Ένα λεπτό θέμα, αυτό της δικαιοσύνης, που προσφέρει τροφή για σκέψη σε πολλές κατευθύνσεις ξεκινώντας από έννοιες όπως «δίκαιες» κυρώσεις, αποκατάσταση, συγχώρεση. Ήδη στην τριλογία Ορέστεια του Αισχύλου, η εκδίκηση αίματος που πραγματοποίησε η Κλυταιμνήστρα είναι πολύ διαφορετική και πιο πρωτόγονη από την κρίση ολόκληρης της πόλης για τον κατηγορούμενο Ορέστη, με δημόσιο διάλογο και εξέταση των στοιχείων. Αυτή είναι μια εποχική μετάβαση που απεικονίζεται από τον φιλόσοφο Mauro Bonazzi στο νέο τεύχος του «la Lettura», #320, στα περίπτερα μέχρι το Σάββατο 20 Ιανουαρίου: η εκτενής εναρκτήρια ομιλία απεικονίζει ακριβώς αυτή τη θεμελιώδη εξέλιξη από μια αρχαϊκή τάξη σε μια πιο σύγχρονη έννοια της δικαιοσύνης, δημόσιας και όχι ιδιωτικής, εντός της κοινωνίας.
Αλλά υπάρχουν πολλές πτυχές του ζητήματος: για παράδειγμα, η φυλακή και ο στόχος «αποκατάστασης» που επιθυμεί το Σύνταγμαπου μέχρι στιγμής εμφανίζεται ουσιαστικά προδομένη. Ο Luigi Ferrarella γράφει σχετικά, παρουσιάζοντας τα πρώτα νομοθετικά διατάγματα που εγκρίθηκαν από το Κοινοβούλιο σχετικά με το θέμα (ξεκινώντας από τις εργασίες της Επιτροπής υπό την προεδρία του καθηγητή Glauco Giostra) για την αλλαγή των κανόνων που ισχύουν από το 1975: και επίσης παρέχοντας τους αριθμούς αποκατάστασης σε σχέση με το ” υποτροπή”. Ήδη τώρα, εξηγεί η εκτενής αναφορά, μόνο το 19% όσων εκτίουν εναλλακτικές ποινές διαπράττουν εκ νέου εγκλήματα και μόνο το 1% όσων έχουν βρει δουλειά. Επιπλέον, η παρέμβαση του ανταποκριτή Stefano Montefiori κάνει έναν απολογισμό μιας γαλλικής υπόθεσης, αυτή της φυλακής Montmédy, όπου από το 2016 διεξάγεται πείραμα με σταθερό τηλέφωνο σε κάθε κελί για την ενθάρρυνση των οικογενειακών δεσμών και συνεπώς της μελλοντικής κοινωνικής επανένταξης.
Για το θέμα των «θυμάτων», ωστόσο, το συμπλήρωμα προσφέρει μια συζήτηση μεταξύ ειδικών γύρω από ένα θέμα που απασχολεί τη σύγχρονη κοινωνία περισσότερο από ποτέ, δηλαδή τον σεβασμό των ηθικών δικαιωμάτων. Αλέθεια στα ελληνικά σημαίνει «αυτό που δεν κρύβεται» και το δικαίωμα στην ειλικρινή ενημέρωση βρίσκεται μεταξύ άλλων στο επίκεντρο της συζήτησης που άνοιξε το περιοδικό «Βιβλιοθήκη της Ελευθερίας», με παρέμβαση της φιλόσοφου Φράνκα Ντ' Αγκοστίνι.
Στο «la Lettura», ο φιλόσοφος D'Agostini πραγματεύεται το θέμα σε διάλογο με τον Maurizio Ferrera. που εμβαθύνει στις έννοιες που παίζουν, από τις ψεύτικες ειδήσεις έως την ελεύθερη έκφραση, και υπογραμμίζει πόσο και πώς προστατεύεται ήδη εν μέρει το δικαίωμα στην αλήθεια και ποια νέα πρόσθετα αμυντικά εργαλεία είναι απαραίτητα. Ενώ για το θέμα της αναζήτησης της αλήθειας, ένα άρθρο της Alessandra Coppola από το Μπουένος Άιρες αφηγείται μια ιστορία που έχει τις ρίζες της στην ιστορία της Αργεντινής, την εποχή της δικτατορίας και των εξαφανισμένων: και κάνει γνωστή την περίπτωση μιας ομάδας παιδιών και συγγενών βασανιστών που θέλουν την αλήθεια και συναντούν τα ίδια τα παιδιά και τους συγγενείς των εξαφανισμένων ή των βασανισμένων, σε ένα μακρύ και λεπτό ταξίδι όχι μόνο ακρόασης αλλά και αποκατάστασης αδικιών.
καρουζέλ σκιών
Carosello, η διαφήμιση φτάνει στις αγαπημένες διαφημίσεις των τηλεοπτικών αναγνωστών
Στο τεύχος, που ανοίγει με το εξώφυλλο που υπογράφει ο Τούρκος νομπελίστας Ορχάν Παμούκυπάρχουν πολλές άλλες ιδέες. Μεταξύ των ανακαλύψεων, αυτή που εικονογραφήθηκε από τον Ιταλό μελετητή Emanuele Coccia με συνέντευξη του Leonardo Caffo, σχετικά με τις ορθολογικές ιδιότητες των φυτών και τον «διάχυτο εγκέφαλο» με τον οποίο αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον.
Και πάλι, στην ενότητα των βιβλίων, ο Severino Colombo ακολούθησε την εργασία για την επιλογή των σχεδίων που θα είναι στην Έκθεση Εικονογράφων της Έκθεσης Παιδικού Βιβλίου της Μπολόνια: και μιλά για τον τεράστιο αριθμό σχεδίων που έλαβε, πάνω από 15 χιλιάδες, τις λεπτές επιλογές της κριτικής επιτροπής, την επίπονη διαδικασία επιλογής. Τρεις σελίδες είναι αφιερωμένες στην ποίηση, με κριτικές, και με ένα αφιέρωμα στα τριάντα χρόνια του περιοδικού «Poesia» που ιδρύθηκε το 1988 και διευθύνει ο Nicola Crocetti: εδώ μπορείτε να διαβάσετε, εκτός από την ιστορία του περιοδικού, και έναν στίχο συγγραφέας για κάθε έτος του περιοδικού, τριάντα ποιητικά κομμάτια που φέρουν μεταξύ άλλων τις υπογραφές των Celan, De Oliveira, Akhmatova, Milosz, Bonnefoy, Luzi και Neruda.
Και στην ενότητα Μάσκες, μια διπλή σελίδα είναι αφιερωμένη στον Carosello: Το άρθρο του Aldo Grasso θυμίζει το αξιομνημόνευτο τηλεοπτικό θέατρο που σημάδεψε την εποχή του οικονομικού θαύματος, στα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Luciano Emmer, του σκηνοθέτη που ήταν ο πατέρας του διάσημου θεματικού τραγουδιού.
12 Ιανουαρίου 2018 (τροποποιήθηκε 15 Ιανουαρίου 2018 | 8:20 μ.μ.)
© ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
“Ερασιτέχνης ταραχοποιός. Μουσική πρωτοπόρος. Απόλυτος μπυραρολικός. Φανατικός της τηλεόρασης. Φανατικός του κακού φαγητού.”
