Το φανταστικό Τορίνο του Στέφανου Τσιτσιπά είναι «μια πόλη γεμάτη ιστορία, το σπίτι της Fiat, όπου χτίζονται οι Ferrari», το προφίλ αυτή τη στιγμή είναι ελαφρώς μπερδεμένο, αλλά πρόκειται να τεθεί στο επίκεντρο. Και όχι μόνο με το τένις.

Ο Τσιτσιπάς βρίσκεται στην υπέροχη οκτάδα που παίζονται οι Atp Finals, που πέρασαν από το Λονδίνο στην Ιταλία. Η κίνηση δεν είναι η μόνη αλλαγή στο σενάριο του τουρνουά που έχει σχεδιαστεί για να καθορίσει ποιος είναι ο καλύτερος της σεζόν: δεν υπάρχει Φέντερερ, δεν υπάρχει Ναδάλ και η μόνη πρόκληση χωρίς και τα δύο χρονολογείται από το 2016. Τότε φαινόταν σύμπτωση , σήμερα οι δύο απουσίες υποδηλώνουν αλλαγή γκαρντ. Ξεκινάμε ακόμα από τον Τζόκοβιτς, το νούμερο ένα της βαθμολογίας, αλλά πίσω του υπάρχει μια φωτογραφία σε εξέλιξη, ακόμα να γίνει κατανοητή.

Ο Τσιτσιπάς μας έρχεται από το νούμερο 4, με έναν αγκώνα που τον ενοχλεί και με την κάμερα στο λαιμό. Συχνά το παίρνει μαζί του στα ταξίδια, ακόμα κι αν το σέβεται πολύ για να το χρησιμοποιήσει ανεξάρτητα και προτιμά να γίνει κυνηγός πυροβολισμών όταν δεν έχει ανταγωνισμό στο μυαλό του. Κυνηγάει ιστορίες, δρόμους, φτυάριzzi, αναλαμπές. Θα ήθελε να γνωρίζει το Τορίνο έτσι και για αυτό δεν ψάχνει περισσότερες πληροφορίες για την πόλη, στόχος του θα είναι να την ορίσει. Δεν βρίσκει χρόνο να ενημερώσει τη συλλογή σε κάθε ταξίδι, αλλά σε κάθε τουρνουά συμβαίνει κάτι που τον βάζει στο επίκεντρο της περιέργειας, του παιχνιδιού, της φλυαρίας, των κοινωνικών δικτύων. Στέφανος Τσιτσιπάς, 23, ο όμορφος του κυκλώματος, το προκαθορισμένο, ταλαντούχο, αποφασιστικό, δημιουργικό, συγκρατημένο, πατριώτη αγόρι που γεννήθηκε στην Αθήνα και ανακάλυψε τη γοητεία του κριτούica.

Τι περιμένεις από αυτά τα ιταλικά ματς, τι περιβάλλον πιστεύεις ότι θα βρεις;

“Μη Δεν έχω πάει ποτέ στο Τορίνο, για μένα περιμένει να το ανακαλύψουν. Η Ιταλία έχει μεγάλη κουλτούρα στο τένις, θα υπάρξει σημαντική συμμετοχή και φαίνεται δύσκολο να φανταστείς προβλήματα γιατί αγαπάς αυτό το άθλημα. Κάθε διαγωνισμός που διοργανώνεται στην Ιταλία έχει ένα ικανό και συμμετέχον κοινό. Λοιπόν, καλά να περάσεις. Δεν κάνω προβλέψεις για τους αγώνες, αλλά για τη ζέστηΕγώ”.

Στο Τορίνο, στο Camera, υπάρχει μια φωτογραφική έκθεση του Martin Parr όπου οι περισσότερες λήψεις τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια των γκραν σλαμ. Ακριβώς στα παρασκήνια: κερκίδες, επευφημίες, κόσμος που έρχεται να παρακολουθήσει και άλλοι για να τους δουν. Πώς αντιλαμβάνεστε το κοινό ενώ παίζετε?

«Τους θεωρώ θαυμαστές, θαυμαστές της δουλειάς μου, γνώστες: ανθρώπους που σέβονται αυτό που κάνω. Είναι ένα προετοιμασμένο κοινό».

Θέλατε ποτέ να πλαισιώσετε τα περίπτερα;

«Δεν το σκέφτηκα ποτέ ή μάλλον σκέφτηκα το ενδεχόμενο να τραβήξω κάποιες λήψεις στα παρασκήνια, αλλά απέρριψα το έργο. Υπάρχουν μόνο τενίστες, δεν είναι συναρπαστικό. Εξάλλου, δεν θέλω να ανακατεύω την ευχαρίστηση με τη δουλειά».

Τι είδους φωτογραφίες σας αρέσει να βγάζετε;

«Δρόμοι, αρχιτεκτονικές, πορτρέτα».

