«Έτσι η απότομη αύξηση της τιμής όλων των πρώτων υλών, όχι μόνο της ενέργειας, προορίζεται να συνεχιστεί με εμφανείς επιπτώσεις στον πληθωρισμό. Σημαντική από αυτή την άποψη είναι η σιωπή των λεγόμενων φιλικών αραβικών χωρών, οι οποίες μέχρι στιγμής δεν έχουν δηλώσει πρόθυμες να αυξήσουν την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ανησυχητικό είναι επίσης το πρόβλημα των προμηθειών σιτηρών, όπου οι Ουκρανοί αγρότες μπορεί να μην είναι σε θέση να σπείρουν τα τεράστια χωράφια με καλαμπόκι τους επόμενους μήνες. Η Ουκρανία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός σιταριού στον κόσμο και, μαζί με τη Ρωσία, αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο της παγκόσμιας παραγωγής.
Στη συνέχεια, η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη προορίζεται να επιβραδυνθεί τόσο λόγω κυρώσεων, λόγω των σοβαρών επιπτώσεων στο διεθνές εμπόριο, όσο και λόγω του επίμονου πληθωρισμού που διαβρώνει την αγοραστική δύναμη των οικογενειών. Η αβεβαιότητα είναι επίσης βέβαιο ότι θα επιβραδύνει τις επενδύσεις και συνεπώς το ΑΕΠ. Η Ευρώπη, λοιπόν, πιθανότατα θα πληρώσει το υψηλότερο τίμημα και επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πλέον αυτάρκεις τόσο σε επίπεδο ενέργειας όσο και σε σιτηρά.
Σε ένα σενάριο του stagflazione, η νομισματική πολιτική βρίσκεται στην περίπλοκη κατάσταση να πρέπει να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό που εξαρτάται από παράγοντες προσφοράς στους οποίους έχει μικρή επιρροή, προσπαθώντας να μην επιβαρύνει έναν οικονομικό κύκλο που ήδη επιβραδύνεται σταδιακά. Η δημοσιονομική πολιτική βρίσκεται επίσης στη δύσκολη συγκυρία της κληρονομιάς από το παρελθόν ενός τεράστιου δημόσιου χρέους λόγω της καταπολέμησης της πανδημίας και της ανάγκης να αντιμετωπίσει σημαντικά και απροσδόκητα έξοδα στον στρατιωτικό και αμυντικό τομέα. Όλα αυτά μειώνουν τα περιθώρια ελιγμών για την υποστήριξη των πιο βασικών αναγκών (ψωμί και βενζίνη) των πιο αδύναμων τάξεων και συνεπώς την υποστήριξη της κατανάλωσής τους».
Αυτά είναι τα συμπεράσματα μιας σύντομης έκθεσης που δημοσιεύτηκε στις 4 Μαρτίου στο lavoce.info από τον Roni Hamaui, καθηγητή στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ιερής Καρδιάς στο Μιλάνο και πρόεδρο του Intesa Sanpaolo ForValue.
Τα συμπεράσματα του α ενημέρωση (εις βάθος ανάλυση) που δημοσιεύθηκε στον φάκελο του Ο οικονομολόγος της 5ης-11ης Μαρτίου: κινούμαστε, με λίγα λόγια, προς μια «νέα εποχή» οικονομικών συγκρούσεων στην οποία οι οικονομικές κυρώσεις οδηγούν στη φτωχοποίηση χωρών ήδη χαμηλού εισοδήματος, αλλά αποτυγχάνουν να επηρεάσουν τις αλλαγές στην κορυφή των απολυταρχιών, όπως φαίνεται από τα εμπορικά εμπάργκο που ισχύουν εδώ και χρόνια κατά του Ιράν και της Βενεζουέλας. Πράγματι, όπως και στη δεκαετία του 1930, συνεπάγονται αυταρχισμό και κατακερματισμό της διεθνούς οικονομίας με επιβλαβείς συνέπειες για όλους.
