Ο Ιταλός Ioan de Plano Carpini ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφτηκε τη Μογγολική Αυτοκρατορία. Ωστόσο, ο 35χρονος Ιταλός τερματοφύλακας Τζάκομο Ράτο όχι μόνο τον ακολούθησε στη Μογγολία, αλλά πήγε στο εξωτερικό σε Παναμά, Νικαράγουα, Φίτζι, Ελλάδα, Ζιμπάμπουε, Αϊτή, Ισλανδία και Μάλτα.

Είναι ενδιαφέρον ότι η βιογραφία του Ράτο υπάρχει στην ισπανική και αγγλική Wikipedia, αλλά όχι στην ιταλική.

Ο ταξιδιώτης μας γεννήθηκε στο Βαρέζε, που είναι κοντά στην Ελβετία. Αφού έπαιξε για τις ομάδες της επαρχίας Βαρέζε, μετακόμισε στη χώρα του τυριού και των ρολογιών. «Αν και έπαιζα στο εξωτερικό, ήταν 20 χιλιόμετρα από το σπίτι μου. Και μια μέρα αποφάσισα να στείλω το βιογραφικό μου στη Μάλτα», λέει ο Τζάκομο.

Στις χώρες που ήδη αναφέρθηκαν, ο Ράτο δεν έπαιζε πάντα σε επίσημους αγώνες, αλλά συμμετείχε σε στρατόπεδα ελέγχου προετοιμασίας. Ας απαριθμήσουμε τώρα τις ξένες ομάδες του: Castello, Mendrisio Stabio, Tavern (Ελβετία), Victoria Wanderers, Fgura United (Μάλτα), Tauro (Παναμάς), UNAN Managua (Νικαράγουα), Suva (Φίτζι), Jwane Boys (Ζιμπάμπουε), Zimbabwe Bator City (Μογγολία), Don Bosco (Αϊτή), Philippos Alexandrea (Ελλάδα) και Vestri (Ισλανδία).

Ιδού η εξομολόγηση του Ράτο στο «Gadzeta delo sport», με τίτλο «Our Giacomo Khan in Mongolia» (2020):

Αποφάσισα να γίνω τερματοφύλακας όταν είδα τον Λούκα Μαρκειανί στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αμερικής. Ο Λούκα είναι σπουδαίος τερματοφύλακας! Νομίζω ότι υποτιμήθηκε. Ως μέρα, μου άρεσαν επίσης οι Michelle Prudome, Jorge Campos. Από τους πιο σύγχρονους τερματοφύλακες, μου αρέσει ο Morgan De Sanctis, ειδικά όταν έπαιζε στην Ουντινέζε.

Ξεκίνησα την ποδοσφαιρική μου καριέρα στο Bosto Youth Academy στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η σεζόν 99/00 με πήγε στη Βαρέζε, που έπαιξε στη σειρά C1. Μετά τη Βαρέζε, έπαιξα σε ελάχιστα γνωστά κλαμπ στην ομώνυμη επαρχία. Μου πρότειναν να πάω στο Piedmont «Castelletese» (Serie D), αλλά αρνήθηκα. Αφού πέρασα τη σεζόν 2010/11 στα κατώτερα πρωταθλήματα στην Ελβετία για τους Castello και Mendrisio, επέστρεψα στην Ιταλία.

Η διεθνής μου καριέρα ξεκίνησε στα τέλη του 2012. Αφού έπαιξα στην ερασιτεχνική ομάδα Legiuno από τη Βαρέζε, όπου γνώρισα τον προπονητή τερματοφυλάκων και απλά καλό άνθρωπο, Andrea Kaleharini. Η επιστροφή από την Ελβετία μου στέρησε κάπως το κίνητρο. Και επίσης η όχι πολύ επιτυχημένη σεζόν 2011/12 και ο θάνατος του παππού μου, με τον οποίο ήμουν πολύ δεμένος. Ο Andrea μου έδωσε πίσω την αυτοπεποίθησή μου, έπεισε με ότι θα μπορούσα να αγωνιστώ στη Serie C. Άρχισα να στέλνω το προφίλ μου με βίντεο σε συλλόγους της Μάλτας. Ήθελα ακόμη και αστειευόμενος να στείλω το βιογραφικό μου στο Περού.

Ο πρώην τερματοφύλακας Mario Muscat, ένας θρύλος του ποδοσφαίρου της Μάλτας και ιδιοκτήτης σχολής τερματοφυλάκων, με βοήθησε. Έλαβε τα υλικά μου και στις 22 Δεκεμβρίου ανακοίνωσε ότι ένας από τους συλλόγους ενδιαφέρεται. Στις 26 Δεκεμβρίου, ο γραμματέας της FC Victoria Wanderers, που έπαιζε στην πρώτη κατηγορία του Gozo (το Gozo είναι ένα νησί με έκταση 67 km2, μέρος του αρχιπελάγους της Μάλτας και το δεύτερο μεγαλύτερο. Πρωτεύουσα του Gozo είναι η Victoria) . Οι τοπικές ομάδες χωρίζονται σε δύο ομίλους των 8 συλλόγων) και σε μια δεύτερη κατηγορία (6). Η Victoria Wanderers έχει κερδίσει την πρώτη κατηγορία μόνο μία φορά – το 1979. Στις 13 Ιανουαρίου 2013, ήμουν ήδη στη Μάλτα για να ξεκινήσω μια νέα σελίδα στην καριέρα μου.

