Για να μην εξαφανιστούμε: υπερασπιζόμαστε τη ζωή

Η σκέψη και ο συλλογισμός είναι καλό, μερικές φορές πονάει, αν πέρα ​​από το πέπλο του αυτονόητου των μέσων επικοινωνίας θέλεις να αναγνωρίσεις την πραγματικότητα χωρίς αυταπάτες και κυρίως αποφεύγοντας τα προσυσκευασμένα σχήματα.

Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη (λίγοι) οι δημοσιογράφοι που έχουν το θάρρος να πάνε στην πηγή της είδησης, αποφεύγοντας το copy-and-paste της και μόνο σκέψης.

Διάβασα ένα μεγάλο και λεπτομερές άρθρο για τη δημογραφική κρίση στην Ευρώπη, γραμμένο από τον καλό Giulio Meotti, ο οποίος αναφέρει αυτά τα λόγια από τον Mohammad-Reza Naghdi, σε μια συνέντευξη στις 31 Μαρτίου. Σημειώστε ότι ο συνεντευξιαζόμενος είναι ο αναπληρωτής διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν.

«Η Δύση περιγράφει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής για [altre] εταιρεία ε [ci dice] πώς πρέπει να ζούμε. Τι έχει κάνει αυτό στην ίδια τη Δύση; Προκάλεσε αρνητική πληθυσμιακή αύξηση, η οποία τους αναγκάζει να εισάγουν πληθυσμό από το εξωτερικό. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα φτάσουν σε ένα σημείο, μέσα σε αρκετές δεκαετίες, όπου θα πρέπει να αναζητήσετε ένα μόνο άτομο ευρωπαϊκής φυλής στη Γαλλία ή την Αγγλία, για παράδειγμα… Η ανθρώπινη κοινωνία οδεύει προς εξαφάνιση. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παντρευτεί πια. Ζουν με σκύλους, κροκόδειλους και γάτες. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να γεννήσει παιδιά, να τα μεγαλώσει και να φτιάξει μια ζωή για τον εαυτό του. Αυτόν τον τρόπο ζωής που δημιούργησαν… Στην Αγγλία, εισήγαγαν ένα νέο μέλος του υπουργικού συμβουλίου για τις υποθέσεις της μοναξιάς».

Μοιάζει πραγματικά με αποκαλυπτικό σενάριο και, αν το δούμε με τα μάτια μας, συνειδητοποιούμε ότι αυτή είναι δυστυχώς η καθημερινή πραγματικότητα.

Είναι εντυπωσιακό να ακούς με τα λόγια του Mohammad-Reza Naghdi τι βεβαιώνει για τη Δύση μας, η οποία – αφού απέρριψε την ταυτότητά της με ελληνικές, ρωμαϊκές και ιουδαιοχριστιανικές ρίζες – θέλησε να επιβάλει στον υπόλοιπο κόσμο έναν πολιτισμό που είναι εχθρός της ζωής, των παραδόσεων, του ατόμου, υπέρμαχος μιας κουλτούρας δικαιωμάτων που συντηρείται διαγράφοντας τα δικαιώματα των πιο αδύναμων και ανυπεράσπιστων: η άμβλωση και η ευθανασία είναι τα σημεία αναφοράς της.

Στις μέρες μας, αντιμέτωπες με τα στοιχεία μιας καταστροφικής δημογραφικής παρακμής, η δίκαιη αγανάκτηση για τους πολλούς θανάτους που προκλήθηκαν από έναν άδικο πόλεμο δεν φαίνεται να αντιτίθεται στη θέρμη με την οποία υπερασπίζεται το δικαίωμα καταστολής ανθρώπινων ζωών.

Αν προσπαθήσουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη τη διαρκή προτροπή να μην κάνουμε την υπεράσπιση της ζωής ιδεολογικό ζήτημα (κατηγορία που απευθύνεται σε αυτούς που προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή από την αρχή της, προδίδει την ιδεολογία όσων δεν βλέπουν την πραγματικότητα του δολοφονηθέντος – αλίμονο να το αναφέρω! – αλλά επαναλαμβάνει το ρεφρέν μιας εξόδου από τη μειονότητα και από τον Μεσαίωνα κατά τον οποίο η Καθολική Εκκλησία θα μας κρατούσε αιχμάλωτους) τότε θα αναγνωρίζαμε ότι υπάρχουν στοιχεία νόμου σε κάθε κοινωνία τα οποία, αν παραμορφωθούν, θα οδηγούσε και θα οδηγήσει στο τέλος του πολιτισμού και του πολιτισμού. Και αυτό δεν είναι σκοταδιστική ιδεολογική σκέψη αλλά απλή απόδειξη των γεγονότων όπως μπορεί να αναγνωρίσει ένας τόσο διαφορετικός από εμάς παρατηρητής.

Ίσως διαβάζοντας τα λόγια όσων προσπαθούμε να δώσουμε μια μάχη για τη ζωή θα μπορούσε να δώσει στην κοινή μας δέσμευση ως πολίτες ένα άλμα ευθύνης που, με ένα χτύπημα των φτερών μας, θα άλλαζε κατεύθυνση του δημογραφικού χειμώνα που μας περιμένει και θα έκανε το δικό μας Δημοκρατία αυτός ο φάρος ελπίδας όπως ήταν στην ευρωπαϊκή ιστορία. Διαβάζω στις πληροφορίες: «MIRIAM FARINELLI: «Η IVG, μια πιο φτωχή και πιο γενική PDL ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς «… έχουμε στα χέρια μας το PDL, το οποίο φέρει τις υπογραφές τριών Υπουργών Εξωτερικών και το οποίο είναι το πιο υπεκφυγές και γενική θα μπορούσατε να φανταστείτε, στην οποία τίποτα δεν ρυθμίζεται εκτός από το να επιτρέπεται η διακοπή της εγκυμοσύνης χωρίς όρους, προϋποθέσεις που προβλέπονται από όλες σχεδόν τις νομοθεσίες… Σε αυτό το νομοσχέδιο δεν υπάρχει περιθώριο προβληματισμού, πρέπει να το κάνουμε γρήγορα. Όλα πρέπει να λυθούν γρήγορα, καμία αναφορά στην πρόληψη, σημασία έχει το αποτέλεσμα… Δεν υπάρχει ίχνος από την αντίρρηση συνείδησης του υγειονομικού προσωπικού. Είναι το τέχνασμα των τεχνασμάτων. Εάν στον ιατρικό τομέα, για παράδειγμα, υπάρχουν εκείνοι που δεν θέλουν να μάθουν για τη δολοφονία μιας ζωής (γιατί αυτό είναι), πρέπει να τους γίνει σεβαστός και να τους επιτρέπεται να μην συμμετέχουν σε μια πράξη που μια ελεύθερη συνείδηση ​​μπορεί να κρίνει ως Απαράδεκτος. Το λέω στους πολλούς υπερασπιστές της ελευθερίας από τους οποίους ξεχειλίζει αυτή η χώρα, οι οποίοι έχουν δικαιώματα ανάλογα με την ευκολία…».

ΥΓ: Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και κουλτούρας και χαιρετίζουμε τα μέτρα και για την υπεράσπιση της οικογένειας, που κατά τα άλλα δεν λύνουν το βασικό ερώτημα.

Gabriele Mangiarotti