Στις 2 Νοεμβρίου συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την ενθρόνιση του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, του 270 επισκόπου του Βυζαντίου, μετά της Κωνσταντινούπολης, τώρα της Κωνσταντινούπολης, και για τους Βούλγαρους και άλλους Σλάβους – Κωνσταντινούπολη. Εντυπωσιακό αυτό Πατρ. Ο Βαρθολομαίος λέει στην ομιλία του κατά την ενθρόνισή του: ότι παίρνει “τον σταυρό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου (ο πρώτος επίσκοπος Βυζαντίου – β) στη συνεχή ανάβαση στο δρόμο για τον Τόπο του Θανάτου, για να σταυρωθεί με τον Κύριο και με τη σταυρωμένη Εκκλησία Του, για να διατηρήσει το φως της Ανάστασης! »Και περαιτέρω:« Παραμένοντας σε βαθιά επίγνωση της αναξιότητας και της ταπεινότητάς μας και βλέποντας πόσο δύσκολο είναι να αντέξουμε αυτόν τον σταυρό που παίρνουμε, καταφεύγουμε στο έλεος του Κυρίου και επικαλούμαστε τη χάρη Του, ώστε στην αδυναμία μας να μπορεί η δύναμή Του να εκδηλωθεί πλήρως. “.[1]

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τουρκία. Μετά την αποφοίτησή του από τη Θεολογική Σχολή στο νησί Halki (Hebeili-ada) στη Θάλασσα του Μαρμαρά και πέντε χρόνια επιστημονικής εξειδίκευσης στην Ιταλία, τη Γερμανία και την Ελβετία, επέστρεψε στην Τουρκία και ζει και εργάζεται σε διάφορες θέσεις πενήντα χρόνια. το χαμηλότερο έως το υψηλότερο στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Όλο αυτό το διάστημα ήταν πιστός πολίτης της επίγειας πατρίδας του. Ως εκ τούτου, όταν ανέλαβε καθήκοντα ως πατριάρχης, αισθάνεται υποχρεωμένος να δηλώσει: «Αναλαμβάνουμε τις υποχρεώσεις μας υπό την προστασία του συντάγματος και των νόμων της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Συνεχίζοντας την αιώνια παράδοση των πατριαρχών μετά την κατάκτηση (της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους – βμ), θα παραμείνουμε ένας πιστός και πιστός πολίτης αυτής της χώρας μας, όπως και τα πνευματικά μας παιδιά της Εκκλησίας εδώ, καθώς θα κάνουμε τα έργα του Θεού και με εντολή του Κυρίου θα δώσουμε ειλικρινά και ειλικρινά τον Καίσαρα στον Καίσαρα.[2] Πιστεύουμε ότι σε αυτό το μέρος είναι υπεύθυνο καθήκον μας να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο παραμένει καθαρά πνευματικός θεσμός και σύμβολο συμφιλίωσης. “