Θα γίνετε φωτογράφος στο Τορίνο;

“Ναι ελπίζω. Είναι μια πόλη που προσφέρει ιδέες; Εάν η ATP έχει δημιουργήσει ένα ημερολόγιο που μου αφήνει λίγο χρόνο, σίγουρα θα ψάξω για γωνιές και ανθρώπους που με ελκύουν. Είμαι περίεργος”.

Μέχρι στιγμής, ποιο πλάνο σας έχει δώσει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση;

«Δύσκολο, είναι σαν να ρωτάς aun πατέρας που είναι ο αγαπημένος γιος … ωστόσο θα επέλεγα το πορτρέτο του ατζέντη μου, Νικ: ένα άτομο που μου αρέσει πολύΟ».

Είπε ότι δεν θέλει να συνδυάζει τη δουλειά με την ευχαρίστηση.

«Μαζί του είναι απλώς ευχαρίστηση, είναι φίλος».

Είναι καλύτερο να εκφραστείτε με τένις ή φωτογραφίες;

«Με το τένις. Δεν έχω τις ίδιες ευκαιρίες κερδών με φωτογραφίες».

Το ATP Finals έχει έναν Ιταλό στους οκτώ, τον Matteo Berrettini και έναν ως ρεζέρβα, τον Jannik Sinner. Τι πιστεύεις για αυτούς?

«Ξέρω τον Matteo περισσότερο, τον συναντούσα συχνά και έχουμε μια κλήσηστρατευμένος. Ο Jannik φαίνεται πιο αποτραβηγμένος. Μου αρέσουν και οι δύο και καταλαβαίνω ότι είναι μια μεγάλη στιγμή για την Ιταλία. Υποθέτω ότι η ύπαρξη παικτών αυτού του επιπέδου αυξάνει το ενδιαφέρον για τουρνουάΟ».

Μετά τον Φέντερερ και τον Ναδάλ, κάποιος στην ηλικία του είναι έτοιμος να αφήσει το στίγμα του ή είμαστε ακόμα κολλημένοι στις συγκρίσεις;

«Ελπίζω ότι μπορούμε να προχωρήσουμε. Αν συνεχίσουμε με τις συγκρίσεις δεν συνεχίζουμε. Έχουν κάνει έναν φανταστικό δρόμο, ο Ρότζερ, ο Ράφα ακόμα και ο Νόλε Τζόκοβιτς που βρίσκεται στο Τορίνο, έχουν κάνει το τένις να ζήσει μια ιδιαίτερη εποχή με τρελούς αγώνες. Έχω τον δικό μου τρόπο να είμαι στο γήπεδο και θα φτιάχνω την ιστορία μου, όπως όλοι οι συνάδελφοί μου στα είκοσί τους. Θα ήταν πολύ άδικο αν συνέχιζαν απλώς να απαριθμούν τα επιτεύγματά τους για να τα χρησιμοποιούν ως μέτρο επιτυχίας. Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε από εκεί».

Όταν ήσουν παιδί, η Ελλάδα βρέθηκε στη χειρότερη οικονομική κρίση της. Πώς έζησες εκείνη την περίοδο;

«Αυτά τα άσχημα χρόνια είναι ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω τένις. Ήταν η κύρια πηγή μου. Μεγάλωσα σε μια περίπλοκη κατάσταση από την οποία ήθελα να ξεφύγω, ήθελα ένα μέλλον για εμένα και την οικογένειά μου, ήθελα να αποστασιοποιηθώ από ορισμένες σκληρές κρίσεις που ο καθένας επέτρεπε στον εαυτό του να κάνει. Είσαι Έλληνας? Και τότε δεν είσαι καλός για τίποτα. Το τένις μου έδωσε αμέσως ευκαιρίες, μου επέτρεψε να δείξω αξία. Τώρα η χώρα μου είναι καλύτερη, έχει ξανασταθεί στα πόδια της μετά από μια καταστροφική κατάσταση, δεν έχουμε συνέλθει ακόμα πλήρως από τις δυσκολίες, αλλά αναρρώνουμε. Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας και ελπίζω να δώσω κάποια ικανοποίηση με τα αποτελέσματά μου».

Κίνητρο ή πίεση;

«Έζησα πολύ άσχημα την περίοδο της πλήρους κρίσης. Αισθάνθηκα ότι ελάχιστα σκεφτόμουν: η Ελλάδα βρισκόταν σε χάος, οπότε και εγώ κατέληξα στο χάος. Έτσι λειτουργεί ο ρατσισμός και τον έχω βιώσει στο πετσί μου, τον έχω πάθει. Μου έδωσε επίσης τη δύναμη να απομακρυνθώ από ένα στερεότυπο, ωστόσο, αυτές οι άσκοπες προσβολές πυροδότησαν την επιθυμία να αποδείξω ποιος πραγματικά ήμουν και τι είναι ικανοί οι Έλληνες. Η οικονομική κατάρρευση ήταν μια αποτυχία της πολιτικής, όχι των ανθρώπων, αλλά σε κάποιο σημείο ήταν σαν να είχε χαθεί η λογική. Με έβαλαν στη μέση».

