Αγαπητέ Courier
Αναμφισβήτητα, αντίθετα, η Ελλάδα εισάγει τη «μακρά εργάσιμη εβδομάδα» των 6 ημερών, ενώ ένα μεγάλο μέρος της «πλούσιας» Ευρώπης όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Γερμανία έχει ήδη καθιερώσει τις 4 εργάσιμες ημέρες σε πολλούς τομείς. Ο στόχος όλων των χωρών είναι να αυξηθεί η παραγωγικότητα και ίσως αν η εργασία δεν είναι ιδιαίτερα προσόντα, να υπάρχει ανάγκη αύξησης του αριθμού των ωρών, ακόμα κι αν εμείς οι Ιταλοί φαινόμαστε πιο ελκυσμένοι από τη «σύντομη λύση» των βορειοευρωπαϊκών χωρών. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουμε μεγαλύτερη ευημερία και διασφάλιση της ποιότητας ζωής, αλλά είμαστε σίγουροι ότι το σύστημα είναι τόσο υψηλά προσόντα που μπορεί να γίνει σε όλο και λιγότερες ώρες και ότι δεν μοιάζουμε περισσότερο με τους Έλληνες; Σημειώστε ότι έχουν αύξηση του ΑΕΠ 2,2% που μπορούμε να δούμε μόνο με κιάλια.
Λούκα Τεστέρα Πάρντι

Αγαπητέ Λούκα,
Χτυπάς το καρφί στο κεφάλι. Οι χώρες όπου αυξάνεται η παραγωγικότητα, δηλαδή η ποσότητα του προϊόντος ανά ώρα εργασίας, μπορούν να αντέξουν οικονομικά να μειώσουν τις ώρες εργασίας διατηρώντας τον ίδιο μισθό. Αν η δουλειά είναι να αδειάσεις μια πισίνα, σε μια εταιρεία που οι εργαζόμενοι έχουν πρόσβαση σε αντλία, οι ώρες μπορούν να μειωθούν, σε μια που συνεχίζουν να δουλεύουν με κουβά, όχι. Η ΔΟΕ – Διεθνής Οργάνωση Εργασίας – λέει ότι στην Ιταλία μια ώρα εργασίας το 2023 απέφερε κατά μέσο όρο 62 δολάρια σε αξία σε σύγκριση με 68 στη Γαλλία και τη Γερμανία, 70 στις ΗΠΑ και 80 στην Ολλανδία. Ως εκ τούτου, η μείωση των ωρών εργασίας κινδυνεύει να παραμείνει πολυτέλεια που προορίζεται για εργαζομένους σε κλάδους ή μεμονωμένες εταιρείες με υψηλότερη από το μέσο όρο παραγωγικότητα και περιθώρια κέρδους.