Σήμερα, η Ελλάδα γιορτάζει τα 200 χρόνια από την εξέγερση του ελληνικού λαού ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία. Στους εορτασμούς της «Ημέρας της Ανεξαρτησίας της 25ης Μαρτίου», η Αθήνα δίνει μηνύματα ότι «θέλει να τα βγάλει πέρα ​​με την Τουρκία».

Μιλώντας στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η Ελληνίδα Πρόεδρος Αικατερίνα Σακελλαροπούλου είπε: “Η Ελλάδα θέλει να είναι καλή γείτονας και να ζει ειρηνικά με την Τουρκία. Εάν η Τουρκία έχει την ίδια πρόθεση, είμαστε έτοιμοι για αυτό”.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, καλωσορίζοντας τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα για να παρευρεθεί στους εορτασμούς, είπε: “Η απόσυρση της Τουρκίας από γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ένα θετικό βήμα για την εκτόνωση των εντάσεων. Είναι σημαντικό για την Τουρκία να το κάνει αυτό μόνιμη επίδειξη καλής θέλησης. Ευχόμαστε », είπε.

Φέτος, εκπρόσωποι της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, οι οποίοι υποστήριξαν ενεργά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, καθώς και οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ, που υποστήριξαν την εξέγερση από μακριά και έστειλαν εθελοντές στο πεδίο της μάχης, συμμετέχουν επίσης στις τελετές εορτασμού Το

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βρετανός πρίγκιπας Κάρολος και η σύζυγός του, ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν και η σύζυγός του, η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας Φλόρενς Παρλί, συμμετέχουν επίσης στις τελετές.

Ανακοινώθηκε ότι το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Eisenhower θα αγκυροβολήσει στο λιμάνι του Πειραιά και αμερικανικά και γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη θα εμφανιστούν σε στρατιωτικές παρελάσεις.

Η ελληνική εξέγερση, η οποία καλύπτεται σε μισή σελίδα με το όνομα «Ελληνική Εξέγερση» στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας του Εμίν Οκτάι, διδάσκεται ως «απελευθέρωση του ελληνικού έθνους από την οθωμανική κατοχή» στα ελληνικά εγχειρίδια ιστορίας.

Αυτή η εξέγερση, η οποία περιγράφεται ως «εξέγερση και προδοσία κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» στην Τουρκία, ορίζεται ως «Πόλεμος της Ανεξαρτησίας» στην Ελλάδα.

Δεν υπήρχε χώρα που ονομάστηκε Ελλάδα μέχρι το 1832, οπότε ιδρύθηκε και ανακηρύχθηκε επίσημα. Εκτός από τη σημερινή Ελλάδα, υπήρχαν ελληνόφωνοι ορθόδοξοι Έλληνες-τα ονόματα των οποίων αναφέρονταν ως Έλληνες/Ρωμαίοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία-που ζούσαν σε όλη την Ανατολία, τα Βαλκάνια και τη Ρωσία.

Π.Χ. Μετά από τα χρόνια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, πρώτα η Ρώμη. Αργότερα, οι Έλληνες, που ζούσαν υπό την ηγεμονία της Βυζαντινής και τελικά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ξεκίνησαν τον πόλεμο ανεξαρτησίας στην Πελοπόννησο το 1821, εμπνευσμένοι από τους πολιτικούς σεισμούς που δημιουργήθηκαν από τη Γαλλική Επανάσταση του 1798 σε όλη την Ευρώπη.

γαλλική γλώσσα ρεεξέλιξη‘επιρροή από

Από το 1821 έως το 1832, όταν κηρύχθηκε επίσημα το ελληνικό κράτος, η συμμετοχή της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, που ήταν οι υπερδυνάμεις της περιόδου, στις αιματηρές συγκρούσεις που βιώνονταν συνεχώς με τις οθωμανικές δυνάμεις, θα οδηγούσε στην εμφάνιση του ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Η ιδέα της ελληνικής εξέγερσης γεννήθηκε στην πραγματικότητα 16 χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, το 1814, στην Οδησσό της Ρωσίας, μέσω της οργάνωσης που ονομάζεται “Filiki Eterya”, η οποία αποτελείτο από Έλληνες εμπόρους και διανοούμενους.

