Φιλία Είναι ένα από τα μου πιο πολύτιμο από ό,τι έχουμε, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να πω πώς ένας άνθρωπος γίνεται φίλος με έναν άλλο, αναρωτιέται ο Σωκράτης σε έναν διάλογο του Πλάτωνα στον οποίο είναι ο πρωταγωνιστής, ο Liside. Άλυτο μυστήριο και γιατί, όπως λέει ο Έλληνας φιλόσοφος τον 4ο αιώνα π.Χ. Η φιλία είναι κίνηση ψυχής και ως τέτοια είναι ασταμάτητη και απροσδιόριστη. Επιλέγουμε τον φίλο της καρδιάς γιατί είναι ο καθρέφτης μας ή μας ελκύει γιατί μας ολοκληρώνει με τη διαφορετικότητά του; Είναι κάποιος που χρειαζόμαστε ή είναι κάποιος που μας χρειάζεται και μας ικανοποιεί με τη στοργή του; Μπορεί να υπάρξει ένας φίλος που είναι αρκετά ανιδιοτελής για να σε αγαπήσει περισσότερο από ό,τι μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου (και συχνά είμαστε οι χειρότεροι εχθροί μας); Η φιλία είναι ένα μυστήριο που ξεκινά από τη λέξη που την ορίζει στα ελληνικά, φιλία. Η ρίζα του φιλ- που βρίσκουμε σε πολλές ιταλικές λέξεις από φιλοσοφία έως φιλάνθρωπος, είναι αποκλειστική ελληνική με άγνωστη σε εμάς ετυμολογία και από τότε που γεννήθηκε πέρασε από την αίσθηση της κατοχής για να υποδηλώνει ένα αγαπημένο πρόσωπο, στο να ερωτεύεσαι. να φιλήσει και να αγαπήσει το φίλτρο. Όλα αυτά βρίσκονται στη φιλορίζα, η οποία, πριν γίνει η ρίζα της φιλίας, έχει περάσει από όλες τις αποχρώσεις της στοργής που είμαστε ικανοί. Εξάλλου, είναι το άθροισμα όλης της φιλίας. Και αν ρωτάει ο Σωκράτης, ο Κικέρων χρόνια αργότερα (44 π.Χ.) απαντά με έναν φιλοσοφικό διάλογο, τον Laelius de amicitia, πολύ πολύτιμο γιατί θεωρήθηκε πότε με τη φιλία εννοούσαμε συνήθως μια σχέση με πρακτικές επιπτώσεις στον τομέα της πολιτικής. Ο Κικέρων μετατοπίζει το κέντρο βάρους αυτής της σχέσης προς τη δωρεά των χειρονομιών της αληθινής φιλίας, μιας αρετής. Με διαφορετική ιστορία αλλά και στα λατινικά (και στα ιταλικά) η φιλία και η αγάπη έχουν την ίδια ετυμολογία και ως εκ τούτου είναι η κινητήρια δύναμη της αγάπης ενός χώρου για αυθορμητισμό Και γιατί αυτή η φιλία είναι καρπός της φύσης μας, όχι μιας ανάγκης μας: είναι μια κλίση της ψυχής. Και βασίζεται στην ειλικρίνεια. Πώς να διαφωνήσεις, ένας φίλος γίνεται φίλος γιατί δεν σε προδίδει και σε υπερασπίζεται σε μια στιγμή αδυναμίας. Και εσύ το ίδιο κάνεις μαζί του. Όπως ο Damone και η Finzia, οι δύο φιλόσοφοι είναι τόσο φιλικοί που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους ο ένας για τον άλλον. Σύμφωνα με το μύθο, μια μέρα στις Συρακούσες ο Διονύσιος ο Νεότερος καταδίκασε τον Φιντζία σε θάνατο, ο νεαρός είχε ασκήσει αυστηρή κριτική στην τυραννία του. Περήφανος και πεπεισμένος για τις πράξεις του ο Finzia δεν απέσυρε τίποτα, αλλά πριν πεθάνει εξέφρασε την επιθυμία να πάει σπίτι για τελευταία φορά για να αποχαιρετήσει την οικογένειά του. Μπόρεσε να το κάνει μόνο επειδή ο Ντέιμον προσφέρθηκε όμηρος στη θέση του, εγγυώντας στον τύραννο ότι θα πέθαινε στη θέση του φίλου του αν δεν επέστρεφε ποτέ. Την καθορισμένη ημέρα οι στρατιώτες του Διονυσίου, μη βλέποντας τη Φιντζία, επρόκειτο να σκοτώσουν τον Ντέιμον όταν έφτασε ξαφνικά ο φίλος του και ο τύραννος χτυπημένος από τη χειρονομία φιλίας και πίστης όχι μόνο τους απελευθέρωσε και τους δύο αλλά ζήτησε να γίνει φίλος τους. Ποιος δεν θα ήθελε ένα τέτοιο. Όλα τα επεισόδια της σειράς “Οι μύθοι μας”