Κάθε πρωτάθλημα έχει αγώνες που λειτουργούν ως φορείς σε συγκεκριμένες περιόδους και είναι περίεργοι καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Το Λίβερπουλ-Μάντσεστερ Σίτι είναι αυτή τη στιγμή το νούμερο ένα παιχνίδι στην Αγγλία για να ικανοποιήσει την ποδοσφαιρική πείνα. Απολαμβάνουμε τους αγώνες Μπάγερν-Ντόρτμουντ (κυρίως 3-2 τερματισμοί) στη Γερμανία εδώ και χρόνια. Δεν έχει υπάρξει ένα κακό παιχνίδι Ρέιντζερς-Σέλτικ από τότε που συναντήθηκαν στο ίδιο πρωτάθλημα. Αυτές οι διοργανώσεις δεν είναι το μέγεθος των ονομάτων, αλλά η χαρά του ποδοσφαίρου.

Προσωπικά, από το 2016 βιώνω παρόμοια διασκέδαση στη Σπορ Τοτό Σούπερ Λιγκ στους αγώνες Τραμπζονσπόρ-Μπεσίκτας.

Πέρα από το γεγονός ότι σχεδόν κάθε ματς μεταξύ των δύο ομάδων είναι γεμάτος χαρά, ένας άλλος ωραίος σύνδεσμος έχει προστεθεί σε αυτό το παιχνίδι, το οποίο θεωρώ τακτική διδακτικό.

Δεδομένου ότι έχω μοιραστεί πολύ περιεχόμενο για το παιχνίδι της Τραμπζονσπόρ και νομίζω ότι είναι ο Valerien Ismael που κάνει τη διαφορά σε αυτόν τον αγώνα, θα γράψω τις σκέψεις μου για το πρώτο πλάνο αγώνα του Ismael σε αυτό το περιεχόμενο.

Εκτύπωση μπροστινής περιοχής, σήμανση Siopis και αγώνας Welinton-Nwakaeme

Η Τραμπζονσπόρ πήρε το γήπεδο με τους Σιώπης-Αμπντουλκαντίρ-Μπακασέτας.

Σε αυτή την τριάδα, αφού οι Abdülkadir και Bakasetas προηγήθηκαν ως προς τους χαρακτήρες του παιχνιδιού τους, ο Σιώπης θα αναλάμβανε να πάρει την πρώτη μπάλα μόνος στο κέντρο. Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία που κάνει πολύτιμο τον Έλληνα σταρ είναι ότι μπορεί να μεταφέρει την μπάλα στην πεντάδα χωρίς να χρειάζεται παράλληλο συνεργάτη.

Ο Βαλεριέν Ισμαέλ προτίμησε ένα πρέσα στο μπροστινό μέρος, το οποίο κατά καιρούς πηγαίνει στους αμυντικούς στην αρχή του αγώνα, αλλά κυρίως περιβάλλει το κανάλι πάσας του Σιώπη. Αυτός ο οικισμός, όπου ο Batshuayi ήταν τοποθετημένος μεταξύ των αμυντικών και του Siopis, και ο Can ακριβώς πίσω από τον Siopis, είχε ως στόχο να περιορίσει την ικανότητα της μπορντό-μπλε ομάδας να προσγειώσει την μπάλα και να φτάσει στην τρίτη ζώνη.

Αν και ο Σιώπης κόντεψε να μην χάσει τη μπάλα από αυτή την πίεση στα πρώτα 45 λεπτά, δυσκολεύτηκε να γυρίσει το πρόσωπό του στο αντίπαλο μισό. Ως έχει, οι γηπεδούχοι έχουν πάει στα highballs, στα οποία έχουν καταφύγει συχνά αυτή τη σεζόν στο αγωνιστικό στήσιμο.

