ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ: ΣΥΝΟΨΗ

Ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους βρίσκουμε ανθρώπινες δραστηριότητες που μπορεί να μοιάζουν άθλημα της εποχής μας, προφανώς όχι με την έννοια που γνωρίζουμε σήμερα. Ο πρωτόγονος άνθρωπος περπατούσε για να μετακινηθεί από το ένα μέρος στο άλλο, έτρεχε για να κυνηγήσει ένα θήραμα ή για να ξεφύγει από άγρια ​​ζώα, πάλεψε για να υπερασπιστεί την επικράτειά του και όλες αυτές οι δραστηριότητες θα μπορούσαν να οριστούν ως αθλήματα, αλλά ήταν απαραίτητες για την επιβίωση. Με το πέρασμα από την προϊστορία στην ιστορία, βρίσκουμε πραγματικές μορφές αθλητισμού.

Το αθλητισμός στην Ινδία συνοψίστηκε στη δραστηριότητα του γιόγκα των οποίων οι ασκήσεις έτειναν στον προοδευτικό έλεγχο των φυσικών μορφών και στην απελευθέρωση του πνεύματος της ύλης. Σε Κίνα οπολεμική τέχνη κουνγκ φου, ένα γυμναστικό-τελετουργικό σετ με στόχο την εκπαίδευση του πολίτη και την πειθαρχία του σώματος. ο Αιγύπτιοι ασκούσαν μια ιδιαίτερη μορφή γυμναστικής (παρόμοια με την ξιφασκία) με μπαστούνια, αρματοδρομίες και ιππασία.

Η μεγαλύτερη σημασία της σωματικής δραστηριότητας είναι με την έλευση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Οι Έλληνες στήριξαν την εκπαίδευση και τον πολιτισμό τους στην ανάπτυξη και το σωματικό σθένος που θεωρούνταν απαραίτητο για την πνευματική ανάπτυξη. Η σωματική φροντίδα δεν θεωρήθηκε μόνο ως μια μορφή ομορφιάς αλλά και ως μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση του πολίτη. Σε αυτό το κλίμα οι Έλληνες είδαν τη μέγιστη έκφρασή τους στην αθλητική δραστηριότητα. Έτσι γεννήθηκαν οι μεγάλες πανελλήνιες εορτές: οι Πυθικοί, οι Νεμείς, οι Ισθμικοί και οι Ολυμπιακοί αγώνες.

Εγώ Ολυμπιακοί αγώνες ήταν οι σημαντικότερες ομόφωνες εκδηλώσεις της αρχαίας Ελλάδας. Γίνονταν στην Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια. Κατά τη διάρκεια των αγώνων κάθε διαφωνία και κάθε πόλεμος αναστέλλονταν και πολλοί ήταν αυτοί που μετακόμισαν στην Ολυμπία για να παρακολουθήσουν τους αγώνες. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν το έτος 776 π.Χ. και από εκείνη την ημερομηνία οι αγώνες παίζονταν τακτικά κάθε 4 χρόνια. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διήρκεσαν 7 ημέρες: η πρώτη μέρα προοριζόταν για τα εγκαίνια με θρησκευτικούς εορτασμούς. αφιερώθηκαν πέντε ημέρες για αγώνες και την έκτη και τελευταία ημέρα πραγματοποιήθηκε η βράβευση των νικητών αθλητών με δάφνινα στεφάνια (ελαιόδεντρο). Οι αγώνες έμοιαζαν πολύ με τους σημερινούς: γρήγορο τρέξιμο, αγώνες αντοχής, πάλη, πυγμαχία, παγκράτσιο (πάλη και πυγμαχία), ιπποδρομίες, πένταθλο (αποτελούμενο από 5 αγώνες: τρέξιμο, άλμα, ρίψη δίσκου, ακόντιο και πάλη).

