Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εγγυητής του Συντάγματος είπε: «Η φοροδιαφυγή είναι απρεπής πράξη, όσοι αποφεύγουν να εκμεταλλεύονται αυτά που πληρώνουν οι άλλοι. Χωρίς φοροδιαφυγή θα υπήρχαν περισσότερα χρήματα για μισθούς και συντάξεις.» Ήταν η κατάλληλη στιγμή να το πω: στις 31 Δεκεμβρίου θα λήξει ο χρόνος για τροποποιήσεις στο φορολογικό διάταγμα και οι Ιταλοί θα γνωρίζουν με βεβαιότητα πόσο φόρο θα πρέπει να πληρώσουν το 2020. Λιγότερο από άλλες χρονιές, διαβεβαιώνει η κυβέρνηση, λόγω της μείωσης κατά 3 δισ. της φορολογικής σφήνας. Είναι πιθανό τελικά το συνολικό φορτίο να είναι βαρύτερο: αναμένεται αύξηση 3,5% για τους παραχωρησιούχους δημόσιων υπηρεσιών όπως λιμάνια και σιδηρόδρομοι και παρεμβάσεις σε ασφάλειες και αυτοκινητόδρομους, με αναπόφευκτη «προσαύξηση» των δασμών στους φορολογούμενους. Εν τω μεταξύ, το 2018, λένε ο ΟΟΣΑ και η CGIAη πραγματική πίεση έχει ήδη ξεπεράσει την επίσημη κατά περισσότερες από 6 μονάδες, φτάνοντας μάλιστα το 47,9%.

Εργαζόμενοι και επιχειρήσεις της ΕΕ: ​​ποιος πληρώνει περισσότερα;

Το παλιό ερώτημα επιστρέφει: είναι αλήθεια ότι η Ιταλία είναι η πιο παρενοχλημένη χώρα στην Ευρώπη; Ακολουθεί η κατάταξη της ΕΕ, έτος 2018, σχετικά με τη συνολική φορολογική επιβάρυνση σε σχέση με το ΑΕΠ, που καταρτίστηκε από το ερευνητικό γραφείο CGIA με βάση τα στοιχεία της Eurostat, και σχετίζεται με άμεσους και έμμεσους φόρους, φόρους επί του εισοδήματος κεφαλαίου, κοινωνικές εισφορές: Η Ιταλία έρχεται στην έβδομη θέση με 41,8%, έναντι μέσου όρου της ΕΕ 40,2%. Η Γαλλία προηγείται με 48,4%, ακολουθεί το Βέλγιο με 46,6%, η Σουηδία με 44,3%, η Αυστρία με 42,5%. Ελλάδα, 41,4%; Γερμανία, 41,2%. Τα βάρη για τις επιχειρήσεις, ωστόσο, είναι πολύ πιο βαριά. Από στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και της CGIA Προηγείται η Γαλλία με 60,7%, ακολουθούμενη από την Ιταλία με 59,1%, μετά τη Γερμανία 48,8% και την Ιρλανδία με 23%. Στη συνέχεια, υπάρχουν φόροι που ποικίλλουν ανάλογα με τις περιοχές, το μέγεθος της εταιρείας, το είδος της δραστηριότητας και τα μέλη της οικογένειας: Imu, Tari, Tasi κ.λπ.

Συγκρίνονται οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης και οι μικροφόροι

Όσον αφορά τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, η φορολογική επιβάρυνση για ένα λίτρο καυσίμων στην Ιταλία είναι η υψηλότερη: 1.003 λεπτά του ευρώ για κάθε λίτρο και αναμένεται αύξηση το 2020. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 89,3, εξετάζοντας τις λεπτομέρειες των χωρών συγκρίσιμων με τη δική μας βρίσκουμε τη Γαλλία, που ζητά 65,9 λεπτά και τη Γερμανία 65,5 . Έπειτα είναι οι μικροφόροι. Στην Ιταλία συνεχίζουμε να πληρώνουμε το ένσημο των 2 και 16 ευρώ (υπάρχει από το 1863), αν και έχει πλέον καταργηθεί σε πολλές χώρες της Ε.Ε. Το διαβατήριό μας είναι το πιο ακριβό: 116 ευρώ, στη Γαλλία 86, στην Ελλάδα 84,40, στην Αυστρία 75,9, στη Γερμανία σχεδόν σου το δίνουν δωρεάν: 37,5 ευρώ. Σε αντάλλαγμα είμαστε η χώρα που πληρώνει τα λιγότερα τέλη τηλεοπτικής άδειας: 90 ευρώ, έναντι 335 στη Δανία, 215,7 στη Γερμανία και 139 στη Γαλλία.

