Μιλάνο23 Ιουλίου 2014 – 08:25
«Στο τουριστικό μου κατάστημα πουλάω τσάντες στο 10% περίπου της πραγματικής τιμής των εξουσιοδοτημένων λιανοπωλητών»
Του Αμαλία Ντε Σιμόν
Μοιάζουν με μπουτίκ υψηλής μόδας: σε προσεκτικά διακοσμημένες βιτρίνες εκθέτουν τσάντες, ρούχα και ρολόγια από τις πιο σημαντικές μάρκες στον κόσμο. Βρισκόμαστε στις τουρκικές ακτές όπου οι κύριες πόλεις, το Fethye, το Kalcan και το Kas, στις οποίες προσεγγίζονται κυρίως τουρίστες που ταξιδεύουν με γκιουλέτ, είναι γεμάτες από μεγάλα καταστήματα που πωλούν προϊόντα πολυτελείας. «Οι γυναίκες των ποδοσφαιριστών μου έρχονται συχνά για να αγοράσουν τσάντες – λέει περήφανος ένας μαγαζάτορας από το Καλκάν – πληρώνεις 150 για μια τσάντα που κοστίζει 2 χιλιάδες ευρώ». Πως είναι δυνατόν? Πρόκειται για προϊόντα από τη λεγόμενη μαύρη αγορά, μη αυθεντικά προϊόντα που κατασκευάζονται στην Τουρκία και εξάγονται σε όλο τον κόσμο, τα λεγόμενα «designer fakes». Σύμφωνα με μια σειρά ερευνών που βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη από την οικονομική αστυνομία της Νάπολης, πολλά από αυτά τα προϊόντα καταλήγουν σε γνωστά καταστήματα στη Βόρεια Ιταλία, κυρίως στο Πιεμόντε και τη Λομβαρδία. Αυτά είναι τέλεια αντίγραφα ή αντίγραφα, φτιαγμένα με λεπτό δέρμα, πολύ εκλεπτυσμένα αξεσουάρ και συχνά προέρχονται από τα ίδια εργοστάσια που παράγουν προϊόντα για τις μεγάλες μάρκες. Είναι προϊόντα που δύσκολα διακρίνονται από τα αυθεντικά, ακόμα κι αν πρέπει να γίνουν κάποιες διαφορές: οι τσάντες και τα ρούχα είναι τέλεια, πρακτικά πανομοιότυπα με τα αυθεντικά προϊόντα, ενώ τα ρολόγια, παρά το γεγονός ότι έχουν ποιοτικές θήκες και λουριά, έχουν κακούς μηχανισμούς και δεν έχουν τίποτα να κάνει με αυτές των μητρικών εταιρειών.
«Ανεκτή μαύρη αγορά»
«Αγοράζω τις τσάντες που βλέπεις στα εργοστάσια της Κωνσταντινούπολης που τις φτιάχνουν για τους μεγάλους οίκους μόδας – εξηγεί ο ιδιοκτήτης μιας από τις μεγαλύτερες μπουτίκ στο Fethiye – πηγαίνω εκεί που φτιάχνουν τις τσάντες των πολυτελών επωνυμιών και τις αγοράζω στο τιμή κόστους τότε τα μεταπωλώ στο τουριστικό μου κατάστημα στο 10% περίπου της πραγματικής τιμής των εξουσιοδοτημένων μεταπωλητών. Το δικό μου είναι μαύρη αγορά, κάνω κάτι παράνομο αλλά, αφού συμβαίνει σε τουριστική πόλη, είναι ανεκτό. Φυσικά πουλάμε και αντίγραφα με μικρότερη αξία, τα οποία κοστίζουν πολύ λιγότερο. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το ευρωπαϊκό σύστημα δεν αναγκάζει αυτές τις μάρκες να γράφουν made in Turkey και αντίθετα γράφουν made in Italy, France κ.λπ..»
Τα δεδομένα
Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία της κοινοβουλευτικής εξεταστικής επιτροπής για το φαινόμενο της παραχάραξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πρωτεύουσες της μαύρης αγοράς πολυτελείας βρίσκονται στην Τουρκία και χρόνια τώρα η Νάπολη έχει χάσει τη μαύρη ευρωπαϊκή φανέλα της παραχάραξης και το ίδιο πρώην Ναπολιτάνικο οι παραχαράκτες τώρα κάνουν δουλειές με Τούρκους συναδέλφους τους. Πριν από λίγους μήνες, η οικονομική αστυνομία της Νάπολης ανακάλυψε μια οργάνωση που εμπορευόταν πλαστά προϊόντα από μεγάλες μάρκες: τα πιο πολύτιμα και καλύτερα τελικά προϊόντα παράγονταν στην Τουρκία, τα πιο φτωχά κατασκευαστικά προϊόντα στην Κίνα. Οι δεσμοί με την Τουρκία προέκυψαν μέσω ενός ατόμου που εξακολουθεί να καταζητείται, του Alì Ilbegi, ο οποίος μιλά τέλεια ιταλικά και φαίνεται να έχει επαφές με πολλά εργοστάσια.
