Ο ελληνικός πολιτισμός άκμασε μέσα Η Ελλάδα γύρω στο 1000 π.Χ., και το 146 π.Χ , το έτος κατά το οποίο η Ελλάδα κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Εγκαταστάθηκαν κατά μήκος των ακτών και στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Η ελληνική περίοδος χωρίζεται ιστορικά σε 3 «υποπεριόδους»: την αρχαϊκή περίοδο (από την αρχή έως το 480 π.Χ.), την κλασική περίοδο (από το 480 έως το 323 π.Χ.) ε την ελληνιστική περίοδο (από το 300 έως το 146 έτος κατά το οποίο η Ελλάδα περνά στη ρωμαϊκή κυριαρχία).

Οι Έλληνες αφοσιώθηκαν κυρίως στο θαλάσσιο εμπόριο, ως γη που κατοικούσαν δεν ήταν αρκετά γόνιμο και επομένως δεν επέτρεψε την ανάπτυξη και την αύξηση της γεωργίας.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Οι αρχαίοι Έλληνες είναι ένας θεμελιώδης λαός για τη Δύση γιατί αυτοί επινόησαν το φιλοσοφία και επίσης η μυθολογία των θεών του Ολύμπου και εκπαίδευσαν νέους πολύ αυστηρά. Είναι όμως και σημαντικά γιατί εκτός από το εμπόριο αφοσιώθηκαν και στη βιοτεχνία. Έφτιαξαν όμορφα βάζα και όμορφους αμφορείς από κεραμικό, πηλό και άλλα υλικά. Τα πλοία χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά αγροτικών προϊόντων και ήταν διακοσμημένα με σκηνές από την καθημερινή ζωή.

Ήταν και οι Έλληνες μεγάλοι γλύπτες Και αρχιτέκτονεςδούλεψε μπρούτζο, έχτισε όπλα και έχτισε ναούς.

Η ελληνική γη δεν ήταν πολύ εύφορη, αλλά κατάφεραν να καλλιεργήσουν ελαιόδεντρα και αμπέλια: αγόραζαν δημητριακά από άλλους πληθυσμούς. Ανατράφηκαν τότε χήνες, γουρούνια, μέλισσες και πρόβατα αφιερώθηκαν στο ψάρεμα και την εξόρυξη από ορυχεία.

Μια περιέργεια: οι Έλληνες της Αρχαϊκής περιόδου δεν γνώριζαν το άλογο, που «ανακαλύφθηκε» αργότερα και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Τα παραγόμενα αγγεία, οι χειροτεχνίες, το ελαιόλαδο «πουλήθηκαν» στους λαούς που ζούσαν στην Τουρκία και τις ακτές της νότιας Ιταλίας. Και ακριβώς εδώ, στη νότια Ιταλία μας, οι Έλληνες ίδρυσαν πολλές αποικίες, που όλοι μαζί πήραν το όνομα Magna Grecia (δηλαδή Μεγάλη Ελλάδα).

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ

Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι ήταν οι ευγενείς, δηλαδή οι εύποροι κύριοι κατάγονταν από υψηλόβαθμες οικογένειες. Μετά ήταν η τάξη του διανοούμενοι, που περιλάμβανε επιστήμονες, μαθηματικούς, φιλοσόφους, γιατρούς, αστρονόμους. Μετά υπήρχαν οι στρατιώτεςοι τεχνίτες και οι έμποροι, οι ναυτικοί, οι αγρότες και τέλος οι σκλάβοι.

Στην Ελλάδα οι δούλοι ήταν πάρα πολλοί και γενικά ήταν αιχμάλωτοι πολέμου. Καθήκον τους ήταν να καλλιεργούν τα εδάφη των ευγενών να πάρει το φαγητό να δώσει στους κατοίκους της πόλης. Έκαναν βαριές δουλειές, πήγαιναν στα ορυχεία ή δούλευαν στα σπίτια και βοηθούσαν τους τεχνίτες. Συχνό στην Ελλάδα ήταν το έθιμο του πουλώντας και αγοράζοντας σκλάβους σαν να ήταν αντικείμενα .

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ

Οι δύο κύριες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας – Σπάρτη και Αθήνα – μας προσφέρουν δύο πολύ διαφορετικά παραδείγματα σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις γυναίκες στην κοινωνία. Στην Αθήνα, Κάθε άντρας θα μπορούσε να έχει 3 ή 4 γυναίκες, αλλά από αυτές μόνο μία γυναίκα. Οι Αθηναίες φρόντιζαν το σπίτι και τη μόρφωση των παιδιών. Τα κορίτσια έπρεπε να παρακολουθούνται μέχρι τον γάμο, ενώ τα αγόρια έπρεπε να είναι μόνο επτά ετών. Μάλιστα, σε αυτή την ηλικία πήγαν σχολείο όπου έμαθαν να είναι γενναίοι άνδρες και στρατιώτες. Η γυναίκα έμενε γενικά στο σπίτι: μόνο πλούσιες γυναίκες, μερικές φορές, μπορούσαν να βγουν έξω. Στην Αθήνα η γυναίκα χειραφετήθηκε ξεκινώντας από την ελληνιστική εποχή, δηλαδή προς το τέλος της ελληνικής εποχής.

Στη Σπάρτη η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική: οι γυναίκες ήταν πιο ελεύθερες να κάνουν ό,τι ήθελαν και εκπαιδεύονταν στο τραγούδι, το χορό και τη γυμναστική και, γενικά, να ζουν στην ύπαιθρο. Επιπλέον, δεν ήταν υποχρεωμένοι να μένουν στο σπίτι για να φροντίζουν τα παιδιά τους όπως συνέβαινε στην Αθήνα. Αυτό συνέβη επειδή οι Σπαρτιάτες πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο οι γυναίκες θα ενίσχυαν τη σωματική διάπλαση και θα είχαν πιο γερά παιδιά. Καλύτεροι πολεμιστές δηλαδή.

Κάντε κλικ στο κουμπί για να διαβάσετε το δεύτερο μέρος της ιστορίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού!