ΡΩΜΗ – Μητέρα Γη, μετανάστευση, θανατική ποινή, πυρηνικός κίνδυνος, μεταξύ των θεμάτων των φόρουμ στις 24 Οκτωβρίου στη διεθνή συνάντηση “Η κραυγή της Ειρήνης – Θρησκείες και Πολιτισμοί σε διάλογο”, Προώθηση στη Ρώμη από Κοινότητα Sant’Egidio. Από το πάνελ για τη μετανάστευση το αίτημα για νέους ανθρωπιστικούς διαδρόμους και συγκεκριμένες πράξεις που διευκολύνουν την ένταξη. Το να υποδέχεσαι μετανάστες σημαίνει ύφανση ειρήνης. Από το Μεξικό στη Μεσόγειο, από τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους στην Ευρώπη έως τα σπίτια των οικογενειών στην Αργεντινή, αυτό είναι το μήνυμα που έρχεται από το πάνελ «Η μεγάλη ευκαιρία: μεταναστεύσεις και το μέλλον» στο πλαίσιο της τριήμερης διεθνούς συνάντησης του Sant’Egidio «The cry της ειρήνης – Θρησκείες και πολιτισμοί σε διάλογο» (Ρώμη, 23-25 ​​Οκτωβρίου).

Οι λατινοαμερικανικές διαδρομές εμπορίας ανθρώπων. Από το Centramerica έρχεται η φωνή του πατέρα Alejandro Solalinde, του Μεξικανού ιερέα που ίδρυσε το κέντρο μεταναστών «Hermanos en el camino» («Αδέρφια στο δρόμο») και τον οποίο οι narcos θέλουν νεκρό. Το καταφύγιό του, πέντε ώρες από τα σύνορα με τη Γουατεμάλα, είναι μέρος αυτής της σαμαρικής γεωγραφίας των θρησκευτικών τόπων όπου οι μετανάστες μπορούν να σταματήσουν για λίγες μέρες πριν φύγουν. Πολλές μητέρες από τη Λατινική Αμερική διώχνουν τα παιδιά τους γιατί θέλουν να τα πάρουν μακριά από τις πόλεις για να τα προστατεύσουν από τις συμμορίες νέων που αιμορραγούν τους τόπους καταγωγής τους με βία και εκδίκηση. «Το 2021 – λέει ο ιερέας που έχει γίνει φρουρός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – υπήρχαν τόσοι Αϊτινοί, φέτος αυξάνονται τα παιδιά και οι έφηβοι της Γουατεμάλας, αλλά περνούν και Βενεζουελάνοι, Νικαράγουαν, ακόμα και Κινέζοι».

Όλοι οι τρόμοι σε διαφορετικά στάδια. Μαζικοί τάφοι, βασανισμένα πτώματα, μετανάστες που απήχθησαν για να εκβιάσουν χρήματα από συγγενείς: αυτά είναι μερικά στάδια που σηματοδοτούν την πορεία προς το αμερικανικό όνειρο. Μια άλλη φωνή της Νότιας Αμερικής είναι αυτή της Alicia Peressuti, ιδρύτριας του Civile Vinculos en Red, η οποία διαβάζει τις ποινές των πολύ νεαρών θυμάτων (άνδρες, γυναίκες, τρανς) της εμπορίας ανθρώπων και της παιδικής πορνογραφίας, που στεγάζονται στα σπίτια της ένωσης της. Η ίδια εξηγεί: «Η εμπορία ανθρώπων, που πωλείται ως κρέας για σφαγή, συνδέεται με τη διακίνηση ναρκωτικών και ναρκωτικών. Όσο υπάρχει, δεν θα υπάρχει ειρήνη».

Πείνα Τυνησία και το Μεσογειακό Νεκροταφείο. Ο Slaheddine Jourchi, ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τυνησία, μιλά για μια χώρα που συγκλονίζεται από απεργίες και διαδηλώσεις, όπου ο πληθωρισμός έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ από το 1984, τη χρονιά των λεγόμενων «ταραχών του ψωμιού». Οι επιδρομές στα σούπερ μάρκετ είναι σχεδόν καθημερινές, το τέλος των κρατικών επιδοτήσεων στους αρτοποιούς έχει ενταχθεί στα ύψη του σιταριού. «Το 65% των Τυνήσιων -λέει- σκοπεύουν να μεταναστεύσουν, πάνω από το 90% των νέων». Για το υπουργείο Εσωτερικών, μετά την Αίγυπτο, η Τυνησία (16.130) είναι η δεύτερη εθνικότητα μεταξύ των 78.440 που προσγειώθηκαν στην Ιταλία από τις αρχές του 2022 έως τις 24 Οκτωβρίου, ακολουθούμενη από το Μπαγκλαντές, τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Γουινέα και την Ερυθραία. Η Valentina Brinis της Open Arms, η οποία διασώζει μετανάστες στη θάλασσα, θυμάται: «Από τους 680.000 ανθρώπους που έχουν φτάσει στην Ευρώπη από το 2017, το 2% έχουν φτάσει νεκροί ή εξαφανισμένοι. Σημαίνει 12 χιλιάδες βιογραφίες και οικογένειες που περιμένουν να λάβουν νέα. ο αριθμός διπλασιάζεται αν μετρήσουμε από το 2014».

