το κόκκινο –

Για το think tank, μια στρατηγική για την εξάρθρωση ψευδών μύθων που τείνουν να δυσφημήσουν την Ιταλία στα μάτια πολλών διεθνών επενδυτών και να προσελκύσουν επενδύσεις είναι απαραίτητη.

«Η ανθεκτικότητα της Ιταλίας είναι το αποτέλεσμα μιας δομής παραγωγής που εξαρτάται λιγότερο από τις παγκόσμιες αλυσίδες αξίας, ειδικά αυτές που επηρεάστηκαν περισσότερο τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και μιας ανασυγκρότησης του συστήματος παραγωγής που διαμορφώθηκε από τις κρίσεις που βιώθηκαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. αρχής γενομένης από τη διεθνή χρηματοοικονομική του 2008, και η οποία επέτρεψε την επιβίωση των πιο στέρεων εταιρειών. Η μη λήψη του επαρκώς υπόψη μπορεί να οδηγήσει τους διεθνείς οργανισμούς και τους οίκους αξιολόγησης να υποτιμήσουν την ικανότητα της Ιταλίας και στη συνέχεια να αντικρουστεί από τα πραγματικά δεδομένα της πραγματικής οικονομίας “.
Αυτό δήλωσε ο γενικός γραμματέας της Competere.EU (www.competere.eu) παρουσιάζοντας το χαρτί θέσης του think tank που δημοσιεύτηκε σήμερα. Η Race είναι επίσης ένας από τους Ιταλούς εκπροσώπους του B20, του επιχειρηματικού φόρουμ του G20 “Confindustrie”.

«Τις τελευταίες εβδομάδες – εξηγεί ο Race – έχει γίνει πολλή συζήτηση για την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας από τους κύριους διεθνείς οργανισμούς, μια αξιολόγηση που έχει καθοριστικό αντίκτυπο στην αξιοπιστία της χώρας και στην προσοχή που μπορεί να προκαλέσει στους διεθνείς επενδυτές. Κανονικά αυτή η κρίσιμη στιγμή φοβόταν πολύ. Αυτή τη φορά, ωστόσο, είναι διαφορετικά γιατί η οικονομική κατάσταση της Ιταλίας είναι καλύτερη από ό,τι στο παρελθόν.
Μάλιστα, στη φάση ανάκαμψης μετά την πανδημία, η χώρα μας παρουσιάζει καλή ικανότητα ανάκαμψης, επιδεικνύοντας επίσης μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε σύγκριση με ό,τι έχει παρατηρηθεί στους άλλους βασικούς ευρωπαίους ανταγωνιστές (κυρίως Γαλλία και Γερμανία).
Οι κύριοι διεθνείς μετεωρολόγοι αναγκάστηκαν να αναθεωρούν συχνά προς τα πάνω τις εκτιμήσεις για την ανάπτυξη της Ιταλίας, η οποία κατάφερε να διαχειριστεί τις δυσκολίες ενός διεθνούς πλαισίου που χαρακτηρίζεται από ακραία αβεβαιότητα, από σημαντικά σημεία συμφόρησης στις παγκόσμιες αλυσίδες αξίας, από προβλήματα που σχετίζονται με τις προμήθειες φυσικού αερίου (Ιταλία είναι μια από τις χώρες που εξαρτώνται περισσότερο από το ρωσικό αέριο), καθώς και πιο αυστηρά γεωπολιτικά ζητήματα μετά τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση.
Τις τελευταίες εβδομάδες, τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που ποτέ δεν ήταν πολύ ήπια με τη χώρα μας, διόρθωσαν τις προηγούμενες εκτιμήσεις τους για την αύξηση του ιταλικού ΑΕΠ, ανεβάζοντάς τις. Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπολόγισε μια μεταβολή στο ΑΕΠ της τάξης του 1,2% για το 2023 – ακόμη και πέρα ​​από τις κυβερνητικές προβλέψεις που δημοσιεύθηκαν στο DEF του Απριλίου – και βελτιώνοντάς τις σε σύγκριση με το 0,6% τον Φεβρουάριο και ακόμη και το 0,3% που αναμενόταν το φθινόπωρο.
Οι εθνικοί λογιστικοί αριθμοί – γράφεται στο χαρτί θέσης – περιγράφουν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: ανάπτυξη τα τελευταία δύο χρόνια που υπεραντιστάθμισε την πτώση το 2020, ισχυρή υποστήριξη για επενδύσεις, όχι μόνο στις κατασκευές. Για την καλύτερη ερμηνεία αυτών των τάσεων, χρειάζεται μια ολοκληρωμένη ανάγνωση που συνδυάζει παράγοντες κυκλικής φύσης με περισσότερα δομικά στοιχεία».

