Έκδοση Φεβρουαρίου 2022

από Τζουζέπε Αρνό *

«Δεν υπάρχει καμία διαφωνία για τα γούσταΉ τα γούστα δεν πρέπει να συζητούνται. Η λατινική φράση μας λέει ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράσει τα γούστα του ακόμα κι αν έρχεται σε αντίθεση με αυτά των άλλων. Με απλά λόγια, η ευαισθησία είναι αυστηρά προσωπική και δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσω. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι κάτι άλλο μπορεί να αμφισβητηθεί; Μάλλον ναι, αλλά εδώ έρχεται μια άλλη λατινική παροιμία που λέει: “Υπάρχει ένα όριο στα πράγματα(Υπάρχει μέτρο στα πράγματα). Και είναι ακριβώς λόγω της έλλειψης μέτρου που η διαμάχη υπερβαίνει τον εαυτό της σε καυγάδες, καβγάδες και άλλα.

Ο καυγάς κάνει καλό στο ζευγάρι, στην υγεία. Αυτό υποστηρίζουν οι «εσωτερικοί» των δημοσιευμάτων, αλλά -αν είναι έτσι? Όχι για τίποτα η κοινωνιολογία είναι μια εκπληκτική επιστήμη – ορισμένα ερωτήματα προκύπτουν αυθόρμητα σχετικά με το θέμα: γιατί πολεμάμε; είναι ο άνθρωπος από τη φύση του επιθετικός;

Έκανε ήδη τις ίδιες ερωτήσεις Μακιαβέλι το 1513, ενώ έγραφε Πρίγκιπας και από τα αποτελέσματα μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε το 2016 από μια ομάδα Ισπανών επιστημόνων φαίνεται ότι η βία του ανθρώπου είναι χαρακτηριστική της φυσικής του φύσης. Από την άλλη, όσοι δεν ξέρουν το ρητό “Ένας άνθρωπος λύκος(Είναι λύκος ο άνθρωπος για τον άλλον); Είναι ο τίτλος του έργου του Τόμας Χομπς ότι ήδη από τον 17ο αιώνα έθετε στον εαυτό του ερωτήσεις για την ανθρώπινη φύση. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους μελετητές, με τους αιώνες ο άνθρωπος αντιλήφθηκε τη δική του επιθετικότητα και την εκμεταλλεύτηκε μέσω της λογικής, ακόμα κι αν το πνεύμα της δίκης παραμένει λανθάνον μέσα σε αυτό, έτοιμο να απελευθερωθεί με την πρώτη ευκαιρία.

Δυστυχώς στις μέρες μας μαλώνουμε σχεδόν για τα πάντα και παντού! Συχνά και με τη θέλησή σου δεν συνειδητοποιείς το γιατί. Για οποιονδήποτε λόγο προκύπτει μια διαφωνία, είτε από ιδεολογία είτε από πεποίθηση, από διαμάχη ή από μπαστιανοκοντραρισμό. Σκεφτείτε μόνο ότι το απλό αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα δημιουργεί συζητήσεις, καβγάδες και μερικές φορές ακόμη και φασαρίες. Φυσικά, δεν λείπουν οι λόγοι για την απελευθέρωση τεστοστερόνης, αδρεναλίνης και κορτιζόλης (οι ορμόνες που πάνε ολοταχώς όταν παλεύεις) και αν χρειαστεί δημιουργούνται. Εδώ, για παράδειγμα, είναι μερικά από τα τρέχοντα γεγονότα για τα οποία ηκουράγιο να πολεμήσεις του τοπικού χυδαία: Γκρέτα Τούνμπεργκ, Καρόλα Ρακέτ, Μίμο Λουκάνο, Λούκα Παλαμάρα, Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ούτω καθεξής. Αλίμονο, παράφραση Πλούταρχος, σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε: “Είναι απαραίτητο να τσακωθείς, δεν είναι απαραίτητο να ζήσεις»(Το να μαλώνεις είναι απαραίτητο, το να ζεις όχι)!

