Για τα 23 χρόνια, που έγινε την Τρίτη, Ο Mattia Lucarelli ήθελε να κάνει στον εαυτό του ένα δώρο. “Το πιο όμορφο”. Θα παίξει στη Λιβόρνο, πραγματοποιώντας έτσι «ένα όνειρο ανεξάρτητο από την κατηγορία». Ωστόσο, ο πατέρας του Κριστιάνο, ο οποίος είναι ένα κομμάτι της ζωντανής ιστορίας αυτής της ομάδας, τον είχε προειδοποιήσει, όπως ομολόγησε στην επιστολή ευχών που απευθυνόταν στον γιο του και δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο πατέρας του έγραψε: «Ήθελες να κάνεις τα δικά σου, δεν με άκουσες». «Ενεργούσε ως φροντιστικός γονέας. Λυπήθηκε που άφησα τον επαγγελματισμό μετά από μόλις μία σεζόν (στην Pro Sesto, ως δανεικός από τον Terni, μτ.)». Στη συνέχεια όμως πρόσθεσε: «Μεγάλωσες τώρα, δεν πειράζει». Τελικά κατάλαβε.
«Το μήλο δεν πέφτει ποτέ μακριά από το δέντρο (γέλια, εκδ.). Το κάλεσμα της Λιβόρνο ήταν πολύ δυνατό. Όταν κατάλαβε ότι ήμουν πραγματικά πεπεισμένος, ήταν πιο χαρούμενος από μένα. Το Λιβόρνο δεν είναι για όλους, χρειάζεται προσωπικότητα. Το να μείνετε εδώ, ειδικά για όσους γεννήθηκαν εδώ, σημαίνει να κάνετε τη ζωή σας να περιστρέφεται γύρω από την ομάδα. Μπορείς να είσαι και φαινόμενο, αλλά πρέπει να το αποδείξεις στο γήπεδο πόσο αξίζεις. Είναι ένα περιβάλλον που δεν δίνει τίποτα». Άλλη μια πρόταση από τον πατέρα Κριστιάνο: «παίζει χωρίς να σκέφτεται το επώνυμο που κουβαλάς». «Μέχρι τώρα – λέει η Mattia – το έχω συνηθίσει, για μένα είναι ένα ακόμα ερέθισμα. Ξέρω ότι πρέπει να υπερασπιστώ το όνομα της πόλης, αλλά και της οικογένειάς μου. Σίγουρα δεν το θεωρώ πρόβλημα. Είμαι περήφανος για τον πατέρα μου, ήταν πάντα ο αγαπημένος μου ποδοσφαιριστής».
Mattia, σε έκαναν ποτέ να νιώσεις ότι είσαι γιος του;
«Όπου κι αν πήγαινα, λάμβανα σχεδόν πάντα θετικά σχόλια, ευτυχώς. Όσοι ασκούν κριτική το κάνουν χωρίς να γνωρίζουν το παρελθόν μου ή από φθόνο».
Θα πάρει τον αριθμό 99 που ανήκε στον πατέρα του;
«Ο πειρασμός ήταν εκεί, αλλά πρώτα πρέπει να τον αξίζω: θα διαλέξω άλλον, ούτως ή άλλως με ένα νόημα: στο Pro Sesto είχα 16, το άθροισμα των αριθμών από το έτος γέννησης του Λιβόρνο (1915)».
Απλώς δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό της. Ωστόσο, βίωνε την πρώτη του σεζόν ανάμεσα σε επαγγελματίες…
«Και στην πραγματικότητα δεν πήγε άσχημα, έπαιξα συνολικά 20 παιχνίδια. Αλλά υπήρχε αυτή η επαναλαμβανόμενη σκέψη να αιωρείται από πάνω μου, σαν φάντασμα. Στους συμπαίκτες μου είπα χαριτολογώντας: «Θα πάω στο Λιβόρνο και θα τον βοηθήσω να επιστρέψει στο C».
Ήταν όμως η αλήθεια, τουλάχιστον για το κομμάτι που την αφορά προσωπικά.
«Γνώριζα τον Braccini, τον νέο ds. Του έδωσα να καταλάβει ότι μου άρεσε η ιδέα. Και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Πρώτα όμως έπρεπε να αποχωρήσω από την Τερνάνα».
Τώρα μένει το πιο δύσκολο: να επαναφέρει τη Λιβόρνο στους επαγγελματίες.
«Αυτή η ομάδα δεν έχει καμία σχέση με την Αριστεία. Κάθε φορά, μετά από μεγάλες απογοητεύσεις, έχει δείξει ότι ξέρει πώς να ενώνει τα κομμάτια και να ξεκινά ξανά: το λέει η ιστορία».
Μιλώντας για απογοητεύσεις: πώς αντέδρασες στην ήττα από την Πομέτζια;
«Ήταν ένα τραύμα. Ήμουν διακοπές στην Ελλάδα με την αρραβωνιαστικιά μου. Παρακολούθησα το παιχνίδι στο smartphone μου. Όταν με είδε ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ταραγμένη, αναφώνησε: «Μη μου πεις ότι η Λιβόρνο έχασε!». Τις τελευταίες δύο μέρες τα χάλασα…».
Το ενημερωτικό δελτίο
Αν θέλετε να ενημερώνεστε για τα νέα της Φλωρεντίας, εγγραφείτε δωρεάν στο ενημερωτικό δελτίο της Corriere Fiorentino. Φτάνει κάθε μέρα κατευθείαν στα εισερχόμενά σας στις 12 το μεσημέρι. Απλώς κάντε κλικ εδώ
14 Ιουλίου 2022 | 06:51
© ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΣΩΤΕΡΗΜΕΝΗ
“Τυπικός λάτρης των ζόμπι. Υπέρμαχος του αλκοόλ. Ανίατος εθισμένος στην τηλεόραση. Ακραίος λάτρης του διαδικτύου. Βραβευμένος αναλυτής.”
