Η Μπιενάλε Τέχνη 2022 είναι ένα υβριδικό, ανυπάκουο, διεκδικητικό πλάσμα. Δίνεις φωνή στις γυναίκες, στις μειονότητες. Κάνεις τη γνώμη σου για το μέλλον να ακουστεί, για την οικολογία (του περιβάλλοντος και της σκέψης), για την πολιτική, για τη σχέση με την τεχνολογία. Συμβαίνεις στους χώρους του Central Pavilion και στο Arsenale που καταλαμβάνει έκθεση Το γάλα των ονείρων, Το γάλα των ονείρωνεπιμέλεια με πάθος και αποφασιστικότητα από την Cecilia Alemani (εδώ θα βρείτε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για αυτό) αλλά συμβαίνει επίσης στα Εθνικά Περίπτερα, δηλαδή εκείνους τους χώρους που, σε κάθε Μπιενάλε, εμπιστεύονται οι επιμέρους χώρες που επιλέγουν να παρουσιάσουν το καλλιτεχνικό τους όραμα στον κόσμο. Υπάρχουν 80, χωρισμένοι μεταξύ του Giardini, του Arsenale και των χώρων στο ιστορικό κέντρο της Βενετίας (5 νέες εισόδους: Καμερούν, Ναμίμπια, Νεπάλ, Ομάν, Ουγκάντα, Κασαχστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν): το περπάτημα σε αυτούς τους χώρους είναι σαν να κάνετε μια περιήγηση γύρω στον κόσμο υψωμένο στον κύβο.

Η ξενάγηση στους Κήπους

Εστιάζουμε σε αυτά που βρίσκονται στους Κήπους, για μια ξενάγηση στην Biennale Arte που θα σας πάρει τρεις ώρες και θα εισχωρήσει στο δέρμα σας. Όταν φτάσετε στην κύρια είσοδο, συνεχίστε ευθεία: η πρώτη έκπληξη είναι επώδυνη και σημαντική. Το εντυπωσιακό Ρωσικό Περίπτερο είναι απαγορευμένο: ένας φρουρός ελέγχει ότι κανείς δεν πλησιάζει για να επιδείξει. Οι καλλιτέχνες και ο επιμελητής αποφάσισαν, στον απόηχο του πολέμου, να εγκαταλείψουν τη διαδήλωση ως ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην κυβέρνηση Πούτιν που έπρεπε να εκπροσωπήσουν εδώ στη Βενετία.

Το γαλλικό περίπτερο

Προχωράμε στο τέλος της λεωφόρου και μπαίνουμε στο Γαλλικό περίπτεροεμπιστεύτηκε – πρώτη φορά στην ιστορία – σε έναν Άραβα καλλιτέχνη βερβερικής καταγωγής: λέγεται Ζινεμπέ Σεντίρα και προτείνει”Les rêves n’ont pas de titre / Τα όνειρα δεν έχουν τίτλους“. Αλήθεια τα όνειρα δεν έχουν τίτλους; Μπαίνουμε ιντριγκαρισμένοι και φαίνεται ότι γυρίζεται ταινία στο περίπτερο: υπάρχουν διάφορα σκηνικά, με ηθοποιούς που κινούνται ακολουθώντας τις πινακίδες στο πάτωμα, υπάρχει μουσική και η κάμερα. Κινείτε ανάμεσα στις ατμόσφαιρες της «Καζαμπλάνκας», χάνεστε στη μαγική δύναμη («πολιτική» για τον καλλιτέχνη) του κινηματογράφου).

Μεγάλη Βρετανία

Κατεβαίνουμε τις σκάλες του Pavilion και μπαίνουμε στη διπλανή: κι εκεί Μεγάλη Βρετανία εμπιστεύτηκε τον χώρο του σε μια μαύρη γυναίκα, το όνομά της είναι Σόνια Μπόις (πρώην ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που μπήκε στη συλλογή Tate και η πρώτη μαύρη γυναίκα που εκλέχτηκε ως μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών) και παρουσιάζει “Νιώθοντας τον τρόπο της“, Ενας ζωντανή μουσική εγκατάσταση επικεντρώθηκε στις μουσικές παραστάσεις πέντε μαύρων καλλιτεχνών. Τα βίντεο αποτελούν μέρος ενός πολύχρωμου και δημιουργικού σκηνικού, που συμβολίζει τη συμβολή των αφρο-απόγονων καλλιτεχνών στη μουσική Βρετανός που ηχογραφούσε στο Abbey Road.