ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Το 1868 Χάινριχ Σλήμαν, ένας άνθρωπος πλέον θρυλικός, καθώς και η τοποθεσία και ο θησαυρός που ανακάλυψε, προσγειώνεται στην Ιθάκη: αυτό το νησί θα του μάθει να ερμηνεύει τον Μύθο: «κάθε λόφος, κάθε πέτρα, κάθε ρέμα, κάθε ελαιώνας μου θυμίζει τον Όμηρο» γράφει στο ημερολόγιό του. Από εδώ και πέρα ​​τοΙλιάδα από τον Όμηρο θα είναι ο «οδηγός» του, η πηγή κάθε έμπνευσης και διαίσθησης.

Ο Σλήμαν αυτοσχεδιάζεται ως αρχαιολόγος ακριβώς στην Ιθάκη, αναζητώντας το παλάτι του βασιλιά Λαέρτη, αλλά βρίσκοντας μόνο πέτρες, ένα μαχαίρι, ένα είδωλο και βάζα (αργότερα θα πει ότι βρήκε αυτό που ονόμασε «τη στάχτη του Οδυσσέα»). Απογοητευμένος και μπερδεμένος, φεύγει από το νησί μετά από μόλις εννέα μέρες, παίρνοντας μαζί του την αγάπη για την Ελλάδα και μια κάποια ανυπομονησία να ολοκληρώσει περισσότερες ανασκαφές, που θα προκαλέσουν περισσότερα από λίγα λάθη στη μέθοδό του.

Ενθαρρυμένος από την είδηση ​​των μυθικών ευρημάτων που έγιναν στην Ανατολή, στη Νινευή και τη Βαβυλώνα, ο Σλήμαν αποφάσισε να αφιερώσει χρόνο και χρήμα στις ανασκαφές της Ομηρικής Τροίας, στην Τουρκία, με τη βοήθεια του Αμερικανός αντιπρόξενος Φρανκ Κάλβερτπαθιασμένος με την αρχαιολογία και ιδιοκτήτης της γης που ανασκάφηκε.

Ο Σλήμαν, ωστόσο, δεν είναι ειδικός, μακριά από αυτό: δεν ξέρει πώς να διαχειρίζεται μια ανασκαφή, ούτε πώς να λειτουργεί στην πράξη: το μόνο που κάνει είναι να παραμένει ανοιχτή στην Ιλιάδα στο κάντο ΙΙ και VII της μάχης μεταξύ των Αχαιών και των Αχαιών και Τρώες και επαληθεύστε τα επικά γεγονότα που ταξιδεύουν στη γη με το ρολόι και τον μετρητή στο χέρι, αποφασίζοντας να απορρίψουν το χωριό Bunarbashi, που μέχρι τότε πίστευαν ότι ήταν η τοποθεσία της αρχαίας Τροίας.

Ο Σλήμαν, ανεξαρτήτως διαίσθησης ή όχι, επιλέγει το σωστό μέρος: τον λόφο του Χισαρλίκ που δεσπόζει στην πεδιάδα της Τρωάδας μέχρι τις ακτές των Δαρδανελίων.

Χωρίς άδεια ανασκαφής από την τουρκική κυβέρνηση, βύθισε το πρώτο χτύπημα με αξίνα τον Απρίλιο του 1870. Ο συγγραφέας Ceram, συγγραφέας των «Θαμμένων πολιτισμών», θα πει αργότερα: Ολόκληρος ο λόφος έμοιαζε με ένα απέραντο κρεμμύδι που έπρεπε να ξεφυλλιστεί στρώμα-στρώμα.

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΑ

Η πρώτη ανασκαφική εκστρατεία αποκαλύπτει αμέσως υπολείμματα κυκλώπειων τειχών και μεγάλη πόρταλίγα αντικείμενα, τα ίχνη αρχαίας φωτιάς και ένα νόμισμα που φέρει την επιγραφή Έκτορας Ίλιον – Έκτορας της Τροίας.

Ο Σλήμαν χαίρεται: είναι σίγουρος ότι βρήκε την ομηρική Τροία, αλλά δεν συνειδητοποιεί ότι ανακάλυψε μια πόλη που έχει εννέα αλληλοκαλυπτόμενες ιστορικές περιόδους, από την Εποχή του Χαλκού έως την Ελληνιστική-Ρωμαϊκή περίοδο.

Ο Σλήμαν δημοσιεύει τις ερευνητικές εκθέσεις με δικά του έξοδα, αλλά αυτές χαιρετίζονται με σκεπτικισμό και απορρίπτονται από τους ακαδημαϊκούς για τις εσφαλμένες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν στις ανασκαφές. Η τουρκική κυβέρνηση σταματά τα έργαενοχλημένος από την ευκολία με την οποία ο Σλήμαν αγνοεί όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για να αποκτήσει επίσημη άδεια.

ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ

Γράφοντας ικετευτικές επιστολές «στο όνομα της κοινής Μητέρας Επιστήμης» προς την τουρκική κυβέρνηση, ο Σλήμαν απέκτησε μετά από πολύ καιρό άδεια εκσκαφήςαλλά υπό επιτήρηση, γιατί τόσο οι ελληνικές όσο και οι τουρκικές αρχές φοβούνται ότι τα αντικείμενα θα κλαπούν για προσωπική χρήση.

