Όταν βγήκε η πρώτη φωτογραφία του ιταλικού σχολείου μετά την περικοπή 87 χιλιάδων θέσεων διδασκαλίας από τον Tremonti-Gelmini, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή: παρά τη μεγαλύτερη περικοπή στο εκπαιδευτικό δυναμικό όλων των εποχών, η αναλογία μαθητή/δάσκαλου, η οποία ξεκίνησε από 9 προς 1, ήταν 12 προς 1. μια τιμή που συνέχισε να είναι χαμηλότερη από τον μέσο όρο της ΕΕ και μάλλον μακρινή από τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία. Το σχολικό μας σύστημα καταλύθηκε και προχώρησε, μειώνοντας αρκετά τη «σπατάλη και την αναποτελεσματικότητα».
Με την τεράστια παρτίδα των περίπου 90 χιλιάδων έκτακτων δασκάλων που πραγματοποιήθηκε το 2015 από την κυβέρνηση Ρέντσι, το ρολόι γύρισε πίσω στο 2010, επιστρέφοντας ακόμη και στα προ-Tremonti-Gelmini επίπεδα: στο δημοτικό σχολείο η αναλογία μαθητών/δασκάλου έπεσε στο 9,75 προς 1. ; στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση 9,83 έως 1, στις τελευταίες θέσεις της Ε.Ε. Και ενόψει του Σεπτεμβρίου το MIUR πιέζει Μεφ να αποκτήσει άλλες 25 χιλιάδες σταθεροποιήσεις.
Μια επιχείρηση, η μετατροπή του de facto εργατικού δυναμικού σε σταθερές θέσεις, που κοστίζει 400 εκατομμύρια ετησίως, και έχει μοναδικό στόχο -και δεν είναι σίγουρο- να φέρει πίσω στο σπίτι μερικές χιλιάδες δασκάλους που προσελήφθησαν με μόνιμες συμβάσεις από την κυβέρνηση Ρέντσι. στον οποίο θα προστεθεί ο κανονικός κύκλος εργασιών, και επομένως στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς θα μπορούσαν να υπάρξουν άλλες 30-40 χιλιάδες νέες θέσεις, μειώνοντας περαιτέρω την αναλογία μαθητή/δασκάλου – χωρίς να υπάρχουν εμπειρικά στοιχεία που να δείχνουν ότι λιγότεροι μαθητές για τους καθηγητές βελτίωση του μέσου επιπέδου μάθησης.
Το Υπουργείο Παιδείας δεν παρείχε ποτέ επίσημα στοιχεία για την αναλογία μαθητών/εκπαιδευτικών μετά το πρόγραμμα προσλήψεων για το 2015 αλλά με πολύ κόπο, και αριθμομηχανή στο χέρι, το ίδιο μπορεί να συναχθεί από τα υπουργικά στατιστικά στοιχεία.
Ας ξεκινήσουμε από την κατάσταση πριν από τον νόμο 107. Στην τελευταία έκθεση τηςΟΟΣΑ Η «Εκπαίδευση με μια ματιά 2016», 2014 φωτογραφίζεται με ακρίβεια: Λοιπόν, στο δημοτικό σχολείο επιβεβαιώθηκε η αναλογία μαθητή/δάσκαλου 12 προς 1. καθώς και στη δευτεροβάθμια, 12 προς 1. Ενάντια στον ευρωπαϊκό μέσο όρο 14 προς 1 στην πρωτοβάθμια, 12 προς 1 στη δευτεροβάθμια. Σε διεθνή σύγκριση πάντα υστερούσαμε: στη Γαλλία, για παράδειγμα, η αναλογία μαθητών/δασκάλων το 2014 ήταν 19 προς 1 στο δημοτικό σχολείο, 13 προς 1 στο γυμνάσιο. Στη Γερμανία, 15 προς 1, στην πρωτοβάθμια, 13 προς 1 στη δευτεροβάθμια. στην Ισπανία, στα δύο επίπεδα εκπαίδευσης, 14 προς 1, 12 προς 1. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν 20 προς 1 αντίστοιχα. 16 προς 1. Η χώρα μας, λοιπόν, πριν από τρία χρόνια, δεν τα πήγαινε και τόσο άσχημα, έχοντας μια από τις χαμηλότερες αναλογίες μαθητών/δασκάλων στον κόσμο (και λάβετε υπόψη ότι τα ιταλικά στοιχεία του 2014 δεν έλαβαν υπόψη τους καθηγητές θρησκεία, υπολογίζεται σε περίπου 30 χιλιάδες – αν προστεθούν αυτά θα φέρει την αναλογία κάτω από 12 προς 1).
“Λάτρης του Διαδικτύου. Θαυμαστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επιχειρηματίας. Εξοργιστικά ταπεινός επικοινωνιολόγος. Μανιώδης σπασίκλας στα ταξίδια.”