Η δομή της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως κοινότητας ανεξάρτητων τοπικών (αυτοκέφαλων τοπικών) εκκλησιών, ενωμένων από μια ενιαία πίστη και την αντίστοιχη λατρεία της, είναι περίεργη. Οι μεμονωμένες εκκλησίες, μέλη αυτής της κοινότητας, αναγνωρίζουν μεταξύ τους μόνο την υποταγή της τιμής, αλλά όχι της εξουσίας. Και κάθε πράξη εκλογής νέου προϊσταμένου σε ξεχωριστή τοπική εκκλησία νομιμοποιείται σε ενδορθόδοξο επίπεδο με την ίδια την ανακοίνωσή της, που ανακοινώθηκε από την εκκλησία στην οποία έγινε η αλλαγή, στις άλλες εκκλησίες. Αυτό έγινε γραπτώς μετά την εκλογή του από τον νεοεκλεγέν Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι ακόμη και στην ενθρόνισή του στον θρονικό του λόγο ανέφερε τους επικεφαλής των άλλων δεκατριών τοπικών εκκλησιών: Πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος, Πατριάρχης Αντιοχείας Ιγνάτιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων Διόδωρος, Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος, Πατριάρχης Βουλγαρίας Μαξίαρχος, Πατριάρχης Μαξίμ Γεωργιανός Πατριάρχης Ηλίας, Κύπριος Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, Έλληνας Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, Μητροπολίτης Βαρσοβίας Βασίλειος, Αλβανός Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, Μητροπολίτης Πράγας Δωροθέα.[3] Τους αποκαλεί «πολλούς αδελφούς και συνεργάτες γύρω από το βωμό μιας και αχώριστης Ορθοδοξίας». Με αυτόν τον τρόπο, αναγνωρίζει όλους τους άλλους αρχηγούς ορθοδόξων εκκλησιών και ζητά την αναγνώρισή τους. Και συνεχίζει: «Μπροστά τους και ενώπιον όλης της Εκκλησίας κάτω από τον ουρανό με τόλμη και χαρούμενο πνεύμα ομολογούμε την άγια και αμόλυντη ορθόδοξη πίστη – αυτή η ζωντανή εμπειρία του αιώνιου σώματος του Χριστού, καθώς αυτή η πίστη πηγάζει από τη Θεία Αποκάλυψη, την Παλαιά και Οι Καινές Διαθήκες, και εμάς μεταδόθηκαν από τον Κύριο μέσω των πνευματικών αγίων αποστόλων και διατυπώθηκαν στους ορισμούς των επτά αγίων οικουμενικών συμβουλίων από τους θεοφόρους πατέρες μας, και εκφράστηκαν και ερμηνεύθηκαν από αυτούς και από τους συγγραφείς της Εκκλησίας που αναγνωρίστηκαν από την Εκκλησία , και – για να το πω εν συντομία – ομολογούμε ανεπιφύλακτα την πίστη της Μίας, της Αγίας, Οικουμενικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ενωμένοι από αυτή την κοινή πίστη και το κοινό Άγιο Δισκοπότηρο, και την αγάπη μας, απλώνουμε το χέρι της κοινωνίας στους σεβάσμους συμπολίτες μας και υποσχόμαστε ότι με κοινή ευθύνη θα δώσουμε τη μαρτυρία μας σε έναν κόσμο διχασμένο αλλά διχασμένο. και λαχταρά την ενότητα και τη συμφιλίωση, όπως ίσως ποτέ άλλοτε στην ιστορία της. “

Η εξαιρετική ικανότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου να κρίνει με ακρίβεια και να σκέφτεται με προοπτική τον κάνει, ακόμη και στην ενθρόνισή του, που συμπίπτει με την έναρξη των πολιτικών αλλαγών στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, να εκφράσει ενσυναίσθηση για τις δημοκρατικές διαδικασίες και να ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον όσοι επηρεάζονται. έθνη, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ορθόδοξα κατά πίστη: «Αυτή η μαρτυρία της Ορθοδοξίας είναι ακόμη πιο απαραίτητη και επείγουσα σήμερα, όταν η πρόνοια του Θεού μας έδωσε να δούμε ραγδαίες αλλαγές και ταυτόχρονα κοσμογονική ανάπτυξη στη ζωή των λαών του κόσμου Το φέρνουν στον σύγχρονο άνθρωπο την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ειρήνης, ελευθερίας και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτές οι ραγδαίες κοινωνικές ανατροπές συνέβησαν ή συμβαίνουν ακόμη σε μεγάλο βαθμό σε χώρες και σε έθνη που είναι παραδοσιακά ορθόδοξα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ορθόδοξες Εκκλησίες επηρεάζονται κυρίως από αυτές. Ως εκ τούτου, είναι φυσικό οι Ορθόδοξες Εκκλησίες να αισθάνονται ότι καλούνται να είναι σε εγρήγορση, να αναζητούν συνεργασία και να συνεισφέρουν ώστε αυτές οι διαδικασίες να είναι πραγματικά προς όφελος των ανθρώπων που υπέφεραν πολύ στον αιώνα μας. Η Ορθοδοξία έχει ακόμη πάρα πολλά να συμβάλει στον σημερινό κόσμο. Η Ορθοδοξία δεν έχει μόνο τη σωστή πίστη στον αληθινό Θεό, αλλά και τη σωστή κατανόηση του ανθρώπου ως εικόνας του Θεού, καθώς και του κόσμου και της δημιουργίας.