Παρά την απωθημένη επίθεση του ρωσικού τσάρου Αλέξανδρου του 1ου, ελληνικής καταγωγής βοηθού, Αλεξάνδρου Υψηλάντη, το 1820, η σπίθα της εξέγερσης εξαπλώθηκε στην Πελοπόννησο σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης με επικεφαλής διοικητές όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γιώργος Καραϊσκάκης, ο Πετρόμπεη Μαυρομιχάλης, ο Νικήτας, ο Αντρέα Μιαούλης, ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ των Ελλήνων ανταρτών, με αποτέλεσμα οι Οθωμανοί να καταστείλουν κατά καιρούς την εξέγερση.

Αν δούμε την ιστορία της ελληνικής εξέγερσης:

Ιδρύθηκε στην Οδησσό το 1814, η “Filiki Eterya” ήταν η οργάνωση που διέδωσε την ιδέα της εξέγερσης.

Το 1820, η εξέγερση εξαπλώθηκε στην Πελοπόννησο παράλληλα με τις εξεγέρσεις που ξεκίνησαν στη Βλαχία, τη Μολδαβία και την Ιταλία (Νάπολη), τη Ρωσία και την Πρωσία, οι οποίες σχημάτισαν την «Ιερά Συμμαχία», ειδικά η αυστριακή καγκελάριος Μέτερνιχ, η οποία δεν ήθελε τις ισορροπίες να ενοχληθούν εκείνη την εποχή, και οι Έλληνες υπέρ των Οθωμανών. Αντιτάχθηκε επίσης στην εξέγερση.

Ωστόσο, το 1821, η ελληνική επανάσταση κηρύχθηκε επίσημα στις 25 Μαρτίου και εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χερσόνησο.

Με την αιτιολογία ότι δεν μπορούσε να αποτρέψει την εξέγερση του 1821, ο Έλληνας Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, ο οποίος ήταν ο «επικεφαλής του ελληνικού έθνους», κρεμάστηκε στην πόρτα εισόδου του Πατριαρχείου από τον Σουλτάνο Μαχμούτ Β ‘τον Απρίλιο του ίδιου έτους.

Σύμφωνα με τα αρχεία του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης (Φαναριότ) στις οθωμανικές εξωτερικές υποθέσεις αποσύρθηκαν από τις ευρωπαϊκές πόλεις όπου υπηρέτησαν ως εργοδότες και εξορίστηκαν μέχρι το 1830.

Οι ελληνικές εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη και την Ανατολία κάηκαν, λεηλατήθηκαν και διαπράχθηκαν δολοφονίες. Τα καθήκοντα των Ελλήνων επιμελητών του επιστρέφονταν μετά το 1830.

Τον Σεπτέμβριο του 1821 έγιναν μεγάλες σφαγές στην Τρεπόλιτσα (σημερινή Τρίπολη), ένα από τα σημαντικά κέντρα της οθωμανικής διοίκησης. Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, 20, σύμφωνα με άλλους 35 χιλιάδες μουσουλμάνες γυναίκες, άνδρες και παιδιά τέθηκαν στο σπαθί.

Τόσο πολύ που ο Κολοκοτρώνης, ο διοικητής του Μορέα, ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος πρίγκιπας Δημήτρης Ιψιλαντί (αδελφός του Αλέξανδρου) και ένας από τους διοικητές, ο Τόμας Γκόρντον, γράφτηκαν στα ελληνικά ιστορικά βιβλία που ανατρίχιασαν από τις δολοφονίες και τις λεηλασίες που έγιναν όταν ήρθε στην Trepoliça. Ειπώθηκε ότι η σφαγή, η οποία είναι επίσης θέμα της ελληνικής λογοτεχνίας και των λυπημένων τραγουδιών, πραγματοποιήθηκε από “αδίστακτες συμμορίες που δεν άκουσαν τις εντολές των διοικητών”.