Γιατί ήταν θυμωμένοι μαζί της;

«Υπάρχουν άνθρωποι που σε ταυτίζουν με τα προβλήματα του τόπου από τον οποίο προέρχεσαι. Και είναι πολλοί. Η Ελλάδα ήταν χαμός και έπρεπε να γίνω κι εγώ χαμός. Και μετά αυτοί που με κατηγόρησαν ότι δεν έδωσα δεκάραέπαιζε τένις. Ήταν σκληρό και αυτή η φάση με έμαθε να μην κάνω κρίσεις, να προσπαθώ να αξιολογήσω σε ποιον είμαι μπροστά για το πώς πραγματικά συμπεριφέρονται. Συνήθως, όταν κάτι πάει στραβά, κατηγορούνται οι λάθος άνθρωποι, για λάθος λόγους. Η προσοχή απομακρύνεται από πραγματικές αιτίες, ίσως πολύ πιο δύσκολο να στοχευθούν. Η αδιαφορία, μια κακή συνήθεια της οποίας θα έπρεπε να δμας εμπνέει όλους. ”

Στις φωτογραφίες του στο Instagram σηκώνει συχνά καρτούν με γραπτά. Από το «Μάντεψε ποιος έχει το πρόσωπό του σε ένα ζευγάρι παπούτσια» μέχρι το «Ας σώσουμε τον πλανήτη γη, είναι ο μόνος με σοκολάτα”.

«Αντέγραψα την ιδέα από έναν άντρα που γνώρισα, κάποιον που δεν έχει καμία σχέση με το τένις. Ζει στη Νέα Υόρκη, έχουμε συνεργαστεί σε μη αθλητικά έργα. Τον είδα να φτιάχνει και να ποστάρει αυτές τις αφίσες και δεν του έκλεψα την ιδέα, ομολογουμένως του την αντέγραψα. Με διασκεδάζει, είναι ο τρόπος μου να επικοινωνώ, να αναζητώ επαφή με όσους με ακολουθούν και δεν με γνωρίζουν. Ταιριάζει με την προσωπικότητά μου γιατί είναι μια ειρωνική και άμεση γλώσσα. Είναι ένας τρόπος διαμαρτυρίας χωρίς να είναι δυσάρεστο».

Ο πατέρας του είναι και προπονητής τουέσκισε και υπάρχει ολόκληρη βιβλιογραφία για τους τεχνικούς στην οικογένεια. Συχνά τελειώνει άσχημα ή, μακροπρόθεσμα, βγαίνουν εντάσεις κάθε είδους. Πώς κρατάς τις ισορροπίες σου?

«Τον κάνω να τρώει καλά και είναι χαρούμενος. Αυτό είναι όλο”.

Ήταν πάντα ο καλός, όμορφος, με κομψό τένις. Μετά έρχεται το τελευταίο US Open και γίνε πρωταθλητής που μένει στο μπάνιο για επτά λεπτά και προκαλεί νευρικότητα στον Μάρεϊ. Πώς ένιωσες που την άκουσες για πρώτη φορά;

«Ήταν σχεδόν καλό να είμαι ο κακός. Κατά μέσο όρο, στο σιρκουί, είμαι ο κουλ τύπος που πρέπει πάντα να ανταποκρίνεται σε αυτό το ιδανικό του ανθρώπου και να αλλάζει προοπτική για λίγο με έκανε να χαμογελάσω. Σίγουρα δεν πήγα στην τουαλέτα για να ενοχλήσω κάποιον ή να προκαλέσω αντίδραση ή να αγχώσω το σύστημα ή να πειράξω. Τίποτα από αυτά. Δεν θα φανταζόμουν ποτέ τόσο θόρυβο και αγανάκτηση, πήγα στην τουαλέτα όπως κάνει κάθε άλλος άνθρωπος».

Του πήρε πολύ καιρό.

«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος το πήρε προσωπικά. Εξακολουθώ να μην μπορώ να βρω έναν καλό λόγο: με έκαναν ένα απολύτως νόμιμο διάλειμμα. Μου πήρε τον χρόνο που χρειαζόμουν, δεν χρησιμοποίησα αυτά τα λεπτά για να κάνω κάτι λάθος ή να είμαι κακός. Αυτό που έγινε μετά είναι ανοησία. Τώρα σκέφτομαι όλο αυτό το claπερισσότερο για μια ανοησία σαν ένα από αυτά τα μιμίδια που τρέχουν ήσεξ στα social media, όταν συμβαίνει κάτι αστείο και η ίδια εικόνα συνεχίζει να κυκλοφορεί με τους πιο γελοίους συνδυασμούς. Το διάλειμμα της τουαλέτας δεν γεννήθηκε καθόλου ως αστείο, συνέβη και το κρατάω έτσι. Άλλωστε είναι ακριβώς από εμένα να περάσω για τον κακό του εφημερεύοντος για να πάει στην τουαλέτα»