Mert Inan – Παρά την ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στον πολιτικό στίβο, μια υποδειγματική στάση απέναντι στη φιλία των ανθρώπων των δύο χωρών ζωντάνεψε στην άλλη πλευρά των συνόρων. Ο Νίκος Κούτρας, που ζει στο χωριό Μιντσίνος, γνωστό σήμερα ως «Λεκάνι», στην πόλη της Καβάλας, Ελλάδα, διεκδίκησε τα τεχνουργήματα από τους Τούρκους πριν από το Χρηματιστήριο της Λωζάνης και είχε χτίσει ένα μαυσωλείο. Ο Κούτρας ανυπομονεί για την ημέρα που θα φιλοξενήσει τα εγγόνια των Τούρκων από το Mincinos, που εγκαταστάθηκαν στο χωριό Samsun Erdavut, στα προγονικά τους εδάφη.

Ταφόπλακες στον κήπο

Ο Νίκος Κούτρας, που ζει στην Καβάλα, όταν ήθελε να συνταξιοδοτηθεί και να χτίσει ένα σπίτι στο χωριό του, αγόρασε ένα σπίτι στο χωριό Λεκάνι (Mincinos), όπου ζούσαν Τούρκοι. Όταν ο Κούτρας άρχισε να σκάβει ένα θεμέλιο για να χτίσει έναν τοίχο στον κήπο του, αφού είχε χτίσει το σπίτι του, παρατήρησε έναν μεγάλο αριθμό λίθων σαν σαρκοφάγου κάτω από το έδαφος. Ο Κούτρας, που αφαίρεσε τις πέτρες από το χώμα, άρχισε αμέσως την έρευνα όταν παρατήρησε ότι τα ευρήματα που μοιάζουν με σαρκοφάγο είχαν αραβική καλλιγραφία.

Όταν ο Κούτρας έμαθε από τη μητέρα του που επέζησε και τους γέροντες του χωριού ότι υπήρχε τουρκικό τζαμί και νεκροταφείο στην περιοχή, χτύπησε την πόρτα του αξιωματούχου. Μαθαίνοντας τα όρια του νεκροταφείου και του τζαμιού που ανήκουν στους Τούρκους που ζούσαν πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών στο χωριό Λεκάνι, παλαιότερα γνωστό ως Mincinos, ο Κούτρας έκανε αίτηση για την κατανομή των εν λόγω θέσεων.

ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Δεν αρκέστηκε σε αυτό, ο Κούτρας μάζεψε τις πέτρες στον κήπο του, καθώς και τις επιτύμβιες στήλες που είχαν πεταχτεί στα γύρω χωριά και είχε χτίσει ένα μικρό μαυσωλείο στη γωνία του κήπου του.

Ο Κούτρας, ο οποίος μετέτρεψε επίσης τους τοίχους του σπιτιού του σε εκθεσιακό χώρο, ανέλαβε δράση για να γνωρίσει και να προωθήσει τους παλιούς γείτονές του που έφυγαν από τη ζωή και παρέδωσε τις πέτρες που φωτογράφισε μία προς μία στο Ινστιτούτο Τουρκολογίας Ρεθύμνου στην Κρήτη. Ο Κούτρας, ο οποίος είχε ζητήσει να διαβάσει τα γραπτά στις πέτρες ο ειδικός στην Τουρκολογία Αντώνης Αναστασόπουλος, απαθανάτισε αυτές τις πληροφορίες μετατρέποντάς τις σε βιβλίο.

Ο Νίκος Κούτρας, ο οποίος έδωσε μηνύματα στην Τουρκία μέσω του Esat Ergelen, Προέδρου του Συνδέσμου Μεταναστών της Λωζάνης, εξήγησε την πηγή του κινήτρου με τα ακόλουθα λόγια:

«ΕΛΑΤΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ»

«Είμαι από τον Πόντο. Η καταγωγή μου είναι από τη Μαύρη Θάλασσα. Ενσυναίσθησα, νομίζοντας ότι θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν συναντούσα μια τέτοια κατάσταση όπου πήγα. Knewξερα πόσο χαρούμενοι θα ήταν οι ανταλλακτές της Λωζάνης όταν συναντούσαν το τοπίο που είχα ανακαλύψει. Καλωσορίζουμε τα εγγόνια των γειτόνων μας στη Σαμψούντα στο χωριό μας.

Υπήρχαν μερικοί Τούρκοι που ήρθαν να δουν τον χώρο της έκθεσης και ήμουν περήφανος που είδα τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους. Μπορεί να υπάρχουν πόλεμοι και εντάσεις μεταξύ κρατών, αλλά στην ουσία, άνθρωποι και άνθρωποι είναι αδέλφια. Νομίζω ότι ενεργώ ανθρώπινα. Έχω εκπληρώσει την ευθύνη μου απέναντι στην ιστορία. Είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου να χτίσω γέφυρες αδελφοσύνης μεταξύ των δύο λαών ».

Ο Νίκος Κούτρας μάζεψε τις ταφόπλακες των Τούρκων σε μια γωνιά του κήπου του και έφτιαξε ένα μαυσωλείο.

‘ΑΝ ΕΡΧΕΙΣ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ’

Ο Esat Ergelen, Πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταναστών της Λωζάνης, δήλωσε ότι είδε τον Νίκο Κούτρα και την έκθεση του κατά την επίσκεψή του στο Λεκάνι και είπε:

«Στο πλαίσιο του έργου με τίτλο« Η ταυτότητα της ταφόπλακας μου, η ιστορία της ταφόπλακας μου », πήγα στο Λεκάνι για να δω τις ταφόπλακες που βρέθηκαν στην περιήγηση στο χωριό και να μάθω την ιστορία τους. Το Λεκάνι είναι ένα μεγάλο χωριό που ιδρύθηκε στη μέση μιας ευρείας πεδιάδας ανάμεσα στις κορυφές του όρους Çal, τα παραδείγματα του οποίου δεν μπορούμε πλέον να δούμε στη βόρεια Ελλάδα.

Οι Έλληνες το ονόμασαν Λεκάνι, δηλαδή «λεκάνη», πιθανώς λόγω της εμφάνισής του με τη μορφή ενός μεγάλου μπολ. Η κύρια πηγή βιοπορισμού του Λεκάνι σήμερα είναι η παραγωγή πατάτας και οι πατάτες που παράγουν ανταγωνίζονται με τις πατάτες Nevrekop από άποψη γεύσης.

Ο φίλος μας ο Νίκος μας άγγιξε όλους προστατεύοντας τη μνήμη των παλιών γειτόνων του. Είχαμε βαθιές συζητήσεις με τον υπέροχο καφέ που ήπιαμε από την Ιταλίδα σύζυγο του Νίκου, η οποία μας κάλεσε στο σπίτι της. Κάναμε μια συμφωνία με τον Νίκο, ο οποίος φύτεψε ένα κυπαρίσσι στο κεφάλι των τάφων ως μνημόσυνο, για να φυτέψουμε ένα δενδρύλλιο φιλίας στην επόμενη επίσκεψή μας. Αν τα ανταλλάσσοντα εγγόνια πάνε στο Λεκάνι, πρέπει οπωσδήποτε να πιουν τον καφέ του Νίκου ».

Esat Ergelen (στρατιώτες) Νίκος Κουτρασλά …