Λοιπόν, δεδομένων των προαναφερθεισών υποθέσεων, ο καυγάς εμφανίζεται ως κύριο πιάτο στο μενού όλων των ιερών ημερών τόσο στην Ιταλία όσο και αλλού και συνεπώς σήμερα θα συζητήσουμε τη διαμάχη σχετικά με τον ενεργειακό σχεδιασμό μιας και πλέον τείνουμε προς το πράσινο οικολογικά και δυστυχώς , έστω και οικονομικά.

Από αυτή την άποψη, όταν διαβάζουμε τις ειδήσεις για την πυρηνική ενέργεια σε συγκεκριμένο τύπο, στον οποίο διαδίδονται δεδομένα, πληροφορίες και ψευδογνωσίες για το θέμα, θυμόμαστε το παιδικό παιδικό ρίμα «Στο πανηγύρι του Mastro André», στο οποίο όλοι τραγουδούν το. κι αν το παίξει με το δικό του όργανο. Λοιπόν, μέχρι στιγμής, είμαστε πλέον συνηθισμένοι σε αυτές τις συμπλοκές στα μέσα ενημέρωσης, αλλά είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις συνέπειες. Οι κακές πληροφορίες υποκινούν την παραπληροφόρηση και τις συζητήσεις για την πυρηνική ενέργεια, ενισχύοντας έτσι την αιώνια διχοτόμηση μεταξύ πολιτικής και επιστήμης. Με άλλα λόγια, οι πολιτικοποιημένες ειδήσεις τείνουν να προνομίζουν την πολιτική πτυχή έναντι των άλλων και, όποια κι αν είναι η περίπτωση, διαστρεβλώνουν αυτό που ισχυρίζεται η επιστήμη. Για παράδειγμα, και για να μείνουμε στο θέμα, το «καθαρό πυρηνικό» ορίζεται από τους αντιπυρηνικούς ως «ψέμα» και είναι ήδη μια διαμάχη μεταξύ ορισμένης πολιτικής και επιστήμης! Δυστυχώς, όμως, ενώ τα γαϊδούρια τσακώνονται για την πυρηνική ενέργεια ή για διάφορα μικροπράγματα, τα βαρέλια καταρρέουν: μη βιώσιμο ενεργειακό κόστος, κλειστές επιχειρήσεις, πολλοί άνεργοι, ποσοστά που εκτοξεύονται, μαζική φτωχοποίηση κ.ο.κ. Μαλώνουμε για την ευχαρίστηση να μαλώνουμε. Και οι λύσεις; Αυτοί… μπορούν να περιμένουν!

Ευρώπη για καθαρή πυρηνική ενέργεια.

«Προέρχομαι από το “ή πεθάνω και λες ότι είναι ζωντανόςΈτσι λέει μια γνωστή ναπολιτάνικη παροιμία και ακυρώνει τον αρνητισμό των πυρηνικών επικριτών όταν υποστηρίζουν ότι η καθαρή πυρηνική ενέργεια είναι ένα «ψέμα». Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση: δεν είμαστε ούτε πυρηνιστές ούτε αντιπυρηνιστές , σεβόμαστε τον Χάρτη Καθηκόντων του Δημοσιογράφου και ιδιαίτερα την υποχρεωτική υποχρέωση σεβασμού της ουσιαστικής αλήθειας των γεγονότων.

Αυτά είναι τα γεγονότα.

Η απεριόριστη δύναμη του ήλιου που είναι διαθέσιμη στον άνθρωπο:

– «Energy, στη Γαλλία ο πρώτος καθαρός και χωρίς απόβλητα πυρηνικός σταθμός που θα βοηθήσει στη διάσωση του κλίματος. Με 1,2 δις ιταλικής τεχνολογίας». Καθημερινό γεγονός από 19.11.21.

– «Ο Μπέζος επενδύει στην πυρηνική σύντηξη: δοκιμαστικό εργοστάσιο στη Μεγάλη Βρετανία…». Ο ήλιος 24 ώρες 21.06.21.