Δυσκολική φορολογία: Η Ιταλία στην πρώτη θέση

Με την Πορτογαλία και τη Βουλγαρία, Η Ιταλία είναι η ευρωπαϊκή χώρα όπου είναι πιο περίπλοκο να πληρώνεις φόρους. Ανάλυση της Παγκόσμιας Τράπεζας λέει ότι κάθε χρόνο χρειάζονται κατά μέσο όρο 29,7 εργάσιμες ημέρες για μια μικρή ιταλική επιχείρηση μόνο για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα έγγραφα. Ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 18 ημέρες. Στη Γαλλία αρκούν 17, στην Ισπανία 18, στη Γερμανία 27. Σύμφωνα με τον «Δείκτη Χρηματοοικονομικής Πολυπλοκότητας» που διεξάγεται σε 94 χώρες από τον χρηματοοικονομικό όμιλο Tfm, Οι τρεις πρώτες χώρες στον κόσμο με τους πιο δύσκολους φόρους είναι κατά σειρά: Τουρκία, Βραζιλία, Ιταλία. Και εδώ είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον διεθνή δείκτη δημοσιονομικής ανταγωνιστικότητας που καταρτίστηκε από τον ΟΟΣΑ, η Ιταλία βρίσκεται στην 34η θέση μεταξύ 36 χωρών.

Φόροι σε αντάλλαγμα για υπηρεσίες

Ο Οι λόγοι της βραδύτητας της Ιταλίας είναι, ωστόσο, γνωστοί: υπερβολική γραφειοκρατία, περίπλοκοι κανόνες που αλλάζουν κάθε χρόνο, «μποτιλιάρισμα» διαφορών στις φορολογικές επιτροπές. Μέσα σε 10 χρόνια, ο αριθμός των δικαστών μειώθηκε κατά 40,2% και η μέση διάρκεια εκκρεμών διαφορών είναι 689 ημέρες, μικρή μείωση σε σχέση με πριν από 2 χρόνια. Ο πολίτης πληρώνει φόρους και το κράτος προσφέρει τις υπηρεσίες του ως αντάλλαγμα. Από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η Ιταλία δαπανά το 8,9% του ΑΕΠ για τη δημόσια υγεία, ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 9,6%. Στην κατάταξη ηγούνται η Γαλλία (11,5%) και η Γερμανία (11,3%). Στις κατά κεφαλήν δαπάνες για την υγεία, η Ιταλία βρίσκεται στην ενδέκατη θέση: 2.551 ευρώ το 2017 έναντι μέσου όρου της ΕΕ 2.773.

Όσοι πληρώνουν λίγους φόρους έρχονται για θεραπεία στην Ιταλία

Εδώ, όπως παντού, Οι φόροι χρησιμεύουν για την κάλυψη του κόστους ολόκληρου του δημόσιου μηχανήματος: από νοσοκομεία έως σχολεία, από υποδομές μέχρι συντήρηση δρόμων, αστυνομικές δυνάμεις, δικαστήρια, πολιτική προστασία, μεταφορές, κοινωνική βοήθεια, έρευνα και τις πανάκριβες θεραπείες για τον καρκίνο, εγγυημένες δωρεάν σε κάθε ασθενή. Αυτοί που ξεφεύγουν ξεφορτώνουν και αυτό το βάρος σε όλους τους συμπολίτες τους. Και οι χώρες που επιβάλλουν λιγότερους φόρους αφήνουν τους φορολογούμενους τους «εκτεθειμένους».: στην Ιταλία, η δημόσια υγεία εξασφαλίζει 47 εκτεταμένα και υποχρεωτικά πρωτόκολλα προγεννητικής διάγνωσης για τόσες σπάνιες παθολογίες, η Ιρλανδική υγεία μόνο 8. Και οι Ιρλανδοί έρχονται μετά να τους περιθάλψουν εδώ.