Η Τραμπζονσπόρ στοχεύει τους επιθετικούς της και τους αγώνες ενός εναντίον ενός Νβακαέμε όταν βγαίνει με τη μακριά μπάλα από την άμυνα. Με τον Cornelius να είναι κυρίαρχος παίκτης σε αυτόν τον τομέα, ο Nwakaeme τοποθετεί την ομάδα στο αντίπαλο γήπεδο με τις μπάλες που δέχεται, συνήθως με την πλάτη γυρισμένη στα φουλ μπακ όπου έχει φυσική κυριαρχία.

Η αποτυχία του Abdullah Avcı να ξεκινήσει το ματς με τον Cornelius άλλαξε τη διεύθυνση των μπάλων απευθείας στον Nwakaeme στο πρώτο ημίχρονο. Λόγω της πίεσης στον Σιώπη, η Τραμπζονσπόρ δεν μπόρεσε να συμπεριλάβει αρκετά τον Αμπντουλκαντίρ και τον Μπακασέτας στο παιχνίδι και ο Νιγηριανός σταρ πλησίασε αυτόματα τη γραμμή αφής και έπρεπε να κρεμαστεί λίγο πίσω από τη ζώνη του αγώνα. Εδώ μπήκε στο παιχνίδι η τριπλή άμυνα της ασπρόμαυρης ομάδας.

Τα τελευταία χρόνια, γινόμαστε μάρτυρες ενός εναντίον ενός ματς μεταξύ Rosier και Nwakaeme στους αγώνες Beşiktaş-Trabzonspor. Ο Nwakaeme ξεχωρίζει με την κυριαρχία του και τη συμβολή του στον Rosier σχεδόν σε κάθε αγώνα. Η διαφορά στον αγώνα που διεξήχθη χθες για την Μπεσίκτας ήταν ότι ο Γουέλιντον, που έπαιζε ως πλάγιος στόπερ, αντιστοιχιζόταν με τον Νουακάμε.

Επιτρέψτε μου να επαναλάβω κάτι που έχω τονίσει συχνά σε προηγούμενο περιεχόμενο. Ο Γουέλιντον είναι αδέξιος καθώς πλησιάζει τη δική του περιοχή πέναλτι, αλλά είναι πολύ αποτελεσματικός αμυντικός όταν είναι μακριά από την περιοχή του πέναλτι και αποκτά την ελευθερία να κάνει λάθος κινήσεις.

Ο Βραζιλιάνος αμυντικός χώνεψε την αποτελεσματικότητα του αντιπάλου του καταφέρνοντας να ανταποκριθεί στη δύναμη του Nwakaeme, κάνοντας την πρώτη κίνηση στις μπάλες που προσπαθούσε να πιάσει με γυρισμένη την πλάτη του και έκανε φάουλ σε μεγάλη απόσταση από το τέρμα όταν δεν τα κατάφερε.

Επιπλέον, αυτή η σκέψη να κατευθύνει τη μακρινή μπάλα οδήγησε έναν αμυντικό σαν τον Hüseyin Türkmen, που δεν είχε ταυτότητα πλέι μέικερ, σε πολλά λάθη πάσας.

Μεγαλύτερη αδυναμία της τριάδας και της ομαδικής άμυνας μετά τον Κορνήλιο

Κάθε ομάδα που έχει συνηθίσει τον σχηματισμό των τεσσάρων και έχει κάνει μια ξαφνική επιστροφή στην τριάδα, τοποθετείται λόγω των προβλημάτων ολίσθησης των αμυντικών της.

Είδαμε ένα άμεσο παράδειγμα αυτού στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα όταν η Τραμπζονσπόρ βρήκε την ευκαιρία και ο Τζανίνι δεν μπόρεσε να χτυπήσει.

Ενώ η πίσω πάσα του Abdülkadir θα έπρεπε να είχε προσγειωθεί ανάμεσα στον κεντρικό αμυντικό Vida και τον πλάγιο αμυντικό Welinton, ήταν το ματς του Rosier με τις ταυτόχρονες κινήσεις αυτών των παικτών. Μια παρόμοια κατάσταση μπορεί να βιωθεί με πολλές αντίστροφες μπάλες που θα πεταχτούν διαγώνια στους επόμενους αγώνες.