– «Καθαρή πυρηνική ενέργεια, η Eni εγκαινιάζει την εποχή της σύντηξης μαγνητικού περιορισμού…». Ο ήλιος 24 ώρες 8.09.21.

– «Πυρηνική σύντηξη, ο κινεζικός αντιδραστήρας EAST φτάνει σε νέο ρεκόρ σε διάρκεια… η αντίδραση πυρηνικής σύντηξης φαίνεται ακόμη πιο κοντά σήμερα». Ειδήσεις που αποκαλύπτονται από διάφορες επιστημονικές πηγές.

Συνοψίζοντας, η πυρηνική σύντηξη, από όσο γνωρίζουμε, δεν είναι ψέμα, αλλά πραγματικότητα. Θεωρείται εξαιρετικά αποδοτικό και καθαρό αφού η πηγή εκκίνησης του είναι το νερό και δεν παράγει κανένα είδος απορριμμάτων. Επομένως, η χρηματοδότηση της τελευταίας γενιάς πυρηνικής έρευνας και η μη επιδίωξη της «ανάστασης» απαρχαιωμένων και περιβόητων πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής πρέπει να είναι επιτακτική: χωρίς καθαρή πυρηνική ενέργεια, δεν μπορεί να επιτευχθεί η τόσο επιθυμητή οικολογική μετάβαση.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά η καθαρή πυρηνική ενέργεια, αν και ήδη βρίσκεται στο στάδιο της πειραματικής επαλήθευσης, παραμένει ουσιαστικά κάτι “res sperata” στο μέλλον και πρέπει πρώτα να σκεφτούμε το σήμερα εάν θέλουμε να φτάσουμε στο αύριο.

Οικολογική μετάβαση… κεφάλι με σώμα.

Τι γίνεται όμως σήμερα; Ο πανπολιτικισμός και η υποταγή της έρευνας στην πολιτική, που εφαρμόζουν οι Βρυξέλλες για να αποφευχθεί η διαμάχη μεταξύ Γαλλία, της οποίας η οικονομία βασίζεται στην παραδοσιακή πυρηνική ενέργεια, π.χ Γερμανία, με μια οικονομία που εξαρτάται από το αέριο, προβλέπουν πώς θα εξελιχθεί το άκαμπτο ταξινομικό σχήμα. Σίγουρα σε ταραλούτσι και κρασί! Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αναμένεται, θα δώσει την ευλογία στη Γαλλία και τη Γερμανία και αμφότερες θα επωφεληθούν από επιδοτήσεις, αντίστοιχα για το άτομο και το φυσικό αέριο, που σήμερα ρυπαίνουν πηγές ενέργειας, αλλά για το σκοπό αυτό εκτελωνίζονται με την «πράσινη» ετικέτα που πιο πράσινο δεν μπορείς. Και έτσι θα συνεχίσουμε όσο δεν κινούμαστε προς το μέλλον των πραγματικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Αυτή η κατάσταση είναι μια κλασική οριστική περίπτωση»πρασινάδα«(οικολογία προσόψεων). Από την άλλη πλευρά, η συμπερίληψη του φυσικού αερίου και της πυρηνικής ενέργειας παλιάς γενιάς στην πράσινη ταξινόμηση με το όφελος των σχετικών συνεισφορών σημαίνει υποβάθμιση της ουσίας του ταξινομικού κριτηρίου. Εδώ, από την άποψη αυτή, ανακύπτει η διαμάχη μεταξύ των χωρών που εμπλέκονται υπέρ ή κατά της συμπερίληψης του ατόμου και του αερίου στην «πράσινη» λίστα, ακόμα κι αν, τελικά, στο κουβάρι κανόνων, διαδικασιών, πολιτικών συμφερόντων και λόγων Πολιτεία, όλα είναι ήσυχα. Συμβιβαστική ικανότητα ή πολιτικά μπερδέματα; Λοιπόν, οι σωστά σκεπτόμενοι σίγουρα θα σκεφτούν ότι οι δρόμοι της Πρόνοιας είναι άπειροι!

