ΡΩΜΗ – Η πρώτη ακρόαση της δίκης εναντίον της Sarah Mardini και του Sean Binder, δύο ακτιβιστών που συμμετέχουν σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, θα διεξαχθεί στην Αθήνα στις 10 Ιανουαρίου 2023. Το ελληνικό δικαστήριο τους κατηγορεί για εμπορία ανθρώπων, ξέπλυμα χρήματος και κατασκοπεία. Αλλά Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οι κατηγορίες είναι αβάσιμες, με στόχο μόνο την ποινικοποίηση του ακτιβισμού υπέρ των μεταναστών και των προσφύγων.

Η ιστορία του Mardini και του Binder. Η Σάρα Μαρντίνι είναι πρόσφυγας από τη Συρία, ο Σον Μπίντερ Γερμανός πολίτης γιος ενός πρόσφυγα από το Βιετνάμ. Και οι δύο ξεκίνησαν να συνεργάζονται με τη ΜΚΟ το 2017 Διεθνές Κέντρο Αντιμετώπισης Έκτακτης Ανάγκης (ERCI) στη Λέσβο, στο πλαίσιο επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Η ελληνική αστυνομία συνέλαβε τον Μαρντίνι στις 21 Αυγούστου 2018 στο αεροδρόμιο της Λέσβου, λίγο πριν αναχωρήσει για τη Γερμανία. Ο Sean Binder πήγε στον στρατώνα για να δει τον φίλο της και με την ευκαιρία αυτή η αστυνομία τον συνέλαβε και αυτόν. Και οι δύο κρατήθηκαν για εκατόν έξι ημέρες. Η Μαρντίνι είχε φτάσει στην Ελλάδα από την Τουρκία το 2015. Το σκάφος στο οποίο ταξίδευε μαζί με άλλους πρόσφυγες χάλασε και έτσι η γυναίκα μαζί με την αδερφή της ξεκίνησαν να σώσουν τους άλλους επιζώντες κολυμπώντας και σπρώχνοντας το σκάφος μέχρι την ακτή.

Οι άλλοι κατηγορούμενοι. Είναι πάντα μέρος τουΔιεθνές Κέντρο Αντιμετώπισης Έκτακτης Ανάγκης και είμαι ο Νάσος Καρακίτσος, που εκτελούσε το λειτούργημα του διασώστη, ο Πάνος Μωραΐτης, ένας από τους ιδρυτές της ομάδας έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Και οι δύο κρατήθηκαν το 2018 για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα που η οργάνωση αναγκάστηκε να αναστείλει τη λειτουργία της. Αυτή τη στιγμή στη Λέσβο δεν υπάρχουν άλλες πραγματικότητες που να ασχολούνται με τη διάσωση προσφύγων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

Καταγγελίες της αστυνομίας. Σύμφωνα με τους ανακριτές, οι δραστηριότητες που ασκούν οι Mardinis and Binders, που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα τριάντα, δεν είναι ανθρωπιστικού χαρακτήρα αλλά εγκληματικού χαρακτήρα. Οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο ισοδυναμούν με το έγκλημα της εμπορίας ανθρώπων. Η εθελοντική εργασία που εκτελείται με την ERCI είναι συγκρίσιμη με το να ανήκεις σε εγκληματική οργάνωση. Το έργο της συγκέντρωσης χρημάτων χαρακτηρίζεται ως ξέπλυμα και τέλος η παρακολούθηση που έχουν πραγματοποιήσει οι δύο ακτιβιστές τα τελευταία χρόνια μέσω συστημάτων Ανοιχτού Κώδικα για τον εντοπισμό των σκαφών των μεταναστών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες θα αντιστοιχούσε στο έγκλημα της κατασκοπείας.