Τον Μάρτιο του 1822, έγινε εξέγερση, αυτή τη φορά στο νησί της Χίου. Γράφτηκε ότι οι οθωμανικές δυνάμεις που στάλθηκαν στο νησί για την καταστολή της εξέγερσης στη Χίο σκότωσαν 25 χιλιάδες χριστιανούς, σύμφωνα με ορισμένους, χωρίς να χωρίσουν γυναίκες, άνδρες και παιδιά.

Την ίδια χρονιά (1822), ανακοινώθηκε το πρώτο Σύνταγμα στην Πελοπόννησο.

Αυτή και παρόμοιες σφαγές προκάλεσαν μεγάλες επιπτώσεις στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Ωστόσο, οι διανοούμενοι του δυτικού κόσμου άρχισαν να υποστηρίζουν την ελληνική εξέγερση οικονομικά και ηθικά, με «ενθουσιασμό για ανεξαρτησία, τυχοδιωκτισμό» και «αρχαιοελληνικό θαυμασμό».

Ο διάσημος Άγγλος ποιητής Λόρδος Μπάιρον δώρισε ολόκληρη την περιουσία του στην εξέγερση για την προμήθεια όπλων. Πέθανε στο Μεσολόγγι, ένα από τα κέντρα της ελληνικής επανάστασης, ως αποτέλεσμα της ασθένειας που έπιασε το 1824.

Μεταξύ 1823 και 1825, ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ Ελλήνων διοικητών, πολιτικών, διανοουμένων και γαιοκτημόνων. Οι συγκρούσεις που ξέσπασαν για την «κοινή χρήση των περιοχών που απελευθερώθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη μέθοδο διαχείρισης» επιβράδυναν το εξεγερτικό κίνημα.

Ο Ανδρέας Μιαλούλης, ένας από τους διοικητές του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, ανατίναξε τη ναυαρχίδα του ελληνικού ναυτικού «Έλλας» για να πάρει την οργή των πολιτικών.

Το 1825, καθώς οι εσωτερικές συγκρούσεις συνεχίζονταν, με διαταγή του σουλτάνου Μαχμούντ Β,, ο Αιγύπτιος διοικητής İbrahim Pasha επιτέθηκε στην Πελοπόννησο, όπου ήρθε με το ναυτικό του, και άρχισε να σβήνει τα κέντρα ανταρσίας. Η Μόρα ήταν για ακόμη μια φορά σκηνή μεγάλων σφαγών.

Οι ηγέτες της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, που συναντήθηκαν στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1827, έδωσαν τελεσίγραφο στον Ιμπραήμ Πασά και τα στρατεύματά του να εγκαταλείψουν τον Μορέα.

Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, το ναυτικό του Ιμπραχίμ Πασά, το οποίο δεν απομακρύνθηκε από τον Μορέα, ηττήθηκε από το ναυτικό τριών κρατών στην ανοικτή θάλασσα του Ναβαρίν στο τέλος της Πελοποννήσου. Τα 3/4 του στόλου των 89 τεμαχίων καταστράφηκαν. Το γεγονός έμεινε στην οθωμανική ιστορία ως «Καταστροφή Ναβαρίνο» και στη δυτική ιστορία ως «νίκη του Ναβαρίνο».

Η ναυμαχία του Ναβαρίνου θα ήταν καθοριστική για το μέλλον του ελληνικού κράτους.

Το 1827, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο ελληνικής καταγωγής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, διορίστηκε επικεφαλής του νεοσύστατου κράτους. Ο Καποδίστριας, ο οποίος προετοίμασε την ελβετική κυβέρνηση και σύνταγμα ενώ ήταν υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις και έθεσε τα θεμέλια του ελληνικού κράτους.

