«Αφήνουμε τον Garibaldi με ένα μικρό μήνυμα ειρήνης γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι ακόμη και στην υπόθεση ότι ξεσπά πόλεμος στην Ευρώπη και γιατί πάνω απ’ όλα ένα θέατρο δεν μπορεί ποτέ να μείνει αδιάφορο. «Το Educare προέρχεται από το λατινικό ex ducere και διαφέρει από το να διδάσκει γιατί δεν έχει στόχο να δώσει διαταγές ή να εμφυσήσει έτοιμες ιδέες, αλλά σημαίνει να αναδείξουμε το καλύτερο που ζει μέσα μας και αυτό, από τη γέννησή του, κάνει και πρέπει να κάνει Θέατρο. Σε σχέση με τα άτομα και κυρίως με την κοινότητα που εκπροσωπεί. Επομένως, η διαδήλωση για την ειρήνη, όπως έκανε ο Αριστοφάνης, είναι καθήκον του Θεάτρου. καθώς καθήκον του Θεάτρου είναι να συνεργαστεί στενά με το σχολείο και να γίνει σχολείο (πράγματι, και πάλι για τους Έλληνες, το Θέατρο είναι το σχολείο των ενηλίκων). Όχι χώρος ψυχαγωγίας, όχι δημιουργία ψωμιού και τσίρκων για να μας κάνουν να τα χωνεύουμε όλα αδιάφορα, όχι εργαλείο στην υπηρεσία αυτών που κυβερνούν, αλλά κρίσιμος χώρος, ευκαιρία για συζήτηση, ανταλλαγή, γνώση.
Και, φυσικά, κόμμα», διευκρίνισαν, αναφερόμενοι χωρίς αβεβαιότητα σε εκείνο το τμήμα της διοίκησης που πίεσε περισσότερο για «διαζύγιο».
«Προσπαθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς το τεκμήριο γνώσης και άρα διδασκαλίας, αλλά όπως είναι χαρακτηριστικό της προφορικής μας παράδοσης, το κάναμε για να μάθουμε. Στα Biscegliese δεν υπάρχει διαφορά: «T’agghia ‘mbarò and tagghia pèrde», λέει η παροιμία. Πάντα μαθαίνουμε και αυτό το σχολείο ήταν πολύτιμο για εμάς. Λυπούμαστε που αφήνουμε τους Garibaldi, επιπλέον σε αυτές τις συνθήκες αλλά, όσο αγενείς με τον τρόπο, είναι σύνηθες στην ιστορία μας να απορρίπτονται επειδή θεωρούνται άβολα, ανεπαρκή για τις ανάγκες της συναίνεσης. Όχι, δεν είναι αντίο, ακόμα και σε αυτό το θέατρο έχει έναν κανόνα: ξέρει μόνο αντίο», κατέληξαν. Ένα ερώτημα παραμένει: κατόπιν διαταγής ποιου και για ποιο παράλογο λόγο αφαιρέθηκαν αυτά τα πανό;


“Τζάνκι του Διαδικτύου. Κύριος της μπύρας. Επαγγελματίας ζόμπι. Εξερευνητής. Αφοσιωμένος υπέρμαχος του καφέ. Μελετητής του Διαδικτύου.”