Στο ρουμανικός το άθλημα ασκούνταν μόνο σε περιπτώσεις θρησκευτικών τελετών, αργότερα χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτική εκπαίδευση νέων. Την εποχή του Αυγούστου ο κολέγια νεολαίας χωρίζονται σε περιοχές για τους διάφορους αγώνες: άλμα, τρέξιμο, πυγμαχία, πάλη κ.λπ. Αργότερα οι μονομάχοι χρησιμοποιούσαν τη γυμναστική ως προετοιμασία για παραστάσεις τσίρκου. Ο Χριστιανισμός με τον Κωνσταντίνο έγινε η επίσημη θρησκεία, αυτό καταδίκαζε κάθε μορφή διασκέδασης γιατί θεωρούνταν παγανιστική.

Σε Μεσαίωνας διακρίθηκε το ιππικό που απαρτιζόταν από ευγενείς και γενναίους πολεμιστές που έδιναν ζωή σε τζούστινγκ και τουρνουά. Οι ακροβάτες και οι ανόητοι που είχαν στο ρεπερτόριο θεαματικές ασκήσεις γυμναστικής ήταν πολύ τυχεροί στα γήπεδα των ευγενών.

Ακούστε στο Spreaker.

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Στην Αναγέννηση, ο αθλητισμός επιβεβαιώθηκε με χαρακτηριστικά αρκετά παρόμοια με τα σημερινά, καθώς δεν ήταν πλέον δεσμευμένος σε θρησκευτικές ή στρατιωτικές παραδοχές. Το 1423 Vittorino da Feltre δίνει ζωή σε ένα σχολείο που ονομάζεται “Παιχνιδιάρικο σπίτι”, Στο οποίο οι νέοι, εκτός από τη μελέτη των κλασικών, της γλώσσας και των επιστημών, εκπαιδεύονται και στην άθληση. Η ιστορία του αθλητισμού ξεκινά στη σύγχρονη αντίληψη τον δέκατο ένατο αιώναμε αποτέλεσμα τρεις μεγάλες αθλητικές σχολές: τη γερμανική, τη σουηδική, την αγγλική.

ο γερμανικό σχολείο κύριος εκπρόσωπος του είναι ο παιδαγωγός και πατριώτης Friedrich Ludwig Jahn που ίδρυσε το πρώτο γυμνάσιο όπου γίνονταν ασκήσεις σε μεγάλο εξοπλισμό, με στόχο την ανάπτυξη όλων των μυών.

ο Σουηδικό σχολείο είναι συνδεδεμένη με τον γιατρό και τη δασκάλα γυμναστικής Χένρικ Λινγκ που ξεκίνησε ένα τεράστιο κίνημα υπέρ της θεραπευτικής γυμναστικής. Τόνισε την ανάγκη προετοιμασίας ολοκληρωμένων και προοδευτικών μαθημάτων γυμναστικής με βάση την προσεκτική γνώση της ανθρώπινης ανατομίας και φυσιολογίας. Εφηύρε διδακτικά βοηθήματα όπως: το πλαίσιο (που χρησιμοποιείται στη φυσική αγωγή) και η σουηδική πλάτη (ή γυμναστική σκάλα).

ο αγγλικό σχολείο βασίζεται στο τριωνυμικό παιχνίδι, τον αθλητισμό και τον ανταγωνισμό. Ο φιλόσοφος Τζον Λοκ ενισχύει τον αθλητισμό και τα παιχνίδια σε εξωτερικούς χώρους. Ένας άλλος υποστηρικτής του αθλητισμού ως εκπαιδευτικού εργαλείου ήταν ο θεολόγος Τόμας Άρνολντ, που έζησε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Την ίδια περίοδο άρχισαν οι ανταγωνιστικές διαμάχες μεταξύ των κολεγίων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ.

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Στην Ιταλία, η γυμναστική εισήχθη το 1833 ως στιγμή στρατιωτικής εκπαίδευσης. Ο Ρούντολφ Όμπερμαν ήταν ο πρώτος εκπαιδευτής γυμναστικής. Το 1878 ο υπουργός De Santis έκανε υποχρεωτική τη διδασκαλία της γυμναστικής στην Ιταλία με φτωχά αποτελέσματα.