Θεμελιώδης για την υπονόμευση ψευδών μύθων που τείνουν να δυσφημήσουν την Ιταλία στα μάτια πολλών διεθνών επενδυτών και να περιορίσουν την προσέλκυση επενδύσεων ζωγραφίζοντας μια στρεβλή εικόνα της Ιταλίας
«Η βιομηχανική ηγεσία και τα μοναδικά χαρακτηριστικά της οικονομίας μας – εξηγεί ο Race – απαιτούν από εμάς να συνεργαστούμε ως «σύστημα χώρας» για να υπονομεύσουμε ορισμένους ψευδείς μύθους που τείνουν να δυσφημήσουν την Ιταλία στα μάτια πολλών διεθνών επενδυτών.
Μια αποτελεσματική, ακριβής και ευρέως διαδεδομένη επικοινωνιακή στρατηγική με στόχο να καταστήσει την Ιταλία περισσότερο γνωστή εκτός των εθνικών συνόρων, θα βοηθούσε στη βελτίωση της φήμης και θα αποδώσει δικαιοσύνη στη χώρα μας.
Μια καμπάνια που στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας στα δυνατά σημεία και που επίσης ωθεί την Invitalia να κάνει ακόμη περισσότερα από όσα έκανε τα τελευταία χρόνια.
Κάτι που ξεφεύγει από τα κλασικά road show που δημιούργησε όλα αυτά τα χρόνια το Υπουργείο Οικονομικών του MEF για να πουλήσει το δημόσιο χρέος μας.
Θα μπορούσε να εφαρμοστεί από την κυβέρνηση, σε συνεργασία με εμπορικές ενώσεις όπως, μεταξύ άλλων, οι ABI, Confindustria, Ance, Confcommercio, Coldiretti και Confagricoltura και τα κύρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ξεκινώντας από την Intesa Sanpaolo, την Unicredit και τη Generali.
Τέλος, μια πρωτοβουλία αυτού του τύπου θα βοηθούσε – καταλήγει ο Race – να φέρει νέους ξένους επενδυτές στην Ιταλία που αντιπροσωπεύουν έναν σημαντικό πόρο, ικανό να ενισχύσει την ποιότητα του παραγωγικού ιστού και την τοποθέτηση του κλάδου μας στις διεθνείς παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού».

