Γκροσέτο: «Αν κοιτάξετε τα δεδομένα από όλη την Ευρώπη – λέει ο Γερουσιαστής Roberto Berardi, Υποψήφιος για το Forza Italia στην Βουλή των Αντιπροσώπων στο πολυονομαστικό κολέγιο της Τοσκάνης P02 – Η Ιταλία είναι, μεταξύ των κρατών της ΕΕ, αυτή που ασκεί λιγότερο άθλημα. Χειρότερα από εμάς μόνο η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους: το 2018 το ποσοστό των πολιτών που έκαναν καθιστική ζωή ήταν 72% (64% άνδρες, 79% γυναίκες).

Αυτά τα στοιχεία είναι αποθαρρυντικά αν αναλογιστούμε ότι η κράτηση που επιβλήθηκε από την περίοδο της πανδημίας έχει συμβάλει στην περαιτέρω απομάκρυνση ενός ολοένα αυξανόμενου αριθμού ατόμων από την αθλητική δραστηριότητα. Μέχρι σήμερα, υπάρχουν πολύ λίγα άτομα στην Ιταλία που ασκούν σωματική δραστηριότητα τακτικά. Και αυτό συμβάλλει στη χρονοποίηση συνηθειών ζωής που είναι εξαιρετικά επιβλαβείς για την υγεία και την ψυχοσωματική ευεξία του ατόμου.

Υπό αυτή την έννοια, η συνεχής δέσμευση των αθλητικών σωματείων παίζει θεμελιώδη ρόλο. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές πραγματικότητες που λειτουργούν σε όλη την Ιταλία για την προώθηση της πρακτικής των διαφόρων αθλητικών κλάδων στους οποίους, καθημερινά, αγωνίζονται αθλητές ή ερασιτέχνες. Και η κατανομή αυτών των ενώσεων σε όλη την εθνική επικράτεια είναι σχεδόν ομοιογενής. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι μικρές ομάδες ερασιτεχνών, που οδηγούνται από ένα αγνό πνεύμα εθελοντισμού. σε άλλες πιο δομημένες πραγματικότητες, που συχνά συνδέονται με εθνικές ομοσπονδίες.

Ένας γαλαξίας με περισσότερες από 60.000 μονάδες που σήμερα αντιπροσωπεύουν τη ραχοκοκαλιά του εθνικού αθλητικού συστήματος και του οποίου η δουλειά είναι ικανή να ικανοποιήσει την επιθυμία όλων εκείνων των Ιταλών που σκοπεύουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, τόσο ερασιτεχνικά όσο και επαγγελματικά.

ΜΕΓΑΛΟ’συμβολή της πολιτικήςΣε όλα αυτά, μπορεί να είναι πραγματικά σημαντικό, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αθλητισμός δεν πρέπει να θεωρείται μόνο ως αγώνισμα, αλλά κυρίως ως συνώνυμο της υγείας, του σχολείου και της εκπαίδευσης.

ΜΕΓΑΛΟ’δέσμευση στην πολιτική Ως εκ τούτου, πρέπει να προσανατολίζεται όχι μόνο στην παροχή υποστήριξης σε αθλητικούς συλλόγους που με το έργο τους προετοιμάζουν τους αθλητές να επιτύχουν τις εκπληκτικές νίκες στις οποίες έχουμε συνηθίσει πλέον, σε διεθνείς αγώνες.

Αλλά θα πρέπει να έχει ως στόχο να δημιουργήσει, με την πάροδο του χρόνου, μια βαθιά αλλαγή νοοτροπίας, διασφαλίζοντας ότι ο αθλητισμός σταδιακά θα γίνει μέρος της ζωής κάθε ανθρώπου.

Εξαιτίας αυτού Έλα ΙταλίαΕάν πάει στην κυβέρνηση, θα προϋπολογιστεί ένα δισεκατομμύριο ευρώ, που θα προορίζεται εν μέρει για τη χρηματοδότηση ενός Παγκόσμιου Αθλητικού Μπόνους για όλους τους νέους μεταξύ 14 και 35 ετών.

Αυτό το μπόνους θα αναγνωριστεί ανεξάρτητα από το ISEE, θα γίνει ο κύριος φορέας για την προώθηση του διαδεδομένου αθλητισμού και ενός υγιεινού τρόπου ζωής, τα φυσικά και κοινωνικά οφέλη του οποίου με την πάροδο του χρόνου θα έχουν εξαιρετικά θετικό αντίκτυπο σε ολόκληρη την κοινότητα, ιδιαίτερα στη δημόσια υγεία.

Η επένδυση ενός δισεκατομμυρίου σήμερα θα σημαίνει εξοικονόμηση μελλοντικών δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη, και ως εκ τούτου θα δημιουργήσει μια «ενάρετη» περικοπή στις δημόσιες δαπάνες.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Forza Italia υπήρξε ο υποστηρικτής και ο εγγυητής της εισαγωγής του δικαιώματος στον αθλητισμό στο Σύνταγμα, ώστε να αναγνωριστεί η αξιοπρέπεια και η σημασία του και να του επιτραπεί να αποκτήσει νομικά αναγνωρισμένο βαθμό.

Η μάχη για τον διαδεδομένο αθλητισμό – καταλήγει ο γερουσιαστής Roberto Berardi – είναι μια πραγματική μάχη ζωής. Η υποστήριξή της είναι ιερό καθήκον όσων κοιτούν με υπευθυνότητα το μέλλον των νέων γενεών».