Σε αυτό το πλαίσιο, πολύ διαφορετικό από αυτό πριν από μερικές εβδομάδες, πραγματοποιείται εσωτερικά η προετοιμασία του Οικονομικού και Δημοσιονομικού Εγγράφου, και στην ευρωπαϊκή τα προλεγόμενα των διαπραγματεύσεων για το πότε και πώς θα ενισχυθούν εκ νέου οι εποπτικοί κανόνες για τις δημοσιονομικές πολιτικές των κρατών που αποτελούν μέρος της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης. Είναι δύο πτυχές της οικονομικής πολιτικής στενά αλληλένδετες καθώς το Def πρέπει να περιγράφει λεπτομερώς την πολιτική των δημοσίων οικονομικών για το επόμενο δημοσιονομικό έτος και για τα επόμενα δύο ευρύτερα λαμβάνοντας υπόψη ποιοι θα είναι οι ευρωπαϊκοί κανόνες το 2023 (τώρα σε αναστολή), αλλά πρέπει να τεθούν σε ισχύ ξανά από τον Ιανουάριο του επόμενου έτους.
Αρκετές φωνές έχουν υψωθεί υπέρ μιας περαιτέρω αναστολής, μέχρι το 2024 και αν είναι δυνατόν ακόμη περισσότερο. Δεν νομίζω ότι θα τραβήξουν ιδιαίτερη προσοχή. Δεκαπέντε από τα δεκαεννέα κράτη της νομισματικής ένωσης έχουν, όπως εμείς, τη δυσκολία επανακαθορισμού της δημοσιονομικής πολιτικής για να δοθεί περισσότερος χώρος στην άμυνα, αλλά δεν έχουν τον κόμπο του χρέους της δημόσιας διοίκησης του οποίου το κόστος εξυπηρέτησης προορίζεται να αυξηθεί και των οποίων η βιωσιμότητα γίνεται πιο εύθραυστη λόγω των επιδόσεων των χρηματοπιστωτικών αγορών. Υπενθυμίζουμε ότι τις τελευταίες εβδομάδες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει σημάνει πάνω από έναν συναγερμό για την επιδείνωση του παγκόσμιου χρέους, ιδιαίτερα των αναπτυσσόμενων χωρών, αλλά και ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών (όπου η Ιταλία βρίσκεται στη δεύτερη θέση μετά την Ελλάδα). Λόγω του πολέμου, αυτοί οι συναγερμοί δεν είχαν επαρκή κάλυψη στον ιταλικό Τύπο.
Ο Μάριο Ντράγκι και ο Ντανιέλε Φράνκο χαίρουν μεγάλου σεβασμού τόσο στα ευρωπαϊκά γραφεία όσο και στο ΔΝΤ. Αλλά και στις Βρυξέλλες, όταν στην Ουάσιγκτον θυμήθηκε ότι το 2014 η Ιταλία ζήτησε εξαίρεση από τον κανόνα για το χρέος της δημόσιας διοίκησης για τη χρηματοδότηση ενός ειδικού επενδυτικού προγράμματος, την απέκτησε, οι επενδύσεις παραμερίστηκαν (έλλειπαν εκτελεστικά έργα) και Η απαλλαγή χρησιμοποιήθηκε για τη χρηματοδότηση του μπόνους των 80 ευρώ της μνήμης του Ρέντσι. Άλλη ανάμνηση: ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών και Διεθνούς Συνεργασίας που αγαλλίασε από το μπαλκόνι του Palazzo Chigi, την εποχή της πρώτης κυβέρνησης Κόντε, για την υπέρβαση του χρέους της Δημόσιας Διοίκησης για να χρηματοδοτήσει τα συζητούμενα (και σύμφωνα με πολυάριθμοι εμπειρογνώμονες «εγκληματογόνοι» καθώς οδηγεί στην παρανομία) Βασικό εισόδημα. Αντιμέτωποι με γεγονότα όπως αυτά, η φήμη του Ντράγκι και του Φράνκο μπορεί να κάνει λίγα. Επίσης γιατί όλοι γνωρίζουν ότι η διαχείριση του προϋπολογισμού του 2023 θα είναι ευθύνη της κυβέρνησης που θα ασκήσει μετά τις εκλογές την ερχόμενη άνοιξη.
— — — —
Χρειαζόμαστε τη συμβολή σας για να συνεχίσουμε να σας παρέχουμε ποιοτικές και ανεξάρτητες πληροφορίες.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣ. ΔΩΡΕΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
© ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ
“Εμπειρογνώμονας στα ταξίδια. Ειδικός στα ζόμπι. Θέλετε να αγαπάτε τον ιστό. Δημιουργός. Διαδικτυακός. Φανατικός της τηλεόρασης. Πεθαίνοντας του μπέικον.”
