Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τρία χάλκινα ξίφη σε έναν αρχαίο τάφο του XII-XI αιώνα π.Χ.

Ο Μυκηναϊκός πολιτισμός ήταν η τελευταία φάση της Εποχής του Χαλκού στην Αρχαία Ελλάδα, που κάλυπτε την περίοδο περίπου από το 1750 έως το 1050 π.Χ. Η περίοδος αντιπροσωπεύει τον αρχαιότερο προηγμένο πολιτισμό στην ηπειρωτική Ελλάδα, ιδιαίτερα για τις ανακτορικές πολιτείες, την αστική οργάνωση, τα έργα τέχνης και το σύστημα γραφής. Ο τάφος βρέθηκε σε μυκηναϊκή νεκρόπολη που βρίσκεται στον αρχαίο οικισμό Ρύπες, όπου ανασκάφηκαν πολυάριθμοι θαλαμωτοί τάφοι στο αμμώδες υπέδαφος κατά την «Πρωτοανακτορική» περίοδο της Μυκηναϊκής εποχής. Τα αρχαιολογικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι τάφοι άνοιξαν επανειλημμένα για ταφικά έθιμα και περίπλοκες τελετουργικές πρακτικές μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού κατά τον 11ο αιώνα π.Χ. Οι ανασκαφές στη νεκρόπολη αποκάλυψαν πολλά αγγεία, περιδέραια, χρυσά στεφάνια, σφραγιδόλιθους, χάντρες και κομμάτια γυαλιού. , μαγιόλικα, χρυσός και ροκ κρύσταλλο.

Στην τελευταία ανασκαφή, οι ερευνητές εξερεύνησαν έναν ορθογώνιο τάφο που περιέχει τρεις ταφές του 12ου αιώνα π.Χ., διακοσμημένες με αμφορείς ψευδόστομους. Ανάμεσα στα λείψανα υπάρχουν προσφορές από γυάλινες χάντρες, καρνεόλιο και ένα πήλινο ειδώλιο αλόγου, καθώς και τρία χάλκινα ξίφη με τμήμα της ξύλινης λαβής που σώζεται ακόμη. Και τα τρία ξίφη ανήκουν σε διαφορετικές τυπογραφικές ταξινομήσεις, όντας D και E της «τυπολογίας Sandar», που χρονολογούνται από τη μυκηναϊκή ανακτορική περίοδο. Στην τυπολογία, τα ξίφη τύπου D περιγράφονται τυπικά ως «σταυρωμένα» ξίφη, ενώ τα ξίφη της κατηγορίας Ε περιγράφονται ως ξίφη με «T-hilted». Οι ανασκαφές έχουν επίσης αποκαλύψει μέρος του οικισμού κοντά στους τάφους, αποκαλύπτοντας τμήμα ενός κτιρίου υψηλού επιπέδου με ένα ορθογώνιο δωμάτιο που περιέχει μια εστία στο κέντρο