Αν η φιλοσοφία είναι η τέχνη της σκέψης, τότε πρέπει να πούμε ότι οι πρώτοι μεγάλοι καλλιτέχνες της σκέψης γεννήθηκαν στο Νότο, και κάποιοι όχι πολύ μακριά από εδώ, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τη Νάπολη. Ποιος είμαι? Στη Βέλια, δηλαδή στην αρχαία Ελέα, ψηλά πάνω από τη θάλασσα του Τσιλέντο, ο αξιοσέβαστος και φοβερός Παρμενίδης και ο λεπτότατος λογικός Ζήνων. στα Basilicata ο μυστηριώδης μαθηματικός Πυθαγόρας. Στη Σικελία ο μάγος Εμπεδοκλής στο Αγκριτζέντο και ο καταστροφέας των βεβαιοτήτων Γοργίας στο Λεντίνι. και στη Μικρά Ασία και στην Ελλάδα ο μεγάλος Ηράκλειτος, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξαγόρας, ο Δημόκριτος οι άλλοι, και όλοι με τη θάλασσα σε απόσταση αναπνοής.

Λέγονται προσωκρατικοί, δηλαδή έρχονται μια στιγμή πριν από τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και μας έμαθαν να σκεφτόμαστε: ακόμα κι αν αργότερα θάψαμε τη διδασκαλία τους. Στους αναγνώστες λέω: κάντε μια βόλτα α Ελαία, μια ζεστή μέρα του Σεπτέμβρη, που ο αέρας δεν ασφυκτιά και τα σύκα είναι ώριμα, και κοιτάς τη θάλασσα από ψηλά. Θα καταλάβετε ότι η σκέψη θέλει μια σιωπηλή αλλά τεταμένη ησυχία, όπως η θάλασσα όταν την κυματίζει το αεράκι, μια διαύγεια που είναι το αντίθετο της σύγχυσης και μια μορφή ενεργητικής αδράνειας που είναι το αντίθετο από τον κρότο και τον φρενήρη ακτιβισμό στον οποίο πνίγουμε τις σπάνιες αχτίδες της σκέψης μας που μας έρχονται ακόμα, παρ' όλα αυτά.

Από αυτή την ομάδα στοχαστών προήλθαν οι προϋποθέσεις για την επιστήμη της σκέψης και για τη λογική σκέψη, για τη δύναμη της λογικής που αμφιβάλλει ακόμη και για τον εαυτό της και της λογικής που χτίζει κόσμους: και ίσως το γνωρίζουμε αυτό.

Γνωρίζουμε λίγο λιγότερο ότι πριν από είκοσι έξι αιώνες ο λόγος ήταν κάτι διαφορετικό από αυτό που ονομαζόταν τότε, και ότι σήμερα είναι έτοιμος να μας κάνει «λογικό», που με σύγχρονους όρους σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε σε αυτό που συμβαίνει γιατί δεν μετράμε τίποτα, και ότι οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι, με τους επιστήμονες και τους τεχνικούς στην υπηρεσία τους, θα φροντίσουν να κάνουν τη ζωή μας την ατυχία που μας αξίζει, επειδή έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε.

Αλλά ο λόγος των προσωκρατικών, αυτών των φιλοσόφων του Νότου, ήταν πολύ συγκεκριμένος: γιατί πολλοί από αυτούς ονομάζονταν μάγοι, και πολλοί ήταν μύστες, και πολλοί ήταν πολιτικοί, και πολλοί ήταν γιατροί, ακόμη και ο μαθηματικός Πυθαγόρας δεν ήταν μόνο εφευρέτης θεωρημάτων αλλά σχεδόν ο μυστικός ιερέας μιας θρησκείας της οποίας έχουν απομείνει μόνο θραύσματα.

Και τώρα ένα βιβλίο πηγαίνει στα βιβλιοπωλεία που είναι το πρώτο μιας τριλογίας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Mondadori Valla, επιμελείται Laura Gemelli-Marciano και λέγεται Προσωκρατικοί. Μονοπάτια Σοφίας σε όλη την Ιωνία και όχι μόνο. Από τον Θαλή στον Ηράκλειτο, και αξίζει να προειδοποιήσετε τον αναγνώστη που είναι περίεργος για τη σοφία και γνωρίζει ότι αυτό το βιβλίο αλλάζει αρκετά την οπτική γωνία με την οποία θα δούμε τους αρχαίους στοχαστές.

Ασχολούμενος σε αυτόν τον τόμο με τον Θαλή, τον Αναξίμανδρο, τον Αναξιμένη, τον Πυθαγόρα και τους αρχαίους Πυθαγόρειους, τον Ξενοφάνη και τον Ηράκλειτο, ο Gemelli-Marciano υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι ο διαχωρισμός μεταξύ Μύθου και Λόγου, δηλαδή μεταξύ θρησκευτικού-πολιτικού-καλλιτεχνικού λόγου και φιλοσοφίας -επιστημονική δεν υπήρχε σε αυτούς τους στοχαστές. ότι οι ανατολίτικες επιρροές πάνω τους ήταν τεράστιες, φτάνοντας μέχρι τις επιρροές της Μεσοποταμίας και ίσως της Ινδίας. ότι αυτοί οι στοχαστές συμμετείχαν πολύ στα πολιτικά γεγονότα της εποχής· και ούτω καθεξής.

Επιπλέον, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς, ο Giorgio Colli στο παρελθόν, και πρόσφατα ο Angelo Tonelli, είχαν και ακολουθούν αυτού του είδους το μονοπάτι, όπως έχουν κάνει με διαφορετικούς τρόπους ο πολυτάλαντος Burkert και ο αμφιλεγόμενος Kingsley, σημαντικοί συγγραφείς. οι υπολοιποι. για την Gemelli-Marciano, η οποία αναδομεί το ελληνικό κείμενο σύμφωνα με την προσωπική της έρευνα: δίνοντας έτσι αφορμή για ερμηνείες και ιταλικές μεταφράσεις διαφορετικές από τις προηγούμενες και όλες άξιες ανάγνωσης, αφού ο τρόπος μετάφρασης των προσωκρατικών σε μετάφραση είναι θεμελιώδης για την κατανόηση και νιώθοντας τους, γιατί στη σκέψη τους ένα είναι σίγουρο: η φιλοσοφία και η ποίηση δεν είναι ποτέ απόμακρες, αντίθετα αντιστοιχούν, άλλοτε φανερά και άλλοτε κρυφά. Μεταξύ άλλων, τα λόγια των σοφών είναι σύντομα, γιατί από αυτά απομένουν μόνο θραύσματα, και μοιάζουν πολύ με διακοπτόμενους αφορισμούς, μονοπάτια που μας αιωρούν στο κενό: ένα κενό που όμως μας ωθεί να σκεφτούμε, γιατί για να καλύψουμε αυτό το κενό χρειάζεται πνευματική φαντασία.

Αλλά σήμερα, σήμερα εκείνη η αληθινά και απόλυτα λογική σκέψη, δηλαδή ανοιχτή προς κάθε κατεύθυνση χωρίς δόγμα, καλύπτεται από τον μολυσμένο και θανατηφόρο αφρό της εγκόσμιας και υποτελούς φλυαρίας, αξίζει ακόμα να διαβάσετε και να σκεφτείτε; Ναι, για όσους θέλουν. Ο αφρός είναι αφρός: φυσήξτε τον. Παρακάτω είναι η θάλασσα της γνώσης των φιλοσόφων που έζησαν στο φως της ανοιχτής θάλασσας.

© ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο
Το πρωί