Στον οθωμανικό-ρωσικό πόλεμο που ξέσπασε το 1828, οι ρωσικοί στρατοί προχώρησαν στις κορυφογραμμές της Κωνσταντινούπολης.

Το 1829, υπογράφηκε η Συμφωνία της Αδριανούπολης. Ένα από τα άρθρα της συμφωνίας ήταν η αναγνώριση της αυτονομίας της νεοσύστατης «Ελληνικής Δημοκρατίας» από την οθωμανική διοίκηση.

Το 1831, ο πρώτος ηγεμόνας της Ελλάδας, ο Καποδίστριας, σκοτώθηκε στη μέση του δρόμου στην τότε πρωτεύουσα του Ναυπλίου από τους αδελφούς Μαυρομιχάλη, έναν από τους διοικητές του 1821, που δεν μπόρεσαν να χωνέψουν τη δυτικοποίηση και ζήτησαν συνεχείς αποζημιώσεις από το κράτος.

Το 1832, το ελληνικό κράτος αναγνωρίστηκε επίσημα από την οθωμανική διοίκηση.

Έτσι, ολοκληρώθηκε η οθωμανική ηγεμονία που ξεκίνησε το 1460 και διήρκεσε 400 χρόνια στην Πελοπόννησο και τα περίχωρά της, που αποτελούσαν τα πρώτα σύνορα της Ελλάδας.

Την ίδια χρονιά, η βασιλική διοίκηση μεταφέρθηκε στην Ελλάδα με την πίεση της Αγγλίας. Ο Ότο φον Βίτελσμπαχ Γερμανικής καταγωγής ορίστηκε «Βασιλιάς της Ελλάδας».

Ακριβώς 100 χρόνια αργότερα, αυτή τη φορά το 1919, η Ελλάδα θα αντεπιτεθεί και θα εισβάλει στην Ανατολία. Ωστόσο, η ελληνική κατοχή, που διήρκεσε 3 χρόνια, θα τελείωνε με τον πόλεμο ανεξαρτησίας της Τουρκίας αυτή τη φορά και τα σημερινά σύνορα των δύο χωρών θα καθορίζονταν με τη συνθήκη της Λωζάνης του 1923.

Τα σύνορα της Ελλάδας επεκτάθηκαν σταδιακά μεταξύ 1832 και 1947. Την εποχή της εξέγερσης της Πελοποννήσου, κανείς δεν ήξερε πόσο μακριά θα ήταν τα σύνορα της νέας Ελλάδας.

Ο στόχος ήταν να εξασφαλιστεί η ανεξαρτησία όλων των εδαφών που κατοικούν οι Έλληνες (Έλληνες).

Πρέπει να είναι μία από τις παραξενιές της ιστορίας: Τα γεγονότα στην ιστορία δείχνουν πώς η Ρωσία άλλαξε στάση τόσο απέναντι στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία, λαμβάνοντας υπόψη τα δικά της συμφέροντα, όπως κάθε άλλη χώρα.

Η Ρωσία έδειξε τη στρατιωτική και πολιτική υποστήριξή της στους Χριστιανούς Ορθοδόξους Έλληνες, που εξεγέρθηκαν εναντίον των Οθωμανών και ήταν ομοθρησκείς, στην ελληνική εξέγερση του 1821 και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της σημερινής Ελλάδας.

Ωστόσο, η ίδια Ρωσία, αυτή τη φορά με την ΕΣΣΔ, έδωσε τη μεγαλύτερη βοήθεια και υποστήριξη με όπλα στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας των ξένων χωρών και κυρίως της Τουρκίας, που καταλήφθηκε από την Ελλάδα μεταξύ 1919 και 1922, και ήταν ένα από τα «Μικρά έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ήττα του, η οποία έμεινε στην ιστορία ως η «ασιατική καταστροφή».