Στην προσπάθειά του να ακολουθήσει την πορεία των αποστόλων του Ιησού Χριστού, οι οποίοι σκόρπισαν την πίστη σε Αυτόν ανάμεσα στον κόσμο των απίστων, και μην ξεχνάμε τις πραγματικότητες της σύγχρονης κοινωνίας, ο Πατρ. Ο Βαρθολομαίος δηλώνει την ετοιμότητά του: «Δεν θα αμελήσουμε, αν χρειαστεί, την ευκαιρία να κάνουμε διάλογο ακόμη και με εκείνους που δεν γνωρίζουν ή αρνούνται, ακόμη και με εκείνους που βλασφημούν τον Θεό, καθώς και με αυτούς – ειδικά με αυτούς! – δώστε μας μαρτυρία της αγάπης του Χριστού, ο οποίος εγκατέλειψε τα ενενήντα εννέα για να αναζητήσει ένα, γιατί για αυτό ο Χριστός σταυρώθηκε!… Στέλνουμε έναν ιδιαίτερο πατρικό χαιρετισμό και την ειλικρινή πατερική ευλογία μας στη νεολαία, που δεν είναι μόνο το μέλλον, αλλά και το δυναμικό παρόν μας, στο μέτρο που δεν υπάρχει μέλλον χωρίς το παρόν. Από τη Μητέρα Εκκλησία εκφράζουμε την άπειρη και ειλικρινή συμπάθεια της Εκκλησίας μας, καθώς και την προσωπική μας συμπάθεια για τα προβλήματα της σύγχρονης νεολαίας σε όλο τον κόσμο και τα κάνουμε τα προβλήματά μας ».[4]

Σε συνέντευξή του, ο Πατρ. Ο Βαρθολομαίος μίλησε επίσης για τις επισκέψεις του σε άλλες εκκλησίες σε όλο τον κόσμο: «Οι επισκέψεις μας είναι μια ευχάριστη εκπλήρωση, σε όλες τις περιπτώσεις απάντηση σε αδελφικές προσκλήσεις και είναι συνέχεια αυτής της« πορείας αγάπης »που ξεκίνησε από τον εκλιπόντα προκάτοχό μου, τον πατριάρχη. Δημήτρη,[5] και πριν από αυτόν, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας.[6] Ο εξαιρετικά συναρπαστικός τρόπος με τον οποίο ο Οικουμενικός Πατριάρχης χαιρετίζεται παντού από τους τοπικούς πάστορες της εκκλησίας και το ευσεβές ποίμνιο, καθώς και από τους ηγεμόνες στις διάφορες χώρες, μαρτυρά την ειλικρινή επιθυμία τους να επικοινωνήσουν μαζί του, στους ώμους του οποίου πολλές ελπίδες Το Ως γνωστόν, η Ορθοδοξία αντιμετωπίζει σήμερα δύσκολα προβλήματα και πάρα πολλές απειλές – κυρίως από έξω, αλλά και από μέσα, δυστυχώς. Η προσωπική επικοινωνία μεταξύ των ανωτέρων και γενικά μεταξύ των ποιμένων της εκκλησίας και η κοινή προσευχή μαζί τους και με τους ανθρώπους, η συνάντηση στο πνεύμα της αγάπης και της αλληλοβοήθειας και, τέλος, η κοινή αναζήτηση και διατύπωση των ορθοδόξων απαντήσεων σε προκλήσεις την εποχή μας, που είναι σε μεγάλο βαθμό μη ορθόδοξοι. ακόμη και αντιρθόδοξοι, αποτελούν την πρώτη προτεραιότητα του πατριαρχείου μας. Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να τους δίνουμε μεγάλη προσοχή στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας. “

Βιογραφική αναφορά

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος γεννήθηκε στο νησί mbμβρος της Τουρκίας (νότια των Δαρδανελίων), το 1940 ως Δημήτριος Αρχοντώνης. Έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στη γενέτειρά του και στη συνέχεια σπούδασε στη Ζωγράφοβα (πήρε το όνομά του από την δωρήτρια Χριστάκη Ζωγράφο, Ελληνίδα τραπεζίτη στο Παρίσι) λυκείου στην Κωνσταντινούπολη και τελικά αποφοίτησε με άριστα από την Ανώτερη Θεολογική Σχολή στο νησί της Χάλκης.

