Το δεύτερο μέρος της συλλογής όπλων και πανοπλιών που εκτίθεται μέχρι τις 31 Αυγούστου 2023 στο Μουσείο Κλασικής Τέχνης στο Μουζίν (Γαλλία), που ανήκει στον Άγγλο μεγιστάνα Κρίστιαν Λεβέτ, θα δημοπρατηθεί σήμερα στα κεντρικά γραφεία του Christie's στη Νέα Υόρκη.

Γράψαμε για την πώληση των πρώτων 35 παρτίδων σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις δηλωτικό τον περασμένο Ιανουάριο, στις 30 Ιανουαρίου, όπου είχε ήδη τονιστεί ότι 15 από τα ευρήματα του καταλόγου προέρχονταν πιθανότατα από μυστικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στη Νότια Ιταλία τη δεκαετία του 1970. Η υποψία ενισχύθηκε από το γεγονός ότι αυτά τα αντικείμενα ανήκαν προηγουμένως στον Βερολινέζο Axel Guttmann, ο οποίος συνήθιζε να προμηθευτεί προμήθειες από τον γνωστό έμπορο έργων τέχνης Gianfranco Becchina. Ακόμη και από τις 46 παρτίδες που προτείνονται τώρα, περισσότερες από τις μισές πρέπει να σχετίζονται με τύπους όπλων και πανοπλιών διαδεδομένων κυρίως στις νότιες περιοχές της χερσονήσου μεταξύ της ύστερης κλασικής περιόδου και της ελληνιστικής εποχής.

Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΟΠΛΟΣ Ο αρχαίος Alberto Pollastrini δηλώνει στο μανιφέστο ότι «μεταξύ των κομματιών που βγαίνουν σε δημοπρασία υπάρχουν 5 χάλκινα κράνη «a pilos» (από το όνομα του κωνικού καλύμματος κεφαλής από τσόχα που χρησιμοποιούνταν στην Πελοπόννησο, εκδ) που, αν και κατάγονταν από την Ελλάδα, απόλαυσαν μεγάλη περιουσία στη Magna Graecia, ιδιαίτερα στην περιοχή της Απουλίας, μεταξύ του 5ου και 3ου αι. να. Γ. Τα πλάγια δείγματα – συνεχίζει η Polllastrini – διακρίνονται συχνά από την παρουσία τόσο κομμένων διακοσμήσεων από φύλλο αλουμινίου που εφαρμόζονται στο καπάκι όσο και επιδεικτικών κορυφών στην κορυφή. Συγκεκριμένα, το κράνος που ταυτίζεται με την παρτίδα 32 μπορεί να βρει παράλληλο, όσον αφορά την μετωπική διακόσμηση με κεφάλι Γοργόνας, στο παράδειγμα της Απουλίας της Polese Collection που σώζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Μπάρι, δυστυχώς χωρίς πλαίσιο».

Σύμφωνα με τον μελετητή από το παρισινό ερευνητικό κέντρο Aoroc – Archéologie & Philologie d'Orient et d'Occident, συγγραφέα του τόμου Κράνη και πανοπλία στο Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου (Bloomsbury 2024), επίσης άξια προσοχής είναι οι 4 πανοπλίες (σετ από διάφορα όπλα, εκδ) σε μπρούντζο που αναφέρεται στους Οσκανούς που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των κεντρικών-νότιων Απεννίνων: «Αρχαία τοποθετημένοι στους τάφους των πλουσιότερων πολεμιστών, αποτελούνται συνήθως από ένα Χαλκιδικό ή Αττικό κράνος που ερμηνεύεται εκ νέου σύμφωνα με το πλάγιο γούστο. κοντή πανοπλία εμπνευσμένη από ελληνικά μυώδη μοντέλα και ένα ζευγάρι γριούλες. Η πανοπλία του κλήρου 13, που χρονολογείται μεταξύ 5ου και 4ου αι. να. C., είναι αναμφίβολα το πιο αξιοσημείωτο – δηλώνει η Polllastrini – γιατί περιλαμβάνει, εκτός από ένα ιταλικό-χαλκιδικό κράνος και τον θώρακα μιας μυϊκής πανοπλίας, επίσης μια χάλκινη ζώνη, ένα ιδιόμορφο στοιχείο της στρατιωτικής φορεσιάς Σαμνίτη και ένα ζευγάρι σύντομες προστασίες σε μπρούτζο, γνωστές ως «μανδάλια», των οποίων η λειτουργία είναι ασαφής».

ΤΟ 2004αυτή η πανοπλία αποτιμήθηκε στις 15 χιλιάδες ευρώ από τον οίκο δημοπρασιών Hermann Historica στο Μονακό, ενώ ο οίκος Christie's το υπολογίζει τώρα μεταξύ 100 και 150 χιλιάδων δολαρίων. Μια λεπτομέρεια που δείχνει για άλλη μια φορά πώς, με τη συνενοχή ενός συστήματος του οποίου οι οίκοι δημοπρασιών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, η αρχαιολογία δεν παύει ποτέ να αντιπροσωπεύει μια άπληστη επιχείρηση για λίγους προνομιούχους, αδίστακτους θηρευτές και όχι για λάτρεις της τέχνης ως συλλέκτες συχνά ορίζεται ακατάλληλα.

Εάν ο Sangiuliano είχε παραμείνει σιωπηλός σχετικά με την πρώτη δημοπρασία σχετικά με τη συλλογή Levett, παρά το μνημόνιο ΗΠΑ-Ιταλίας του 2001 (και μεταγενέστερες τροποποιήσεις) σχετικά με την εισαγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες αρχαιολογικού υλικού από την προκλασική, την κλασική και τη ρωμαϊκή-αυτοκρατορική περίοδο, Θα κάνει ο νέος Υπουργός Πολιτισμού Giuli την ανάκτηση αντικειμένων που έχουν κλαπεί από τη χώρα μας μια απαγορευμένη μάχη με στόχο τον σεβασμό της νομιμότητας και όχι στη φασαρία και τη βιτρίνα των ΜΜΕ που προσφέρουν οι σποραδικές και θεαματικές επιστροφές;