Και πάλι, ο Ismael έφερε μια διαφορετική λύση στο πρόβλημα της μεσαίας γραμμής που αντιμετώπισαν οι ομάδες που επιστρέφουν για πρώτη φορά στην τριάδα. Ο Josef de Souza ήταν το όνομα που τετραπλασίασε την άμυνα σε πολλές πλάγιες μπάλες λόγω του γεγονότος ότι οι αμυντικοί ήταν κοντοί σε σύγκριση με τη μέση θέση και υπήρχαν ονόματα στο προφίλ που επέτρεπαν εντυπωσιακά χτυπήματα κεφαλιού. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ο Josef κόλλησε με μερικές βολίδες όπου ο Cornelius έπεσε στο πίσω δοκάρι και πιθανότατα θα μπορούσε να χτυπήσει εύκολα.

Αν και ο Djaniny είναι ένα όνομα που μου αρέσει πολύ και βρίσκω θετικά τη συνήθεια να παίζω rover, δεν είναι ένα όνομα που έχει πετύχει σταθερότητα ως ο μοναδικός επιθετικός. Στο δεύτερο μισό του αγώνα, πήρε το ρόλο του δεύτερου επιθετικού και ο Κορνήλιος ανέλαβε τη θέση του επιθετικού και έβαλε στην τσέπη το μακρινό όπλο της Τραμπζονσπόρ και έφερε το γκολ. Επιπλέον, ο Αμπντουλάχ Αβτζί προσπάθησε να ανεχθεί τα προβλήματα που αντιμετώπισε στο πρώτο ημίχρονο με τις κινήσεις των Μπεράτ και Χάμσικ, αφού δεν υπήρχε δεύτερος μέσος παράλληλος με τον Σιώπη.

συλλογικό παιχνίδι

Έχω εκφράσει την άποψή μου στο περιεχόμενο ότι η Μπεσίκτας μπορεί να παίξει τα 90 λεπτά σε χαμηλό ρυθμό λόγω της δομής του επιτελείου και των ελλείψεων που υπολογίζουμε κατά την περίοδο του camp.

Είχαμε ένα δυνατό παράδειγμα για το πώς αυτή η ιδέα μπορεί να σπάσει σε έναν τριπλό σχηματισμό όπου ο αριθμός των αμυντικών (φυσικά, ο αριθμός των παικτών που θα αντεπιτεθούν) αυξάνεται.

Η ομάδα παικτών της Τραμπζονσπόρ στο γήπεδο ήταν μια ομάδα παικτών που ήθελαν την μπάλα στα πόδια τους και δεν θα πετύχαιναν την αποτελεσματικότητά τους κυνηγώντας τους αντιπάλους. Επομένως, η κατανόηση του 35-36% της κατοχής της μπάλας και η αποδοχή του παιχνιδιού πίσω σε μεγάλο βαθμό δεν θα ωφελούσε την Μπεσίκτας.

Οι ασπρόμαυροι προσπάθησαν να διαταράξουν την αμυντική ισορροπία με τις γρήγορες εκκινήσεις τους, τοποθετώντας τους Ghezzal και Alex Teixeira στο κέντρο, δίνοντας τη λωρίδα στους μπακ, τριπλασιάζοντας την άμυνα αντί να απομακρύνουν τους πλάγιους αμυντικούς και συμπεριλαμβάνοντας τους δύο χαφ στην επίθεση. Εδώ, ο Rachid Ghezzal έπαιξε τον ρόλο της ατμομηχανής και ο Batshuayi ανέλαβε τον ρόλο του συνδέσμου ρίχνοντας την μπάλα με την πλάτη του σε συγκεκριμένα λεπτά, σε αντίθεση με τη σεζόν γενικά.

