Ο Antonio Russo Galante γεννήθηκε στο Μιλάνο, στις 24 Νοεμβρίου 1981, από γονείς από την Απουλία, αλλά μεγάλωσε στο Trani. Το ενδιαφέρον του για τον κόσμο της τέχνης χρονολογείται από το γυμνάσιο. Με την καθοδήγηση της τότε δασκάλας του στην Καλλιτεχνική Αγωγή, στην έβδομη τάξη έφτιαξε ένα μεταλλικό παχνί για σχολικό διαγωνισμό. Κερδίζει τον διαγωνισμό και εκείνη τη στιγμή αποφασίζει ότι η τέχνη θα γίνει ο δρόμος και η κλίση του. Για άλλη μια φορά παρακινήθηκε από τον κόσμο του σχολείου: πιεσμένος από τον διευθυντή του γυμνασίου του άνοιξε το πρώτο εργαστήριο και ίδρυσε την Εθνική Καλλιτεχνική Ένωση “Lacarvella” το 2000.
Την ίδια χρονιά το έργο του «Μητρότητα» επιλέχθηκε για έκθεση στο Γυναικολογικό τμήμα του Νοσοκομείου Corato. Γράφτηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μπάρι με ειδίκευση στα Γραφικά και τη Διακόσμηση και στο μεταξύ εκθέτει σε συλλογικές και προσωπικές εκθέσεις, τόσο στην Ιταλία όσο και στο εξωτερικό: στην Αυστραλία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πολωνία. Αποφοίτησε με άριστα παρακολουθώντας, καθώς και την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μπάρι, την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπρέρα στο Μιλάνο. Είναι νικητής πολλών βραβείων και υποτροφιών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Σήμερα διδάσκει Τέχνη και Εικόνα σε Ινστιτούτα Α’ Τάξης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Είναι ο επιμελητής, μαζί με τον Marino Pagano, του τόμου «The theme of the sacred in contemporary art», που συγκεντρώνει τα πρακτικά ενός συνεδρίου σε δύο συνεδρίες που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019. Το κείμενο έχει λάβει ενθουσιώδεις κριτικές σε τοπικό και εθνικό επίπεδο τύπος.
Ο Man Ray έγραψε για τα έργα του Αντόνιο Ρούσο: “Υπάρχει μια επαναλαμβανόμενη γυμνή φιγούρα στα έργα του Αντόνιο Ρούσο. Ένα επιθετικό αλλά πονεμένο γυμνό όπου το κόκκινο χρώμα συνεχίζει να πυροδοτεί τον αισθησιασμό. Μικρά και διεισδυτικά μάτια, παρόντα μάτια που εξετάζουν εξονυχιστικά τη στενοχώρια και Προθέσεις Πνιγμένα χρώματα υψώνουν τα φόντα, το εισβολικό φως σκάβει χαράδρες για να μπει στα σώματα Νιώθει κανείς το βάρος μιας ζωής ανάμεσα στην ιερότητα και τη μυθολογία, με τις άκρες των σωμάτων θριαμβευτικά ξαπλωμένα σε χωριά και λιβάδια υπό το φως των υπαινιγμένων ακτίνων του φεγγάρι. Είναι ο θρίαμβος της εικόνας.” Ενώ ο Alessandro Costanzo σχολίασε: “Είμαστε αντιμέτωποι με έναν καλλιτέχνη με εκλεπτυσμένο και λεπτό μυαλό, καθώς ακόμη και η χρήση χρωμάτων, συχνά σχεδόν παστέλ, ελαφρώς ενισχυμένου τόνου σε ορισμένα έργα, και μόνο στα ποπ έργα, πολύ δυνατά, αφήνει διαρροές αισθήσεων νίκης, ευεξίας και λιτότητας.Ηθικές αξίες που έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου και που ο καλλιτέχνης ενσαρκώνει σε κάθε έργο, μέσα από το λεπτό εικαστικό έργο του εξωτερικεύοντας την έννοια και καθιστώντας την προσιτή στον θεατή. “
“Επιχειρηματίας. Φοιτητής. Μελετητής τροφίμων. Σκληρός λάτρης του ιστού. Επικοινωνητής. Φιλικός ποπ πολιτισμός. Ασχολείται με τον καφέ.”
