Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τρία χάλκινα ξίφη σε αρχαίο τάφο του 12ου-11ου αιώνα π.Χ.

Ο μυκηναϊκός πολιτισμός ήταν η τελευταία φάση της Εποχής του Χαλκού στην αρχαία Ελλάδα, που κάλυπτε την περίοδο περίπου από το 1750 έως το 1050 π.Χ. Η περίοδος αντιπροσωπεύει τον πρώτο προηγμένο πολιτισμό στην ηπειρωτική Ελλάδα, ιδιαίτερα τα ανακτορικά κράτη, την αστική οργάνωση, τα έργα τέχνης και το σύστημα γραφής. Ο τάφος βρέθηκε σε μυκηναϊκή νεκρόπολη που βρισκόταν στον αρχαίο οικισμό Ρύπες, όπου πολλοί θαλαμωτοί τάφοι ανασκάφηκαν στο αμμώδες υπέδαφος κατά την «πρωτοανακτορική» περίοδο της μυκηναϊκής εποχής. Τα αρχαιολογικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι τάφοι άνοιξαν επανειλημμένα για ταφικά έθιμα και περίπλοκες τελετουργικές πρακτικές μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού κατά τον 11ο αιώνα π.Χ. Οι ανασκαφές της νεκρόπολης έχουν αποκαλύψει πολλά αγγεία, περιδέραια, χρυσές γιρλάντες, σφραγιδόλιθους, χάντρες και κομμάτια γυαλιού, μαγιόλικα, χρυσό και κρύσταλλο.

Στην τελευταία ανασκαφή, οι ερευνητές εξερεύνησαν έναν ορθογώνιο τάφο που περιείχε τρεις ταφές του 12ου αιώνα π.Χ. στολισμένους με ψευδόστομους αμφορείς. Ανάμεσα στα λείψανα υπάρχουν προσφορές από γυάλινες χάντρες, καρνελιάνες και ένα πήλινο αγαλματίδιο αλόγου, καθώς και τρία χάλκινα ξίφη με μέρος της ξύλινης λαβής που διατηρείται ακόμη. Και τα τρία ξίφη ανήκουν σε διαφορετικές τυπογραφικές ταξινομήσεις, όντας D και E της «τυπολογίας Sandar», που χρονολογούνται από τη μυκηναϊκή ανακτορική περίοδο. Στην τυπολογία, τα ξίφη τύπου D περιγράφονται τυπικά ως «σταυρωμένα» ξίφη, ενώ τα ξίφη της κατηγορίας Ε περιγράφονται ως ξίφη «T-hilt». Οι ανασκαφές αποκάλυψαν επίσης μέρος του οικισμού κοντά στους τάφους, αποκαλύπτοντας τμήμα ενός κτιρίου υψηλού επιπέδου με ένα ορθογώνιο δωμάτιο που περιέχει μια εστία στο κέντρο