Όλες οι επιθέσεις που κατευθύνει ο Γκέζαλ έγιναν κίνδυνος για την Μπεσίκτας. «Δουλεύει το τριπλό αμυντικό εμβόλιο;» Έγραψα πριν λίγες μέρες. Στο άρθρο με τίτλο, μίλησα για τη χρήση του Rosier στην εσωτερική λωρίδα, κοντά στη γραμμή αφής του Ghezzal την εποχή του Leader Karaveli, και τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις του. Η Valerien Ismael βρήκε την ευκαιρία παραγωγής που ήθελε με τη διανομή ρόλων όπου έφερε τον Ghezzal πιο κοντά στην κατεύθυνση του κάστρου και μείωσε τον Rosier στο μηδέν. Η Μπεσίκτας ανέπτυξε πολλές επιθετικές ενέργειες που οργάνωσε ο Αλγερινός σταρ.

Παρά τον πλούτο της θέσης ανάλογα με τη δυσκολία του αγώνα, υπάρχουν κάποια ερωτηματικά για την Μπεσίκτας. Αν και ο Can Bozdoğan είναι σωματικά ικανός να συμβαδίσει με αυτόν τον ρυθμό, δεν πληροί τις περισσότερες από τις απαιτήσεις που αναμένονται από έναν μέσο και δεν μπορεί να συνδεθεί με τις επιθέσεις. Ο Alex Teixeira, ο οποίος έχει επωφεληθεί από τη δύναμη του άνω ποδιού και την επιτάχυνσή του σε όλη την καριέρα του, δεν μπορεί να συνεισφέρει όσο επιθυμεί λόγω της έλλειψης σωματικής του δύναμης. Ο Μπατσουαγί επίσης δεν έχει καθαρό σουτ.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, το βάρος παραγωγής του μαύρου και του λευκού βαρύνει την τριάδα Ghezzal-Rosier-Rıdvan. Χθες, γκολ, θέσεις γκολ και πέναλτι διαμορφώθηκαν γύρω από τους ίδιους παίκτες.

τις επόμενες εβδομάδες

Ο αγώνας με την Τραμπζονσπόρ ήταν ένας πολύ επιτυχημένος αγώνας για την Μπεσίκτας από πλευράς τακτικής. Ωστόσο, εδώ πρέπει να εξετάσουμε ορισμένες πιθανότητες.

Υπάρχουν πάρα πολλοί παίκτες στην ομάδα της Μπεσίκτας που νιώθουν την ανάγκη να γυρίσουν το πρόσωπό τους και να βρουν ένα μέρος για να μετακινηθούν. Το γεγονός ότι η Τραμπζονσπόρ δεν συγκεντρώθηκε στο ημίχρονο με αποτέλεσμα να παίξει εντός έδρας έδωσε στην Μπεσίκτας την ευκαιρία που ήθελε σε αυτή τη φάση. Νομίζω ότι ο Ismael θα τοποθετήσει διαφορετικά τα μπακ και τους αμυντικούς του απέναντι σε ομάδες που θα είναι «κλειστές» στην κλασική περίοδο.

Ο αγώνας της Aytemiz Alanyaspor θα είναι ένα σημαντικό τακτικό κατώφλι. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, η ομάδα του Farioli προσωπικά προτιμά να αντιμετωπίζει έντονη πίεση και έχει στόχο να κάνει τους επιθετικούς παίκτες να τρέξουν τραβώντας την πρώτη μπάλα. Μέχρι στιγμής η Τραμπζονσπόρ ήταν η μόνη ομάδα που κατάφερε να τη βγάλει εκτός λειτουργίας ασκώντας πίεση μέχρι την αντίπαλη περιοχή του πέναλτι. Εκτός αυτού, οι ομάδες που πήραν αυτό που ήθελαν από την Αλάνιασπορ, έφτασαν στο συμπέρασμα αγνοώντας τη μπάλα στα χαφ, ειδικά η Νοβάις.

Ποια προσέγγιση θα επιλέξει ο Ισμαέλ απέναντι στον Φαριόλι και πώς θα την εφαρμόσει θα μας δώσει την ευκαιρία να σκεφτούμε ξανά το παιχνίδι.

Σας ευχαριστούμε που αφιερώσατε χρόνο για να φτάσετε στο τέλος των γραμμών.