Ασυνέπειες στο αστυνομικό δελτίο. Ο αστυνομικός φάκελος – γράφει Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε ένα σημείωμα – είναι τόσο γεμάτο διαδικαστικά λάθη και ψέματα που υπονομεύει και το δικαίωμα των δύο αγοριών να έχουν μια δίκαιη δίκη. Η έκθεση αναφέρεται σε αποστολές έρευνας και διάσωσης που πραγματοποιήθηκαν σε ημερομηνίες που τα αγόρια δεν βρίσκονταν στην Ελλάδα. αναφέρονται υποκλοπές που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια ορισμένων αποστολών διάσωσης στις οποίες δεν ήταν παρόντες οι Mardini και Binder. η κατηγορία για κατασκοπεία βασίζεται στις προσπάθειες ακτιβιστών να εντοπίσουν τις βάρκες των μεταναστών που βρίσκονται σε κίνδυνο, παρακολουθώντας τα ραδιοφωνικά κανάλια και τα σκάφη της Ελληνικής Ακτοφυλακής και της Frontex. Ωστόσο, η ίδια αστυνομική έκθεση παραδέχεται ότι οποιοσδήποτε διαθέτει ραδιόφωνο VHF μπορεί να έχει πρόσβαση σε μη κρυπτογραφημένα ραδιοφωνικά κανάλια και να λάβει αυτές τις πληροφορίες. Η αστυνομία ισχυρίζεται επίσης ότι βρήκε μια πλαστή στρατιωτική πινακίδα κάτω από την πολιτική ενός αυτοκινήτου που οδηγούσαν οι Binder και Mardini. Αυτό θα έδειχνε ότι οι δυο τους σκόπευαν να εισέλθουν σε περιορισμένες στρατιωτικές περιοχές στη Λέσβο, όπου μερικές φορές αποβιβάζονταν μετανάστες και αιτούντες άσυλο. Ωστόσο, το ρεπορτάζ δεν παρέχει στοιχεία ούτε αναφέρει κάποιο επεισόδιο που να υποδηλώνει ότι τα δύο αγόρια ήθελαν πραγματικά να εισέλθουν στις απαγορευμένες στρατιωτικές περιοχές.

Η θέση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Για την οργάνωση είναι ξεκάθαρο ότι οι κατηγορίες εναντίον των δύο εργαζομένων στην αρωγή έχουν μοναδικό στόχο την υπονόμευση της αλληλεγγύης προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όριζε μάλιστα τη δικαστική και ανθρώπινη υπόθεση των Binder και Mardini ως «τη μεγαλύτερη περίπτωση ποινικοποίησης της αλληλεγγύης στην Ευρώπη». Ενώ οι δύο ακτιβιστές προετοιμάζονται για δίκη, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να παραβιάζει το νόμο περιορίζοντας την ανθρωπιστική βοήθεια και επιστρέφοντας παράνομα μετανάστες στα σύνορα του ποταμού Έβρου, υπογραμμίζει ο Bill Van Esveld, διευθυντής του τμήματος «δικαιώματα του παιδιού» στο Human Rights Watch. Η δίκη της Σάρα Μαρντίνι και του Σον Μπίντερ αναβλήθηκε κατά δύο χρόνια επειδή η πρώτη και μοναδική ακροαματική διαδικασία ορίστηκε για τον Νοέμβριο του 2021, αλλά η εισαγγελία είχε καταθέσει την υπόθεση ενώπιον λάθος δικαστηρίου.

διεθνή ιδρύματα. Τον Ιούνιο, η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Mary Lawlor, περιέγραψε ένα περιβάλλον φόβου και ανασφάλειας για όσους εργάζονται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών μετά από μια δεκαήμερη αποστολή στην Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την άλλη, σε μια από τις τελευταίες της εκθέσεις έχει τονίσει ξεκάθαρα τη στένωση του χώρου δράσης για ομάδες ακτιβιστών που εργάζονται με μετανάστες και πρόσφυγες. «Το κατηγορητήριο κατά των Mardini και Binder είχε ανατριχιαστικό αποτέλεσμα στη διάσωση ζωών και επίσης ανέτρεψε νόμους και γεγονότα, θέτοντας σε κίνδυνο την ελευθερία των ακτιβιστών σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Γερμανία και όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να καταδικάσουν αυτή τη διαδικασία για το πόσο σκανδαλώδης είναι», καταλήγει ο Van Esveld.