Η έλευση του φασισμού οδήγησε στη δημιουργία μιας οργάνωσης νεολαίας του καθεστώτος και σε μεγάλη αύξηση της αθλητικής δραστηριότητας (Εθνική Λυρική Σκηνή Μπαλίλα), η Ακαδημία Φυσικής Αγωγής Ανδρών χτίστηκε αυτή την περίοδο στη Ρώμη και αργότερα η γυναικεία στο Ορβιέτο. Το 1942 ιδρύθηκε η CONI (Ιταλική Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή) που εργάστηκε για την ανανέωση του αθλητισμού στην Ιταλία. Το 1952 οι Ακαδημίες μετονομάστηκαν σε ISEF (Ανώτατο Ινστιτούτο Φυσικής Αγωγής). Σήμερα υπάρχει η Σχολή Επιστημών της Άσκησης.

Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

ο Ολυμπιακή σημαία απεικονίζει πέντε πλεγμένους κύκλους διαφορετικών χρωμάτων. Επινοήθηκε από Πέτρινο κουμπερτέν (Γάλλος αθλητικός διευθυντής και παιδαγωγός) και παρουσιάστηκε επίσημα στο Ολυμπιακό συνέδριο στο Παρίσι το 1914. Ανυψώθηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακό στάδιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 (Αμβέρσα). Ο πέντε κύκλοι αντιπροσωπεύουν τις πέντε ηπείρους; είναι συνυφασμένα μεταξύ τους και συμβολίζουν την ένωση των λαών μέσα από το Ολυμπιακό πνεύμα μεταξύ αθλητών από όλο τον κόσμο. Κάθε κύκλος έχει διαφορετικό χρώμα. Ο De Coubertin επέλεξε αυτά τα πέντε χρώματα γιατί εκείνη την εποχή ήταν τα χρώματα που χρησιμοποιούνταν σε όλες τις σημαίες του κόσμου. Σύμφωνα με την επίσημη ερμηνεία της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, τα χρώματα συμβολίζουν όλες τις χώρες του κόσμου. ενώ στην κοινή γνώμη κάθε κύκλος αντιπροσωπεύει μια ήπειρο. Μπλε: Ευρώπη; Κίτρινο: Ασία; Μαύρο: Αφρική; Πράσινο: Ωκεανία και Κόκκινο: Αμερική.

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Συνεδρίου του Παρισιού το 1894, ο βαρόνος Pierre de Coubertin θέλησε να ανανεώσει τον αρχαίο ελληνικό θεσμό με την επανέναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Στη συνέχεια, οι αγώνες γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια σε διαφορετικές χώρες που επιλέγονταν κατά καιρούς από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Αυτή η διοργάνωση αναβίωσε την παράδοση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων όπου κάθε αθλητής αγωνίζεται για να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Αυτή η ιδέα κωδικοποιήθηκε από ένα σύνθημα που αποδίδεται στον ίδιο τον De Coubertin: «Το σημαντικό δεν είναι να κερδίζεις αλλά να συμμετέχεις». Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης εποχής έγιναν στην Αθήνα το 1896.

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

Μπορεί να συμβεί σε όλους στη ζωή να πρέπει να παράσχουν πρώτες βοήθειες σε έναν τραυματία. Χρειάζεστε μερικές απλές έννοιες για να τις εφαρμόσετε περιμένοντας έναν γιατρό να αντιμετωπίσει μια έκτακτη ανάγκη.

Τα κυριότερα σημεία. Εμφανίζεται λόγω παρατεταμένης έκθεσης στον ήλιο, η οποία, εκτός από την πρόκληση εγκαυμάτων λόγω της δράσης των υπεριωδών ακτίνων, μπορεί να προκαλέσει υπερβολική θέρμανση του δέρματος που γίνεται ζεστό και ξηρό ακολουθούμενη από πολύ έντονη εφίδρωση, διαταραχές της όρασης, υψηλή θερμοκρασία και ζάλη. Ο τραυματίας πρέπει να απομακρυνθεί από τον ήλιο και να μεταφερθεί σε δροσερό και αεριζόμενο μέρος. χαμηλώστε τη θερμοκρασία του σώματος με βρεγμένα πανιά, παγοκύστες και δώστε να πιείτε πιθανώς αλμυρά υγρά. Βάλτε το θύμα σε ημικαθιστή θέση.

