Η «γλώσσα» είναι ένα φυσικό μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων ως έννοια. Με άλλα λόγια, η «γλώσσα» είναι ένας κοινωνικός θεσμός που ενώνει το έθνος και είναι η κοινή του ιδιοκτησία, που αναπτύχθηκε στο πέρασμα των αιώνων.
Στην πραγματικότητα, η «γλώσσα» είναι ένα από τα βασικά στοιχεία ενός έθνους! Πράγματι, η «γλώσσα» και το «έθνος» είναι βέβαιο ότι θα αλληλοεξαρτώνται. Ό,τι συμβαίνει σε ένα έθνος συμβαίνει και στη γλώσσα του! Η «γλώσσα» δεν είναι μόνο μέσο επικοινωνίας, αλλά και ισχυρό όπλο «εθνικού πολιτισμού», θέληση ψυχής και ταυτότητας του λαού.

Οι καρποί της ψυχικής εργασίας όλων των μελών ενός έθνους εκφράζονται, ερμηνεύονται και μεταδίδονται μέσω της «γλώσσας». Όλη η ζωή και η εξέλιξη ενός λαού εξαρτάται από τη «γλώσσα».
Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ότι η πνευματικότητα ενός έθνους βρίσκεται στη γλώσσα του χωρίς δισταγμό. Επίσης, η «γλώσσα» είναι ένα μέσο δημιουργίας συμφραζομένων του τόπου (ανεξάρτητα από το πού ζουν) και του χρόνου (προηγούμενες γενιές στις σημερινές γενιές και σημερινές γενιές στις μελλοντικές γενιές) όλων των μελών ενός έθνους. Η «γλώσσα» είναι εξίσου σημαντική για ένα άτομο προκειμένου να διαμορφώσει, να εκφράσει και να μεταδώσει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις γνώσεις του σε άλλους. Επομένως, η «γλώσσα» είναι έκφραση της πνευματικής και πνευματικής ύπαρξης του ανθρώπου. Η γλωσσική κουλτούρα κάθε ατόμου είναι στην πραγματικότητα ένας καθρέφτης της γενικής κουλτούρας. Σε αντίθεση με άλλα πράγματα στα οποία μπορεί να προσαρμοστεί ο καθένας ανάλογα με τα γούστα και τις ανάγκες του, η «γλώσσα» δεν είναι ένας ιδιωτικός θησαυρός, αλλά μάλλον ένα κοινό αγαθό. Για το λόγο αυτό, η γλώσσα πρέπει να προστατεύεται από κάθε είδους παρέμβαση από άτομα. Εφόσον η «γλώσσα» είναι μέσο επικοινωνίας για όλα τα μέλη ενός έθνους και πρέπει να γίνεται κατανοητή από όλους, πρέπει να προστατεύεται γιατί είναι μοναδική και μοναδική.

Η «γλώσσα» είναι επίσης πάνω από κάθε διάλεκτο και τον τρόπο που μιλάνε τα άτομα. Μιλάμε βέβαια για την «πρότυπη λογοτεχνική γλώσσα» που υπάρχει, χτίζεται, και άρα πρέπει να διδάσκεται ειδικά. Η «τυπική λογοτεχνική γλώσσα» είναι μια γλώσσα που μαθαίνεται με την πάροδο του χρόνου, δεν είναι έμφυτη και προσαρμόζεται συνεχώς στα λογοτεχνικά πρότυπα. Με άλλα λόγια, η λογοτεχνία συγκρατεί το «γλωσσικό σύστημα» μέσω κανόνων ή κανόνων. Χωρίς αυτά, η επικοινωνία σταματά και το σύστημα τελικά καταρρέει. Για το λόγο αυτό, όλοι όσοι χρησιμοποιούν την «τυποποιημένη λογοτεχνική γλώσσα» όχι μόνο θα την μαθαίνουν και θα την αναπτύσσουν συνεχώς, αλλά και θα διασφαλίζουν ότι προστατεύεται στην πράξη γνωρίζοντας τους κανόνες και τους κανόνες της.

Όσο για την τουρκική μας γλώσσα, αυτή η «γλώσσα» είναι μια από τις πλουσιότερες και πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες γλώσσες στον κόσμο. Είναι καθήκον μας να κρατήσουμε αυτή τη γλώσσα ζωντανή με όλες τις ομορφιές της. Ειδικά σε ένα πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό κράτος όπως η Βόρεια Μακεδονία, η εκπαίδευση στη δική σου «μητρική γλώσσα» έχει ιδιαίτερη σημασία. Ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτά τα εδάφη υπήρχαν μέθοδοι αφομοίωσης. Το μεγαλύτερο εμπόδιο του ήταν η ιερή μας θρησκεία και γλώσσα! Προστατεύοντάς τα, διατηρήσαμε τον πολιτισμό, την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα μας! Με μια λέξη, προστατέψαμε την «εθνική μας ταυτότητα»! Αν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι σήμερα, αυτοί είναι οι λόγοι.

