Ένας σύγχρονος Κολοσσός στο ελληνικό νησί που φιλοξένησε τον πρωτότυπο πριν από 2300 χρόνια. Είναι η πρόταση μιας ομάδας νέων Ευρωπαίων αρχιτεκτόνων που συγκεντρώθηκαν στο Colossus of Rhodes Project με αποστολή να επιστρέψουν στο να «κάνουν τη Ρόδο ένα νέο σημείο αναφοράς για ολόκληρο τον κόσμο, να χαράξουν ένα νέο μονοπάτι και να βρουν λύση στα προβλήματα που έχουν προκάλεσε τόσα δεινά σε χιλιάδες ανθρώπους, αναγκάζοντάς τους να μεταναστεύσουν». Δηλαδή μια απάντηση στη γνωστή κρίση που κυριεύει την Ελλάδα. Οι σχεδιαστές εκτιμούν ότι το κόστος θα ξεπερνούσε τα 260 εκατομμύρια ευρώ, αλλά η κατασκευή θα προσφέρει πολλές θέσεις εργασίας και, εάν χρειαστεί, θα γίνει διεθνής τουριστικός πόλος έλξης.

Ο αρχαίος Κολοσσός ήταν ένα τεράστιο χάλκινο άγαλμα που χτίστηκε το 280 π.Χ. σε φόρο τιμής στον Ήλιο, θεό του ήλιου, για να γιορτάσει μια στρατιωτική νίκη. Ορίστηκε ως ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου, παρέμεινε όρθιο για μερικά χρόνια: το 226 π.Χ. ισοπεδώθηκε από σεισμό, ένα όχι ασυνήθιστο φαινόμενο στο ανατολικό Αιγαίο. Αλλά το νέο άγαλμα θα μπορούσε να κάνει χρήση πολύ πιο εξελιγμένων μεθόδων κατασκευής, θα ήταν αντισεισμικό και βιώσιμο όσον αφορά την κατανάλωση ενέργειας με φωτοβολταϊκά συστήματα για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στις αίθουσες συνεδριάσεων και τις βιβλιοθήκες μέσων που θα στεγαζόταν μέσα. Δεν θα αναπαρήγαγε την εμφάνιση του αρχαίου Κολοσσού, αλλά ως προς τις διαστάσεις θα εξακολουθούσε να είναι μια φαραωνική κατασκευή ύψους 150 μέτρων.

Μια παρουσία, για κάποιους, υπερβολικά δυσκίνητη στο τοπίο που είναι συνηθισμένη για τους σημερινούς κατοίκους και τους τουρίστες, με θέμα – μια παλιά μυθολογική φιγούρα – που μπορεί να φαίνεται σαν ένα ψεύτικο, επιβλητικό σκηνικό ταινιών. αυτό που φαινόταν θαυμάσιο στα μάτια των αρχαίων θα μπορούσε να είναι κιτς και να επηρεάζει τις ευαισθησίες των σύγχρονων. Άλλοι επικριτές αναρωτιούνται εάν, για να αναζωογονηθεί η οικονομία, η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι γενικότερα χρειάζονται πραγματικά την ανοικοδόμηση ενός μεγαγάλματος που υπήρχε πριν από δύο χιλιετίες και όχι μάλλον να κάνουν αλλαγές στις οικονομικές πολιτικές που έχουν υιοθετηθεί μέχρι σήμερα. Τέλος, το άλλο ερωτηματικό: ποιος θα έβαζε τα χρήματα; Οι σχεδιαστές σκέφτονται μια κοινοπραξία ιδιωτών επενδυτών και crowdfunding, η οποία δημιουργεί ένα κουβάρι ερωτήσεων σχετικά με την ιδιοκτησία, τη διαχείριση και τα οφέλη, που θα συζητηθούν και θα μοιραστούν με την τοπική κοινότητα.