Οι λιποθυμίες. Η λιποθυμία είναι μια κατάσταση προσωρινής απώλειας των αισθήσεων που οφείλεται σε διάφορες αιτίες όπως: κόπωση, πόνος, ξαφνικά συναισθήματα, αναιμία κ.λπ. Εκδηλώνεται με γενική κακουχία, αδυναμία, έντονη εφίδρωση, ζάλη και μειωμένη αρτηριακή πίεση. Ο τραυματίας πρέπει να τοποθετείται ανάσκελα με τα πόδια ψηλά για να διευκολύνεται η παροχή αίματος στον εγκέφαλο. καλέστε το γιατρό σας εάν η κατάσταση δεν ξεκαθαρίσει σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Οι μώλωπες. Οι μώλωπες είναι τραυματισμοί που οφείλονται σε χτύπημα. Μώλωπας = μελανιά. Εκδηλώνεται με οίδημα και πόνο της πληγείσας περιοχής. Εφαρμόστε κρύα επιθέματα και ακινητοποιήστε την πληγείσα περιοχή.

L’ epistassi. Επίσταξη είναι η απώλεια της ρινορραγίας. Προέρχεται από αιμοφόρα αγγεία. Είναι απαραίτητο να συμπιέσετε το αιμορραγικό ρουθούνι και να κρατήσετε το κεφάλι γερμένο προς τα εμπρός, να κάνετε κρύες κομπρέσες στον αυχένα και στο μέτωπο. Μη χρησιμοποιείτε μάκτρα αιμοστατικού, καθώς τείνουν να κολλάνε στον θρόμβο και η αιμορραγία μπορεί να συνεχιστεί όταν αφαιρεθεί.

Οι κράμπες. Οι κράμπες είναι μια ακούσια και ξαφνική σύσπαση ενός απόλυτου μυός σε έντονο πόνο. Είναι απαραίτητο να χαλαρώσετε τον προσβεβλημένο μυ κάνοντας ένα ελαφρύ μασάζ (για τη γάμπα φέρτε το πόδι τετράγωνο και χτυπήστε το δυνατά στο πάτωμα).

Το κάταγμα. Με τον όρο κάταγμα εννοούμε το σπάσιμο του οστού. Το κάταγμα μπορεί να είναι:

• απλό, σπασμένο κόκαλο μόνο εν μέρει.
• περίπλοκη, όταν εμπλέκονται αγγεία και μαλακά μέρη εκτός από το οστό.
• εκτεθειμένο, όταν το οστό είναι ορατό με γυμνό μάτι.

Το κάταγμα περιλαμβάνει έλλειψη λειτουργίας και οίδημα. Αποφύγετε τις άσκοπες κινήσεις, μην καθαρίζετε το κάταγμα και μην αλλάζετε τη θέση των οστών.

Οι πληγές. Με τον όρο πληγή εννοούμε τη διακοπή της ακεραιότητας του δέρματος. Τα τραύματα χωρίζονται σε επιφανειακά (δερματικά και υποδόρια) και βαθιά (αυτά που αφορούν τα υποκείμενα ανατομικά επίπεδα). Στην περίπτωση απλών πληγών, είναι απαραίτητο να δουλέψετε άφθονα με κρύο τρεχούμενο νερό, να αφαιρέσετε τυχόν ξένα αντικείμενα με αποστειρωμένο υλικό και μετά να προχωρήσετε στην απεντόμωση. Σε περίπτωση βαθιών πληγών αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια.

Παραμορφισμός και διμορφισμός. Με τον όρο παραμορφισμός εννοούμε οτιδήποτε, ενώ προκαλεί αλλοίωση του σχήματος του σώματος, είναι διορθώσιμο. Από την άλλη, μιλάμε για δυσμορφισμό όταν η λανθασμένη στάση έχει πλέον καθιερωθεί και δεν μπορεί πλέον να αλλάξει με κινέζικη θεραπεία (διορθωτική γυμναστική). Οι πιο εύκολοι παραμορφισμοί που συναντώνται στη σχολική ηλικία είναι: χαλαρή στάση. κυρτή πλάτη? σχολαστική στάση? φτερωτές ωμοπλάτες? πλατυποδία; βλαισός γόνατος.