Η Ιταλία των πολλών πρώτων.
«Η ιταλική μεταποίηση -εξηγεί η Race- εξακολουθεί να κατέχει την έβδομη θέση στον κόσμο για προστιθέμενη αξία, μια ιδιαίτερα υψηλή θέση, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος (τόσο από άποψη εδάφους όσο και πληθυσμού) σε σύγκριση με τις μεγαλύτερες παγκόσμιες οικονομίες. Και η Confindustria έχει δίκιο που το διεκδικεί.
Επιπλέον, λίγοι γνωρίζουν ότι το σύστημα παραγωγής μας είναι τρίτο στον κόσμο όσον αφορά τη διαφοροποίηση της παραγωγής: η Confindustria πάντα υπολόγιζε ότι εξάγουμε 4728 προϊόντα, όπως η Γερμανία και βρισκόμαστε ελάχιστα πίσω από το Ηνωμένο Βασίλειο. Μια μεγαλύτερη παραγωγική διαφοροποίηση είναι η αντανάκλαση της ικανότητας των επιχειρηματιών μας να ανταποκρίνονται σε μια παγκόσμια ζήτηση που ποικίλλει γρήγορα, να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες όσον αφορά το ανθρώπινο κεφάλαιο και τις δεξιότητες των τεχνιτών, να επενδύουν σε εγκαταστάσεις και μηχανήματα που καθιστούν δυνατή την παραγωγή ακόμη και πολύ διαφορετικά αγαθά μεταξύ τους.
Η Ιταλία, στην πραγματικότητα, κατασκευάζει τελικά προϊόντα και εξαρτήματα που κυμαίνονται από τα πιο τεχνολογικά (αεροδιαστημική, μικροηλεκτρονική) έως τα παραδοσιακά Made in Italy (τρόφιμα, υφάσματα, ρούχα, έπιπλα κ.λπ.). Όσον αφορά τις εξαγωγές, ένα άλλο δυνατό σημείο της χώρας, η Ιταλία είναι μεταξύ των βασικών εξαγωγέων στον κόσμο (με μερίδιο εξαγωγών 30% του ΑΕΠ), στη δεύτερη θέση για εξαγωγική ανταγωνιστικότητα, με αριστεία σε διάφορες παραγωγές και παγκόσμια ηγετική θέση στην αγορά κόγχες. Ο κλάδος μας παρουσιάζει επενδυτικό ποσοστό υψηλότερο από αυτό των κύριων ευρωπαίων ανταγωνιστών, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Αυτό καθιστά δυνατή την παραγωγή προϊόντων υψηλότερης ποιότητας και ακόμη και με υψηλό τεχνολογικό περιεχόμενο.
Στην πραγματικότητα, η Ιταλία δεν εξάγει μόνο «παραδοσιακά» προϊόντα, όπως πιστεύουν πολλοί διεθνείς παρατηρητές. Για παράδειγμα, είναι η πέμπτη χώρα στον κόσμο σε αξία εξαγωγών στον αεροδιαστημικό τομέα.
Σε έναν κόσμο που κινείται προς μια οικολογική μετάβαση – συνεχίζει ο αγώνας – όπου τα οικονομικά συστήματα πρέπει να είναι ολοένα και περισσότερο βιώσιμα από περιβαλλοντική άποψη, η Ιταλία δείχνει ηγετική θέση: στην πραγματικότητα, η χώρα μας είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ανακύκλωσης από συνολικά ειδικά και αστικά απόβλητα (79,4%), με πολύ μεγαλύτερη αξία από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (48,6%) και αυτή της Γερμανίας (69,1%), της Γαλλίας (66,2%) και της Ισπανίας (48,7%). Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ιδρύματος Symbola, αυτό καθιστά δυνατή τη μείωση των ετήσιων εκπομπών κατά περίπου 23 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου πετρελαίου και 63 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου CO2. Η ιταλική μεταποιητική βιομηχανία, χάρη στη συνεισφορά των δευτερογενών υλικών από την εθνική ανάκτηση στα οποία προστίθενται εισαγόμενα δευτερογενή υλικά και εκείνων από την εσωτερική ανάκτηση, φτάνει σε ένα ποσοστό κυκλικότητας (δηλαδή η αναλογία μεταξύ δευτερογενών ανακυκλωμένων υλικών και συνολικών υλικών – πρώτο και δεύτερο – εργαζόμενοι ) ίσο με περίπου 50%.
Αν κοιτάξουμε την πολιτιστική πτυχή, η χώρα μας είναι πρώτη στον κόσμο για τον αριθμό των τοποθεσιών «παγκόσμιας κληρονομιάς»: από τις 1154 τοποθεσίες που αναγνωρίζει η UNESCO σε 167 χώρες σε όλο τον κόσμο, οι 58 βρίσκονται στην Ιταλία και ακολουθεί η Κίνα (με 56 ), Γερμανία (με 51), Γαλλία και Ισπανία (και οι δύο με 49).
Η Ιταλία είναι πρώτη στην Ευρώπη για εγγεγραμμένα και προστατευόμενα αγροδιατροφικά και αμπελοοινικά προϊόντα: με 842 ονομαστικές αξίες, 581 DOP, 257 IGP, 4 TSG. Ακολουθούν η Γαλλία (696), η Ισπανία (344), η Ελλάδα (260) και η Πορτογαλία (182). Τα προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ συμβάλλουν στο 21% των εξαγωγών από τον ιταλικό αγροδιατροφικό τομέα, ο οποίος το 2021 πέτυχε το ιστορικό ρεκόρ στις εξαγωγές με αξία κοντά στα 52 δισ. (+11%).
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το Istat – εξηγεί ο Race στο Position Paper της δεξαμενής σκέψης – υπολόγισε τον καθαρό πλούτο των ιταλικών οικογενειών και ανέφερε ότι το 2021 άξιζε περίπου δέκα τρισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή περισσότερο από πέντε φορές την αξία του ΑΕΠ σε εθνικό επίπεδο και σχεδόν εννέα φορές το διαθέσιμο εισόδημα. Γεγονός, το τελευταίο, που καθιστά τις ιταλικές οικογένειες από τις πιο λιτές στον κόσμο: η αναλογία μεταξύ καθαρού πλούτου και διαθέσιμου εισοδήματος είναι υψηλότερη από αυτή που παρατηρείται στη Γαλλία, τον Καναδά, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες και αντιπροσωπεύει ένα περιουσιακό στοιχείο για που να αξιοποιήσει σε περιόδους κρίσης και απώλειας αγοραστικής δύναμης, όπως η σημερινή λόγω υψηλού πληθωρισμού».