Εν τω μεταξύ η ακρόπολη της Τροίας ανασταίνεται: οι οχυρώσεις, η βάση ενός ναού, τα θεμέλια λιτών σπιτιών, οι τοίχοι ενός μέγαρο – το βασιλικό παλάτι – αλλά τόσο μικρό και ασήμαντο σε σύγκριση με τις περιγραφές του Ομήρου που ο Σλήμαν, πιστός στο κείμενο, τις απορρίπτει και τις γκρεμίζει για να σκάψει πιο βαθιά.

Στα τέλη της άνοιξης του 1873 εμφανίζεται μια ράμπα, ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος. Στην τάφρο γύρω από τη ράμπα ο Σλήμαν βλέπει κάτι να λάμπει, στέλνει όλους τους εργάτες μακριά και μετά τη δύση του ηλίου απομακρύνει τη γη γύρω από το μυστηριώδες αντικείμενο.

Την επόμενη μέρα, στο σπίτι του φίλου του Κάλβερτ, τοποθετούνται 6 καλάθια και ένα μπαούλο μαζί με ένα σημείωμα με την προσευχή να «κλειδώσουν τα πακέτα» και «να μην τα αγγίξουν οι Τούρκοι».

Αργότερα ανακαλύφθηκε ότι αυτά τα καλάθια περιείχαν αυτό που ο Σλήμαν πίστευε ότι ήταν ο «Θησαυρός του Πριάμου». Μόνο μετά το θάνατό του ανακαλύφθηκε ότι τα αντικείμενα ανήκαν σε έναν ζωντανό πολιτισμό χίλια χρόνια πριν την Ομηρική Τροία.

Ο «Θησαυρός» αποτελούνταν από διαδήματα με μενταγιόν, κουμπώματα, περιδέραια και κύπελλα σε μασίφ χρυσό, πιάτα και κουμπιά σε χρυσό και ελεφαντόδοντο. Ο Σλήμαν δεν θα αποκαλύψει ποτέ την ακριβή ημέρα και τον τόπο της ανακάλυψης: είναι μυστήριο πώς και πότε κατάφερε να στείλει τη «λεία» στην Ελλάδα, όπου ήταν κρυμμένος στο σπίτι των πεθερών του.

Ο θησαυρός υφίσταται άπειρες διαπραγματεύσεις, διαμάχες και προσπάθειες κατάληψης: οι Τούρκοι τον διεκδικούν, οι Έλληνες τον αρνούνται και τελικά θα εκτεθεί στο Λονδίνο, από όπου θα μεταφερθεί το 1881 στο Βερολίνο.

Ακούστε στο Spreaker.

Το 1882 ο Σλήμαν επέστρεψε για ένατη φορά στο λόφο του Χισαρλίκ. βοηθούμενος από τον αρχαιολόγο Wilhelm Dörpfeld και τον ανθρωπολόγο Rudolf Virchow. Οι ανασκαφές συνεχίζονται τελικά με επιστημονικές μεθόδους: Ο Dörpfeld καταγράφει, φωτογραφίζει και ερευνά το έδαφος, βάζοντας τάξη στην ιστορική στρωματογραφία.

Αυτή η επιστημονική τεκμηρίωση καταδεικνύει i πολυάριθμα και χονδροειδή λάθη προηγούμενων ανασκαφών: Ο Σλήμαν αμέλησε να διερευνήσει το στρώμα VII, που πιστεύεται ότι είναι η πραγματική ομηρική Τροία. Ο Σλήμαν βαριέται, εκνευρίζεται και παραπονιέται ανοιχτά ότι αυτή η ανασκαφή «είναι χάσιμο χρόνου».

Μετά τον Schliemann και τον Dörpfeld, ο λόφος Hissarlik ερευνάται διεξοδικά από τουςΑμερικανός αρχαιολόγος Carl Blegen του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι, που ανακατασκευάζει τα εννέα στρώματα της Τροίας, χωρίζοντάς τα σε 46 οικισμούς από διαφορετικές εποχές.

Από το 1981, η εξερεύνηση του χώρου διεξάγεται από τονΓερμανός αρχαιολόγος Manfred Korfmann, που καταδεικνύει πώς ο Σλήμαν είχε ανασκάψει αποκλειστικά στην Ακρόπολη της Τροίας. Στην πεδιάδα, κάτω από το ρωμαϊκό Ίλιο, υπάρχει μια πόλη με κατάλοιπα σπιτιών, που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη «κάτω Τροίας», σύγχρονης με το στρώμα VI του λόφου, ακριβώς αυτού που περιγράφεται στην Ιλιάδα.

Τέλος, εντοπίστηκε και το λιμάνι, όχι μακριά από το «ταφικό μνημείο του Αχιλλέα», που επισκέφτηκε ο Μέγας Αλέξανδρος, και βρέθηκε νεκρόπολη, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. προ ΧΡΙΣΤΟΥ