Αν θυμηθούμε την τραγωδία των Βούλγαρων Τούρκων τη δεκαετία του ’90, είναι αδύνατο να μην καταλάβουμε πόσο σημαντικές είναι αυτές οι έννοιες. Στην πραγματικότητα, η εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα βασίζεται σε αυτά. Για το λόγο αυτό, το 2007, αφού το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έκανε πρόταση αλλαγής της «Ημέρας της Τουρκικής Εκπαίδευσης» στις 21 Δεκεμβρίου και έγινε αποδεκτή η πρόταση, γιορτάστηκε επίσημη αργία για τους Τούρκους της Μακεδονίας. Υπήρχαν βέβαια και εκείνοι που εναντιώθηκαν στην πρόταση. Υπήρχαν ακόμη και εκείνοι που έλεγαν ότι υπήρχε τουρκική εκπαίδευση στη Μακεδονία πριν από αυτή την ημερομηνία. Προτάθηκαν ακόμη και οι ημερομηνίες εορτασμού ορισμένων από τις Εορτές που γιορτάζονται στην πατρίδα μας, τη Δημοκρατία της Τουρκίας. Ωστόσο, ήταν επιθυμία και κανόνες μας να περάσουμε οι ίδιοι αυθεντικές διακοπές. Νομίζω ότι αξίζει να τονιστεί γιατί αυτές οι προτάσεις και σχόλια δεν μπορούν να γίνουν δεκτές:

1. Πριν το 1944 δεν υπήρχε Δημοκρατία που να φέρει το όνομα Μακεδονία! (Υπήρχε μια περιοχή που ονομαζόταν Μακεδονία, η οποία περιελάμβανε το έδαφος της σημερινής Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, μέρος του δυτικού τμήματος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και του βόρειου τμήματος της Ελλάδας, αλλά δεν υπήρχε κράτος).
2. Είναι ιστορικό γεγονός ότι η τουρκική εκπαίδευση ξεκίνησε στο δημοτικό σχολείο Tefeyyüz των Σκοπίων στις 21 Δεκεμβρίου 1944 με λατινικό αλφάβητο.
3. Είναι επίσης ιστορικό γεγονός ότι η εκπαίδευση στην οθωμανική τουρκική και περσική αλφάβητο συνεχίστηκε σε αυτές τις χώρες κατά την Οθωμανική περίοδο.
4. Σύμφωνα με τους κανόνες, οι επίσημες αργίες ξένων χωρών (η Δημοκρατία της Τουρκίας περιγράφεται ως ξένο κράτος για άλλα έθνη, παρόλο που είναι η πατρίδα μας) δεν θα μπορούσαν να προταθούν ως επίσημη αργία ενός έθνους που ζει εδώ.
5. Οι επίσημες αργίες του Κράτους της Δημοκρατίας της Τουρκίας γιορτάζονται ήδη από τους Τούρκους της Βόρειας Μακεδονίας και θα ήταν άσκοπο να τις προτείνουμε. Ωστόσο, η εκπαίδευση στην τυπική τουρκική λογοτεχνική γλώσσα και το κλασικό λατινικό αλφάβητο ξεκίνησε στις 21 Δεκεμβρίου 1944.

Σήμερα, αυτό το Eid γιορτάζεται σε όλη τη Βόρεια Μακεδονία, ακόμη και στο εξωτερικό, ειδικά στην πατρίδα μας, τη Δημοκρατία της Τουρκίας, και σε ορισμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης. Υπήρχαν ακόμη και εκείνοι που είδαν αρνητικά αυτήν την ιστορία, αλλά με την πάροδο του χρόνου, «αυτοί» άρχισαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των εορτασμών. Αυτό είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός. Ωστόσο, παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες και προσπάθειες, έχουμε πολλά προβλήματα στην εκπαίδευση. Πρέπει συστηματικά να τα ξεπερνάμε. Δεν λύνονται με πανηγυρισμούς. Πρέπει να σταθούμε πάνω τους ένα προς ένα. Αν και η θέση μας στην εκπαίδευση είναι ανώτερη σε σύγκριση με τις γειτονικές χώρες, δεν πρέπει να σταματήσουμε εδώ και να πρέπει να ανεβάσουμε τα πρότυπα εκπαίδευσης χωρίς δισταγμό. Γιατί η εποχή μας είναι η εποχή της πληροφορίας, της τεχνολογίας και της εκπαίδευσης από κάθε άποψη.

Το μέλλον μιας χώρας εξαρτάται από την εκπαίδευση των ανθρώπων αυτής της χώρας. Όπως είπε ο διάσημος Ιταλός ποιητής και πολιτικός Dante Alighieri: «Η εκπαίδευση είναι η πιο επιτακτική ανάγκη του λαού μετά το ψωμί και το νερό».
Με την ευκαιρία αυτή, Ευτυχισμένη «Ημέρα Τουρκικής Εκπαίδευσης της 21ης ​​Δεκεμβρίου» στους Τούρκους της Βόρειας Μακεδονίας, η οποία θα εορταστεί σύντομα.
Σας χαιρετώ όλους με σεβασμό, αγάπη και στοργή, με την ελπίδα ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης θα λυθούν το συντομότερο δυνατό.
Κενάν Χασίπ επίτιμος πρόεδρος του TDP

Ημερομηνία ενημέρωσης: 13 Δεκεμβρίου 2021, 12:12