.

Ο ακτιβιστής που μίλησε στους μετανάστες στο πλοίο: «Ήθελαν να σωθούν από οποιαδήποτε χώρα»

Έλληνας ακτιβιστής από τη Μεσογειακή ΜΚΟ Saving Humans, ο Ιάσωνας Αποστολόπουλος, επανέλαβε τις κατηγορίες στο Λιμενικό: «Ήξερε για το σκάφος από χθες (Τρίτη, επιμ.) το μεσημέρι. Ενημερώθηκαν τόσο από τις ιταλικές αρχές, από τη Frontex και από το τηλέφωνο συναγερμού. Είχαν 24 ώρες για να ξεκινήσουν μια διάσωση επιχείρηση και δεν έκαναν τίποτα.Η δικαιολογία;Οι πρόσφυγες δεν ήθελαν να σωθούν!», έγραψε στα social media. «Η Ελληνική Ακτοφυλακή εντόπισε 750 άτομα με λίγα λόγια, χωρίς σωσίβια, στη μέση του πουθενά, και τους άφησε στη μοίρα τους. Ήθελαν να κάνει άλλα 500 χιλιόμετρα, μέχρι την Ιταλία, με αυτές τις συνθήκες;».

Το ταξίδι μάλιστα κατευθυνόταν προς τις ιταλικές ακτές. Το σκάφος είχε φύγει από το Τομπρούκ της Λιβύης. Ο Αποστολόπουλος επέμεινε:Ο κόσμος φοβάται το Ελληνικό Λιμενικό Σώμα. Έχουν κάθε λόγο να μην εμπιστεύονται, γιατί έχουν ζήσει τα πάντα στα χέρια του. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει το Λιμενικό από την ευθύνη να τη σώσει. Εδώ και δύο χρόνια, οι πρόσφυγες ακολουθούν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές για να αποφύγουν τους Έλληνες επαναλήπτες, προσπαθώντας να φτάσουν κατευθείαν στην Ιταλία, γιατί αν τους εντοπίσει η ελληνική ακτοφυλακή, τους χτυπά, τους κλέβει, τους βασανίζει και τους εγκαταλείπει στα τουρκικά ύδατα».

Ένας άλλος ακτιβιστής, ο Nawal Soufi, ο οποίος ήταν ο πρώτος που επικοινώνησε με τους ανθρώπους που επέβαιναν στο σκάφος σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν από το Alarm Phone, βασίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό τελείωσε, ο οδηγός του The boat τους είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και στο πλοίο βρίσκονταν επίσης έξι πτώματα.Οι μετανάστες δεν ήξεραν πού ακριβώς βρίσκονταν, δεν θα ήξεραν πώς να πλοηγηθούν για να φτάσουν στα ιταλικά ύδατα. Χρειάζονταν οπωσδήποτε βοήθεια στα νερά που βρίσκονταν και αν είχαν εκφράσει την επιθυμία τους να συνεχίσουν το ταξίδι προς την Ιταλία, προφανώς θα είχα στείλει μια ενημέρωση στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία, αλλά οι μετανάστες δεν είπαν ποτέ κάτι παρόμοιο».

Η «άρνηση βοήθειας», ωστόσο, θα ήταν απλώς μια απομάκρυνση από ένα πλοίο που παρείχε μπουκάλια νερό, γιατί οι μετανάστες φοβήθηκαν ότι το σκάφος θα αποσταθεροποιηθεί και θα βυθιζόταν. «Μπορώ να καταθέσω ότι αυτοί οι άνθρωποι πάντα ζητούσαν να σωθούν από οποιαδήποτε χώρα», κατέληξε ο Σούφη.