Το 1961 χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος και του δόθηκε το όνομα Βαρθολομαίος. Συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη, τη Μπόζε (Ελβετία) και το Μόναχο, με ειδίκευση στο εκκλησιαστικό δίκαιο (1963-1968). Έλαβε διδακτορικό στο εκκλησιαστικό δίκαιο από το Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών στη Ρώμη για τη διατριβή του με θέμα «Κωδικοποίηση Ιερών Κανόνων και Κανονικών Διατάξεων στην Ορθόδοξη Εκκλησία». Το 1968 διορίστηκε βοηθός πρύτανης της Θεολογικής Σχολής Χάλκιν. Τον επόμενο χρόνο χειροτονήθηκε ιερομόναχος και ανέβηκε στο βαθμό του αρχιμανδρίτη από τον Πατρ. Αθηναγόρας († 1972). Από το 1972 έγινε επικεφαλής του προσωπικού γραφείου του Πατρ. Δημήτρη, με την οποία απέκτησε διαχειριστική εμπειρία και έλαβε την ευκαιρία για έμμεση συμμετοχή στις υποθέσεις του Πατριαρχείου. Το 1973 χειροτονήθηκε επίσκοπος και έλαβε τον τίτλο του Μητροπολίτη Φιλαδέλφειας και το 1990 προήχθη σε ανώτερο μητροπολίτη Χαλκηδόνος («γερόντο»). Από το 1974 μέχρι την εκλογή του ως πατριάρχη ήταν μέλος της Αγίας Συνόδου και μιας σειράς επιτροπών συνόδου. Εκπροσώπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, συμμετείχε σε πολυάριθμες επίσημες αντιπροσωπείες. Ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έχει επισκεφθεί τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες και άλλες εκκλησίες και ονομασίες, καθώς και τις επισκοπές του Πατριαρχείου σε διασπορά σε διάφορες ηπείρους, καθώς και στο Άγιο Όρος, και έχει συμμετάσχει σε πολλά επιστημονικά συνέδρια.

Στις 22 Οκτωβρίου 1991, εξελέγη ομόφωνα από το εκτεταμένο προσωπικό της Αγίας Συνόδου στην Κωνσταντινούπολη ως «Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης», όπως είναι ο πλήρης τίτλος του. Η ενθρόνιση πραγματοποιήθηκε φέτος στις 2 Νοεμβρίου.

Πολλά πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο τον έχουν ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα επιστημών. Στη Βουλγαρία, αυτό έγινε το 2010 από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Μπουργκάς.

Μεταξύ των κύριων ανησυχιών του είναι η ανάπτυξη της ενδορθόδοξης ενότητας, για τον οποίο σκοπό συγκάλεσε μια σειρά συναντήσεων των αρχηγών των τοπικών ορθοδόξων εκκλησιών. Είχε βάλει στόχο της ζωής του να πραγματοποιήσει τελικά ένα Ορθόδοξο Συμβούλιο, το οποίο είχε προετοιμαστεί εντατικά από το 1960 και πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2016 στο νησί της Κρήτης, Ελλάδα, αν και μποϊκοτάρεται από ορισμένες τοπικές εκκλησίες, μεταξύ των οποίων ήταν και η BOC Το Στα τέλη του 2018, υπήρξε μια μεγάλη ρήξη με το Πατριαρχείο Μόσχας λόγω της αυτοκεφαλίας ορισμένων από τις ορθόδοξες δικαιοδοσίες στην Ουκρανία με το όνομα “Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία”, και έτσι παραβίασε σοβαρά την πανορθόδοξη ενότητα και αλληλεπίδραση.

Μεγάλο ενδιαφέρον πατρ. Ο Βαρθολομαίος δεσμεύεται επίσης για την προστασία του περιβάλλοντος, γι ‘αυτό και ορισμένοι τον αποκαλούν “πράσινο πατριάρχη”. Ένας από τους κύριους στόχους του είναι η αποκατάσταση των δραστηριοτήτων της Ανώτερης Θεολογικής Σχολής στο νησί της Χάλκης.