Ιστορικές αναφορές αναφέρουν δεκάδες γεγονότα τσουνάμι στην περιοχή, τα περισσότερα από τα οποία οφείλονταν σε θαλάσσιους ή παράκτιους σεισμούς. Αν και δεν είναι συχνό φαινόμενο όπως στον Ειρηνικό ή στον Ινδικό Ωκεανό, τα τσουνάμι μπορούν να θεωρηθούν λιγότερο συχνό αλλά πολύ υψηλό κίνδυνο. Απλά σκεφτείτε τις επιπτώσεις του τσουνάμι της Μεσσήνης το 1908.

Εκτός από αυτά τα καταστροφικά γεγονότα, που έχουν προκαλέσει εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες θύματα και καταστροφή ολόκληρων πόλεων-λιμανιών, όπως η Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο το 365 μ.Χ., μπορεί να υπάρχουν πιο συχνά γεγονότα μικρότερου μεγέθους αλλά που προκαλούν σημαντικές πλημμύρες, με ζημιές και κίνδυνος για την ασφάλεια των ανθρώπων. Τα τσουνάμι δεν πρέπει να θεωρούνται μόνο ως κύματα 10 ή 20 μέτρων που πέφτουν με μανία σε μια παραλία: στην πραγματικότητα, μια άνοδος της στάθμης της θάλασσας κατά ένα μέτρο αρκεί, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη λιγότερο, για να προκαλέσει κινδύνους για τους ανθρώπους.

Στην Ιαπωνία, έχουν μια δεξαμενή όπου οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν την επίδραση ενός κύματος 50 εκατοστών με τη δύναμη ενός τσουνάμι, το οποίο τους παρασύρει εύκολα. Τον Ιούλιο του 2017, για παράδειγμα, το νησί της Κω στην Ελλάδα και η χερσόνησος της Αλικαρνασσού στην Τουρκία επλήγησαν από ένα μικρό τσουνάμι που προκλήθηκε από σεισμό μεγέθους 6,6 Ρίχτερ. Οι «προβολές», ή το μέγιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας που έφτασαν τα κύματα του τσουνάμι, ήταν σχεδόν δύο μέτρα.
Στην πόλη της Κω, πλημμύρες παρατηρήθηκαν να εισβάλλουν στους δρόμους κατά μήκος της παραλιακής ενώ ο κόσμος συνέχισε να παραμένει στην περιοχή, περπατώντας πάνω-κάτω, παίρνοντας αυτοκίνητα και σκούτερ, τραβώντας φωτογραφίες και βίντεο από το «περίεργο φαινόμενο».
Ο Alessandro Amato, γεωλόγος και σεισμολόγος, μας λέει σχετικά.