Η ιταλική αποστολή “Mare Nostrum”. Ο πατέρας Fabio Baggio, υφυπουργός της Διεύθυνσης του Βατικανού για την Integral Human Development Service, γνέφει καταφατικά, ο οποίος μόλις είχε ζητήσει να μετατοπιστεί η προσοχή από τη μετανάστευση στους μετανάστες, «ώστε να μην αποκλειστεί κανείς». Ο Μπρίνις πρόσθεσε ότι «η ιταλική αποστολή Mare Nostrum, που έσωσε 135 χιλιάδες μετανάστες, άξιζε συνέχεια και υπερηφάνεια, ενώ σήμερα το χέρι που απλώθηκε σε άλλους φαίνεται να αξίζει ντροπή». Εν τω μεταξύ, στις 2 Νοεμβρίου, εάν δεν ληφθούν μέτρα, θα ανανεωθεί αυτόματα λ«Συμφωνία Ιταλίας-Λιβύηςαμφισβητείται από πολλούς συλλόγους γιατί προκαλεί μόνο θάνατο και βάσανα.

Νέοι ανθρωπιστικοί διάδρομοι και μετατροπή αλλοδαπών σε πολίτες. Δίνοντας τον λόγο στη Daniela Pompei του Sant’Egidio, ο Marco Damilano υπογραμμίζει πώς «η πολιτική κακοδιαχείριση μετατρέπει τη μετανάστευση σε έκτακτη ανάγκη, η πραγματική έκτακτη ανάγκη είναι το Μεσογειακό Νεκροταφείο». Οι νέοι ανθρωπιστικοί διάδρομοι και η μετατροπή των αλλοδαπών σε πολίτες είναι οι δύο ενδείξεις της Κοινότητας. Η Πομπηία λέει: «Η Eurostat έχει προβλέψει ότι για να αποφευχθεί μια σημαντική μείωση των ατόμων σε ηλικία εργασίας, η Ιταλία θα πρέπει να έχει περισσότερους από 200.000 νέους μετανάστες ετησίως». Εν τω μεταξύ, για πρώτη φορά από το 1983, το 2020-2021 σημειώθηκε μείωση του αριθμού των αλλοδαπών μαθητών στο ιταλικό σχολείο, ο οποίος προσχωρεί στον πιο συγκεντρωμένο αριθμό Ιταλών μαθητών: μια τάση που αντιστεκόταν για σχεδόν 30 χρόνια αντιστρέφεται. .

Απλοποίηση της αναγνώρισης των προσόντων. «Οι μετανάστες δεν είναι όπλα που βελτιώνουν το ΑΕΠ – συνεχίζει – αλλά άνθρωποι που θέλουν να συμμετέχουν στις εθνικές μας κοινότητες και να βοηθήσουν να γίνουν καλύτερες». Εξ ου και ο επείγων χαρακτήρας των πολιτικών ένταξης που θα επιτρέψουν στους νέους πολίτες να θέλουν να σταματήσουν και να χτίσουν το μέλλον τους στην Ιταλία: απλοποίηση της αναγνώρισης των εκπαιδευτικών προσόντων, παροχή υποτροφιών για επαγγελματική προσαρμογή, κονδύλια για την «εκμάθηση της ιταλικής γλώσσας και για την επαγγελματική κατάρτιση των για τους νέους ενήλικες, την απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών για τη διασφάλιση γρήγορης πρόσβασης στην είσοδο στις ευρωπαϊκές χώρες και στο σύστημα υγείας και κοινωνικής περίθαλψης. «Αν ο δρόμος της εισόδου και της ένταξης συνοδεύεται και υποστηρίζεται, οι μετανάστες είναι πραγματικά μια μεγάλη ευκαιρία για τις κοινωνίες μας, γίνονται αληθινοί πατριώτες».

Ιστορίες όσων το έφτιαξαν. Έφτασε πριν από τρεις μήνες με τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους, φοίτησε στο πανεπιστήμιο. Αυτές είναι οι ιστορίες πολλών προσφύγων που έφτασαν μέσω των ανθρωπιστικών διαδρόμων του Sant’Egidio – πάνω από 7 χιλιάδες από τον Λίβανο (Σύριοι και Ιρακινοί), τη Λιβύη, το Κέρας της Αφρικής, τη Λέσβο και την Ελλάδα, το Πακιστάν, το Ιράν (Αφγανοί) και, τέλος, με τους Ουκρανούς -πολλοί από τους οποίους ήταν παρόντες στη διεθνή συνάντηση της Ρώμης- έπρεπε να μπουν. Ένας νεαρός Αφγανός με καταγωγή από τη Χαζάρα παίρνει τον λόγο: «Πριν από την πτώση της Καμπούλ, εργαζόμουν ως ειδικός στη δημόσια υγεία σε ένα υπουργείο. Έφτασα πριν τρεις μήνες με τον διάδρομο από το Πακιστάν, κατάφερα να γραφτώ στο μεταπτυχιακό στην Ιατρική Βιοτεχνολογία στο Πανεπιστήμιο του Eastern Piedmont. Θέλω να δεσμευτώ να συνεισφέρω στην ιταλική κοινωνία». Τέλος, έκκληση: «Μην ξεχνάτε ποιος κινδυνεύει στο Αφγανιστάν, χρειάζονται νέοι ανθρωπιστικοί διάδρομοι, λαμβάνω συνεχόμενα μηνύματα από φίλους και συναδέλφους που είναι κρυμμένοι και καταζητούμενοι».