Πόσα διαφεύγει και πόσα ανακτάται

Είμαστε από τις ευρωπαϊκές χώρες που υπεκφεύγουν περισσότερο. Η πρόσθετη σημείωση στο Έγγραφο 2019 για την οικονομία και τα οικονομικά πιστοποιεί διαφορά μεταξύ των αναμενόμενων εσόδων και αυτών που πραγματικά εισπράχθηκαν περίπου 109,7 δισ. ευρώ. Ο φόρος που διαφεύγει περισσότερο είναι ο ΦΠΑΟπου σύμφωνα με την «έκθεση Murphy» υποβλήθηκε τον Ιούλιο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Η Ιταλία είναι πρώτη στη λίστα της ΕΕ: όσο το 25,9% των οφειλόμενων, ή περίπου 35 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Επίσης στην κορυφή στη μαύρη οικονομία. Οτο «μαύρο» αξίζει σήμερα 211 δισ., ή 13% του ΑΕΠ. Διασταυρώνοντας διάφορα στατιστικά στοιχεία, καταλήγουμε σε εκτίμηση της κατά κεφαλήν φοροδιαφυγής: 3.182 ευρώ στην Ιταλία, 3.070 στην ακμάζουσα Δανία, Γαλλία 1.760, Γερμανία 1.522. Ποσοστά ανάκαμψης του Οργανισμού Εσόδων: από 20,1 δισεκατομμύρια το 2017, πέσαμε στα 19,2 το 2018. Ωστόσο, η Πολιτεία επιβραβεύει τους δήμους που συμβάλλουν σε δραστηριότητες ανάκαμψης: το 2018 ο πιο δραστήριος ήταν Σαν Τζιοβάνι στο Περσικέτο (Μπολόνια) που πήρε 1.519.052 ευρώ από τη Ρώμη.

Σε αντίθεση με τη χρήση μετρητών: Η Ελλάδα τα πάει καλύτερα από εμάς

Μεταξύ των εργαλείων κατά της φοροδιαφυγής, το πρώτο είναι αυτό του καταπολεμήσει τη χρήση μετρητών, το ορυχείο που επιτρέπει την παραγωγή της παραοικονομίας. Από την 1η Ιουλίου 2020 το ανώτατο όριο θα πέσει στα 2.000 ευρώ, φτάνοντας τα 1.000 το 2021. τελευταία στοιχεία από την Τράπεζα της Ιταλίαςο μέσος όρος της ΕΕ για ανιχνεύσιμες πληρωμές κατά κεφαλήν ήταν 261. Στην Ιταλία βρισκόμαστε στο 111, έναντι 456 στην Ολλανδία, 327 στη Γαλλία, 257 στη Γερμανία.

Ηθικός: μετά από εμάς μόνο η Βουλγαρία και ισάξια με την Ελλάδα, που σε 5 χρόνια έχει πάει από 27 επιχειρήσεις σε πάνω από 100. Σε αυτό το μέτωπο ταξιδεύει πολύ γρήγορα χάρη σε στρατηγικούς μοχλούς και κίνητρα. Τα εγκατεστημένα POS (υποχρεωτικά) είναι 50.000 ανά εκατομμύριο κατοίκους. Είναι η μεγαλύτερη πυκνότητα στην Ευρώπη. Έχουν επιβληθεί πολύ χαμηλά όρια στις αναλήψεις και οι πληρωμές με μετρητά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα 500 ευρώ. Τα ιατρικά έξοδα που γίνονται με POS υπολογίζονται όλα για τον υπολογισμό των πιστώσεων φόρου. Από την 1η Ιανουαρίου 2017 όσοι θέλουν να επωφεληθούν από έκπτωση φόρου πρέπει να πραγματοποιούν ένα ελάχιστο ποσό ηλεκτρονικών πληρωμών, το οποίο υπολογίζεται με βάση το επίπεδο εισοδήματός τους. Το έχει σκεφτεί και η Ιταλία, λέγεται “Befana Bonus”: Έκπτωση 19% για όσους πληρώνουν λογαριασμούς μπαρ, εστιατορίου και υδραυλικού με ΑΤΜ ή πιστωτική κάρτα. Θα ξεκινήσει όμως από τα Θεοφάνεια του 2021. Ποινές για όσους δεν κάνουν χρήση του υποχρεωτικού POS: μηδέν (μέχρι στιγμής). Οι μικροέμποροι ζητούν μείωση των διατραπεζικών προμηθειών: προς το παρόν δεν έχει γίνει τίποτα.