«Είμαστε στο 2024, αλλά σκεφτόμαστε όπως πριν από 2524 χρόνια». Τερέζα Μανίνο η σκηνή τραβήχτηκε τρίτη βραδιά του 74ου Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, και λίγο μετά τα μεσάνυχτα κέρασε τους θεατές έναν σύντομο μονόλογο. Εμπνευσμένος από τον φιλόσοφο Πρωταγόρα («Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν φιλόσοφοι ή ήρωες, αν έψαχνες ηλεκτρολόγο δεν τον έβρισκες») μίλησε για τη σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο γύρω του. «Ο Πρωταγόρας – που δεν είχε την επιτυχία που του άξιζε… όπως ο Zarrillo – είπε ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων. Για εμάς ο πλούσιος, λευκός, δυτικός άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων και νομίζει ότι οι άλλοι είναι στη διάθεσή του. Και ό,τι δεν χρειάζεται εξαλείφεται», είπε η ηθοποιός και κωμικός του Παλέρμο, που αργότερα αστειεύτηκε για τους Σικελούς: «Όταν φτάνουμε στο Μιλάνο και μιλάμε με διάλεκτο, οι Μιλανέζοι δεν μας καταλαβαίνουν. Του επαναλαμβάνουμε τα ίδια με την ελπίδα ότι θα καταλάβει».

Τα ανθρώπινα όντα, εξήγησε ο Mannino, “έχουν αυτό το τεκμήριο απέναντι σε άλλα έμβια όντα, νιώθουμε ανώτεροι επειδή μιλάμε. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Ιώβ λέει: “Ρωτήστε τα ζώα και θα σας διδάξουν”. Η ηθοποιός και κωμικός ανέλαβε το ρόλο της επικοινωνίας της επιστήμης, περιγράφοντας την καθημερινή ζωή αυτού του είδους: «Είναι συλλέκτες, καλλιεργούνται. Καλλιεργούν 50 εκατομμύρια χρόνια και δεν έχουν καταστρέψει τίποτα. Το κάνουμε αυτό εδώ και 10 χιλιάδες χρόνια και έχουμε εξαντλήσει τον πλανήτη. Στο σύστημα των φυλλοκοπτικών μυρμηγκιών υπάρχει η βασίλισσα μητέρα και οι κόρες της, τα αρσενικά είναι μειοψηφία. Η βασίλισσα επιλέγει το φύλο των νέων θηλυκών μυρμηγκιών. Τα αρσενικά γίνονται μια φορά το χρόνο για τη συνέχιση του είδους. Και τα αρσενικά πεθαίνουν μετά το ζευγάρωμα γιατί δεν είναι πια χρήσιμα… δεν έχουν το πρόβλημα των πρώην.” Ο Mannino στη συνέχεια ολοκλήρωσε τον μονόλογό του με έναν προβληματισμό: “Τα ανθρώπινα ζώα προτιμούν την εξουσία, από τους άλλους άνδρες, από τις γυναίκες, από τα παιδιά. Και εμένα μου αρέσει η δύναμη, αλλά η δύναμη του -που έχει άλλη ενέργεια- της δύναμης του να γελάς και να κάνεις τους ανθρώπους, του να ντύνεσαι με τα φτερά, του να τραγουδάω στο δρόμο, δεν είμαι διατεθειμένος να αγνοήσω οι ιστορίες που δεν έχουν περάσει ακόμα, αν δεν έχουν περάσει δεν είναι ώρα να προχωρήσουμε».