Ποτέ μια χαρά στις πολύ χοντρές, καυγάδες, δυστυχισμένες οικογένειες του Γκαμπριέλε Μουτσίνο. Το τελευταίο δεν αποτελεί εξαίρεση, ο πρωταγωνιστής της σειράς Sky Original A casa tutti bene (τον Δεκέμβριο σε συνδρομητική τηλεόραση και ροή στο Now), με προεπισκόπηση στο Festa di Ρομά. Αυτή είναι η επέκταση 8 επεισοδίων της ομώνυμης ταινίας blockbuster του 2018. Με ένα διαφορετικό αλλά εξίσου εύστοχο καστ (Francesco Acquaroli, Laura Morante, Francesco Scianna, Silvia D’Amico, Simone Liberati, Antonio Folletto, Eurudice Axen, Valerio Aprea, Milena Mancini, Emma Marrone), ο Ρωμαίος σκηνοθέτης, 54 ετών, αφηγείται την ιστορία. της οικογένειας Ριστούτσια, Ρωμαίοι εστιάτορες που παλεύουν με δράματα, καυγάδες, προδοσίες, διαζύγια, πόνους, τρομερά μυστικά. Πιστός στο βαθύ δέρμα, συναισθηματικό και πυρετώδες ύφος του, που αποδόθηκε υπέροχα από την κάμερα που κυνηγά τους χαρακτήρες, και με μια ασυνήθιστη ανατροπή θρίλερ, ο Muccino μας δίνει μια νέα, συναρπαστική «οικογενειακή ομάδα στην κόλαση». Ενώ μια δεύτερη σεζόν φαίνεται περισσότερο από πιθανή.

Αλλά δεν θα ήθελε να πει για μια ευτυχισμένη οικογένεια;
«Θα ήταν κουραστικό. Από την ελληνική τραγωδία και μετά, μέσα από τον Σαίξπηρ και τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, χωρίς δράμα δεν υπάρχει ψυχαγωγία. Αν δεν υπήρχαν συγκρούσεις στο σπίτι, θα ζούσαμε σε μια κοινωνία χωρίς πολέμους, καταχρήσεις, βία. Αλλά οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν ποτέ από τα λάθη τους. Και δεν θα σταματήσω να λέω στις δυστυχισμένες οικογένειες».

Φεστιβάλ Κινηματογράφου, Gabriele Muccino με το «A casa tutti bene». “Η οικογένεια; Αν η αρμονία ήταν ο κανόνας του, δεν θα υπήρχαν πόλεμοι”

Με συγχωρείτε, δεν είστε ευχαριστημένοι;
«Φυσικά, εδώ και πολύ καιρό είμαι πολύ καλά με τη γυναίκα μου Αγγελική και την Πηνελόπη μας που είναι τώρα 12 ετών. Πάρα πολλοί…”.

Γιατί να είναι πάρα πολλοί;
«Το να έχω ένα μεγάλο κορίτσι στο σπίτι, με το κεφάλι του να πηγαίνει πιο γρήγορα από το δικό μου, μου θυμίζει ότι είμαι υπεύθυνος για το μέλλον της. Και πάντα φοβάμαι ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι πιο εύθραυστη, πιο εκτεθειμένη στην τραχύτητα του ανδρικού φύλου με το οποίο δεν έχω ενσυναίσθηση. Αντίθετα, λατρεύω τις γυναίκες, τα εκλεπτυσμένα και δημιουργικά πλάσματα που εμείς οι άντρες δεν θα καταλάβουμε ποτέ».

Μόλις γράψατε την αυτοβιογραφία (La vita su, Utet), πιστεύετε ότι επιτέλους ειρηνεύσατε;
«Πολύ περισσότερο απ’ ό,τι όταν έκανα ταινίες στην Αμερική και ένιωθα να μπερδεύομαι. Ήταν μια περίοδος μεγάλης σύγχυσης».

Δεν μπαίνεις στον πειρασμό να επιστρέψεις;
«Δεν κάνω τίποτα για να το πραγματοποιήσω, αλλά αν προκύψει η σωστή ιστορία, δεν αποκλείω να κάνω άλλο ένα ταξίδι στο Χόλιγουντ».

Τι σας έχει αφήσει η πανδημία;
«Μια μεγάλη αίσθηση φόβου. Αλλά και η ικανοποίηση να βλέπεις ότι ο κινηματογράφος έχει ενωθεί και, χάρη στα υγειονομικά πρωτόκολλα, επιστρέφει στη δουλειά. Αυτό που με αφήνει απογοητευμένο είναι η νωθρότητα των μη-βαξ, που τροφοδοτείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Το οποίο συνεχίζει να χρησιμοποιεί μαζικά…
«Τα χρησιμοποιώ, τα φοβάμαι και τα εκμεταλλεύομαι για να προωθήσω τη δουλειά μου. Όμως σε λίγα χρόνια θα θεωρούμε τα social media ως ένα αρχέγονο εργαλείο, ένα κατάλοιπο του Μεσαίωνα. Σαν τη στιβάδα».

Δεν γλίτωσες ποτέ την κριτική για το περιβάλλον σου, νιώθεις ξένο σώμα για τον ιταλικό κινηματογράφο;
«Αλλά είμαι μέσα σε αυτό. Και αν οι άλλοι δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι είμαι μέρος του καλύτερου κινηματογράφου, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μου. “

Έχετε τύψεις;
«Σταμάτησα να κοιτάζω πάνω από τον ώμο μου. Είμαι ενστικτώδης, ορμητικός αλλά έχω μάθει να αποδέχομαι τις αδυναμίες μου. Ο άντρας που είμαι σήμερα είναι η καλύτερη δυνατή εκδοχή μου».

Μια πρόσφατη χαρά σου;
«Έχοντας στα γυρίσματα της σειράς, ως βοηθό, τον μεγαλύτερο γιο μου, Σίλβιο Λεονάρντο, 21 ετών. Ξέρει και αγαπά τον κινηματογράφο περισσότερο από εμένα. Η συνεργασία μαζί του, οι επισκέψεις από την Αγγελική και την Πηνελόπη με έκαναν χαρούμενη».

Γιατί αποφασίσατε να παρατείνετε την ταινία του 2018;
«Την ώρα που το γύριζα, σκεφτόμουν ότι δεν μπορούσα να αφήσω τους χαρακτήρες μου. Και φαντάστηκα τα νέα επεισόδια, φροντίζοντας να μην προδώσω την κινηματογραφική μου γλώσσα για να την κάνω τηλεοπτική με τη χειρότερη έννοια του όρου, δηλαδή συμβατική».

Τι εκτιμάτε στην Emma Marrone, που ήθελε στη σειρά μετά το ντεμπούτο της ως ηθοποιός στην ταινία Τα πιο όμορφα χρόνια;
«Έχω μια αξιοσημείωτη διαίσθηση και, ακόμη και πριν τη γνωρίσω, κατάλαβα ότι ήταν γεννημένη ηθοποιός. Η Έμμα μου μοιάζει λίγο: έχει μεγάλη φιλοδοξία και ακλόνητη αποφασιστικότητα. Κι εγώ, για να φτάσω εκεί που είμαι, ανέβηκα στα βουνά. Και οι δύο έχουμε μεγάλη δύναμη. “