Πού ήταν το πιο άνετο ποδόσφαιρο μου; Πάντα προσπαθούσα να προσαρμοστώ στον τρόπο ζωής των χωρών στις οποίες ζω. Όσον αφορά την ποιότητα ζωής, η Μάλτα και η Ελλάδα είναι οι καταλληλότερες. Στο τέλος, ακόμα και στο Ουλάν Μπατόρ και τη Νικαράγουα, ένιωσα αρκετά καλά.

Ποδοσφαιρικά, το επίπεδο στη Μογγολία ήταν έκπληξη. Δεν είναι μυστικό ότι οι Μαλτέζοι και οι Έλληνες ξέρουν να παίζουν. Η Νικαράγουα δεν είναι πολύ καλή με την τακτική, αλλά οι παίκτες είναι δυνατοί ατομικά.

Τι έφαγα σε εξωτικές χώρες για έναν Ιταλό; Συχνά μαγείρευα μόνος μου. Ειλικρινά, στη Νικαράγουα, όπου έπαιζα για την ομάδα του πανεπιστημίου, βαρέθηκα να τρώω κοτόπουλο με ρύζι, αλλά αυτό είναι μέρος της κουλτούρας εκεί. Κάποιοι ντόπιοι ποδοσφαιριστές έφαγαν τηγανητό κοτόπουλο μισή ώρα πριν τον αγώνα! Αν το είχα κάνει αυτό, θα είχα κάνει εμετό μετά από αυτό. Λόγω ζέστης η προπόνηση ξεκινάει στις 6 το πρωί! Στη Μογγολία, για παράδειγμα, πήγαμε με την ομάδα σε ένα τοπικό εστιατόριο, όπου μας έφεραν ψητό κριάρι, μαζί με το κεφάλι. Μαγειρεύω ιταλικά πιάτα στο σπίτι. Παρεμπιπτόντως, στη Μογγολία έπρεπε να κοιμηθώ σε ένα γιουρτ.

Η γλωσσολογία ήταν η πιο δύσκολη στη Μογγολία. Μερικοί από τους συμπαίκτες μου, Μογγόλοι και Ρώσοι, μιλούσαν αγγλικά. Όταν δεν καταλάβαιναν, πέρασαν στη νοηματική γλώσσα. Ωστόσο, τα αγγλικά κερδίζουν δημοτικότητα στη Μογγολία. Στο χωράφι έμαθα δύο-τρεις λέξεις κλειδιά στα μογγολικά. Αυτά τα λόγια ήταν επίσης χρήσιμα όταν έδειξα στον ταξιτζή την κατεύθυνση της διαδρομής. Σε άλλες χώρες χρησιμοποιούσα αγγλικά, που δεν μου άρεσαν στο σχολείο, καθώς και ισπανικά. Στην Ισλανδία, έζησα 500 χιλιόμετρα από το Ρέικιαβικ, δεν μπορούσα να προσαρμοστώ στο κρύο κλίμα.

Θα συμφωνούσα να δουλέψω ως προπονητής κάπου σε μια μακρινή χώρα; Ολα είναι πιθανά. Εδώ ο Andrea Stramacioni ήταν προπονητής της ιρανικής Esteglal (μιλάμε για το 2019. Ο Αντρέα λόγω καθυστερημένων αποδοχών δεν έμεινε στον σύλλογο για ένα χρόνο). Όταν ταξίδεψα σε διάφορες χώρες και ηπείρους, θυμήθηκα τον Μπόρα Μιλουτίνοβιτς: ο διάσημος Σέρβος δούλεψε σε πολλές χώρες. Το όνειρό μου είναι να προπονήσω την ομάδα της οποίας είμαι οπαδός από το 2000 – Ντεπορτίβο Λα Κορούνια! Και τώρα μπορώ να ονομάσω τη σύνθεση αυτών των υπέροχων Γαλικιανών.

Πιστέψτε με, είναι πολύ δύσκολο να παίζεις στο εξωτερικό. Πρώτον, είσαι ξένος. Σε περίπτωση ήττας, θα κατηγορηθείς πρώτος. Δεύτερον, παίρνετε περισσότερα χρήματα από τους ντόπιους. Πρέπει να δουλέψεις πολύ πιο σκληρά και η διοίκηση του συλλόγου περιμένει αμέσως αποτέλεσμα. Όταν δεν ανταποκρίνεστε στις προσδοκίες, τα αφεντικά θα σας δείξουν την πόρτα αμέσως. Και τρίτον, έπαιξα εναντίον των κορυφαίων παικτών στα τοπικά πρωταθλήματα, συγκρίνοντάς τους διανοητικά με τους παίκτες της Serie D.

Δυστυχώς οι Ιταλοί πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου είναι μόνο σε 2-3 πρωταθλήματα στη χώρα μας. Πρέπει να μάθουμε από τους Ισπανούς, που πουλάνε Ασιάτες παίκτες σε μεγάλη κλίμακα (βλ., για παράδειγμα, τη σύνθεση των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ της Ινδίας).

Δεν θέλω να μείνω σε ένα μέρος για πολύ. Αν και στη Μάλτα ή στην Ελλάδα, θα μπορούσα να μείνω για μερικά χρόνια με όρεξη. Δυστυχώς, ο τραυματισμός με εμπόδισε να τελειώσω τη σεζόν στη Νικαράγουα και να μείνω περισσότερο από αυτή την ενδιαφέρουσα χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Δεν μετανιώνω που ταξίδεψα σε τόσες χώρες για ποδόσφαιρο. Ήταν υπέροχο», είπε ο πιο πολυταξιδεμένος Ιταλός τερματοφύλακας όλων των εποχών στον κόσμο.