Εμπορεύματα προς πώληση και σε ξενοδοχεία 5 αστέρων
Τα προϊόντα απομίμησης παράγονται κυρίως στην Κωνσταντινούπολη στις γειτονιές Yenibosna, Esenler, Merter, Okmeydani, Zeytinburnu), στη Σμύρνη και σε άλλες τοποθεσίες στις ακτές του Αιγαίου, στην Άγκυρα και στο Gaziantep. Οι τουριστικές τοποθεσίες όπου βρίσκονται τα κύρια καταστήματα είναι το Aydin (Kusadasi, Didim). Mugla (Dalyan, Marmaris, Bodrum, Datca, Fethiye, Dalaman); Αγκυρα; Αττάλεια (Alanya, Side, Kalkan, Kas, Belek). Στην πραγματικότητα, όμως, τα τουρκικά «designer fakes» πωλούνται και κάτω από τον πάγκο σε πολλά ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων και στο διαδίκτυο όπου υπάρχουν εξειδικευμένα ηλεκτρονικά καταστήματα. Το Ινστιτούτο για την Προστασία της Πνευματικής Ιδιοκτησίας στην Κωνσταντινούπολη σε συνεργασία με το Ιταλικό Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης και το Ινστιτούτο Εξωτερικού Εμπορίου έχουν εκπονήσει μελέτη για το φαινόμενο. Σύμφωνα με αυτόν τον φάκελο, οι τελωνειακοί έλεγχοι είναι περίπλοκοι καθώς υπάρχουν 18 κεντρικά γραφεία και 145 περιφερειακά τελωνεία στην Τουρκία. Η μελέτη υπογραμμίζει ότι τα τελωνειακά σημεία που προτιμούν οι διακινητές παραποιημένων προϊόντων βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη (ιδίως στο Kadikoy, στο Erenkoy, στο Ambarli και στο Halkali), στη Σμύρνη (Alsancak), στην Αττάλεια, στη Μερσίνα, στο Iskenderun και στη Samsun. Το τελωνείο της Ύψαλας, στα σύνορα με την Ελλάδα, και του Καπικουλέ, στα σύνορα με τη Βουλγαρία, είναι άλλοι σημαντικοί κόμβοι από τους οποίους διέρχονται προϊόντα απομίμησης. Τα πλαστά ιταλικά προϊόντα γίνονται λαθραία και εισάγονται και εξάγονται με τη δήλωση γενόσημων προϊόντων στο τελωνείο ή σε ποσότητες μικρότερες από αυτές που πραγματικά μεταφέρονται. Οι παραχαράκτες είναι ως επί το πλείστον ανεξάρτητοι τοπικοί παραγωγοί, κατασκευαστές συμβασιούχων ή αντιπρόσωποι προμήθειας που εργάζονται επίσης για τον ιδιοκτήτη της ιταλικής επωνυμίας. Για κάθε μονάδα προϊόντος που τίθεται σε λειτουργία, παράγουν από 6 έως 20 μη εξουσιοδοτημένες μονάδες. Τις περισσότερες φορές, λοιπόν, η αλυσίδα εφοδιασμού της μαύρης αγοράς έχει στο δυναμικό της ανθρώπους και επαγγελματίες που έχουν ή είχαν εμπορικές σχέσεις με τους διάφορους οίκους μόδας. Η αξία της παραχάραξης στην Τουρκία υπολογίζεται σε 5 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Οι απώλειες στον ετήσιο κύκλο εργασιών των παραποιημένων εταιρειών κυμαίνονται από 10% έως 50%. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν υποβληθεί πολυάριθμες ερωτήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με αυτό το σημείο.
23 Ιουλίου 2014 | 08:25
© ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
“Εμπειρογνώμονας στα ταξίδια. Ειδικός στα ζόμπι. Θέλετε να αγαπάτε τον ιστό. Δημιουργός. Διαδικτυακός. Φανατικός της τηλεόρασης. Πεθαίνοντας του μπέικον.”