Ατελείωτοι καβγάδες.

Συνεχίζοντας τη συζήτηση για τον καυγά, ούφα τι υπομονή! Κάποιος δεν έχει χρόνο να διευθετήσει μια διαφωνία που πυροδοτεί ένας άλλος: Γαλλία μι Αγγλία πάλι σε διαμάχη? αυτή τη φορά όχι για ψάρεμα, αλλά για μετανάστες! Και μετά, ΗΠΑ μι Ρωσία κάτω από τους ανέμους του πολέμου εξαιτίας τουΟυκρανία, πιθανό νέο μέλος του ΝΑΤΟ και μετά ξανά και ξανά και ξανά… δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά να μαλώνουμε σε αυτόν τον τρελό κόσμο, τι κόσμος ήταν!

Αλλά επιστρέφοντας σε εμάς, σχετικά με τις αμφιλεγόμενες πηγές ενέργειας, πώς συμπεριφερόμαστε; Λοιπόν, καταρρίψαμε τον μύθο της ανυπαρξίας καθαρής πυρηνικής ενέργειας, μεταξύ ενός απεριτίφ και του άλλου «πυροβολούμε στο Campari», αφού δεν έχουμε ούτε πυρηνικούς σταθμούς για αποκατάσταση ούτε αέριο για εξόρυξη από αχρησιμοποίητα κοιτάσματα αλλά γείτονές μας (Κροατία, Μαυροβούνιο, Αλβανία μι Ελλάδα), πιο έξυπνος από εμάς, εκμετάλλευση. Έχουμε πάνω από 90 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα μεθανίου στον βυθό της ιταλικής θάλασσας, αλλά η άρχουσα τάξη μας… συνεχίζει να κάνει ένα χάος αδειών και παραχωρήσεων.

Η αποτυχία της πολιτικής.

Ένα είναι βέβαιο: η πολιτική σήμερα είναι εξαιρετικά απαξιωμένη: η απουσία μεγάλων ηγετών, σπασμένων κομμάτων και ασυμβίβαστων και ανομοιογενών συνασπισμών. Πρόσφατα μας πρόσφερε αδιάψευστη απόδειξη της αποτυχίας του: το πρώτο συνέβη με Ντράγκι (ένας τεχνικός) προς την Προεδρία του Συμβουλίου· ο δεύτερος εμφανίστηκε, με αφορμή τις εκλογές του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, με αίτημα «θυσίας» στον απερχόμενο πρόεδρο ή με Mattarella bis.

Το ότι έπρεπε να επέμβει ο καλός από το νοσοκομείο Σίλβιο Μπερλουσκόνι να καταστεί δυνατή η εκλογή αρχηγού κράτους, η οποία κατέληξε σε αξιοθρήνητο αδιέξοδο λόγω της αβεβαιότητας των ηγετών και ότι οι δύο τελευταίες προεδρίες της Δημοκρατίας τελείωσαν με τη δεύτερη θητεία, λένε πολλά.

Είναι η σκληρή πραγματικότητα. Για όχι λίγους, η ιταλική πολιτική έχει γίνει πλέον ένα είδος θεάτρου στο οποίο οι θέσεις έχουν μεγαλύτερη αξία από τα θεάματα, αλλά προσοχή: το πολιτικό θέατρο είναι δίκοπο μαχαίρι! Αν το σόου αποτύχει, δεν θα ξεφύγει από τις συνέπειες και μετά… αντίο πολυθρόνες και ήχος του γκονγκ. Εκτός ποιος μπορεί, αυτή τη φορά οι τσακωμοί θα ξεσπάσουν σε εκδόσεις πάλη μι οτιδήποτε πάει!

* εκδότης του La Gazzetta Italo-Brasiliana – www.rivistalagazzettaonline.info