Τα βιοπλαστικά που διασκορπίζονται στο περιβάλλον, για παράδειγμα στη θάλασσα ή στην παραλία, έχουν πολύ μεγάλους χρόνους αποικοδόμησης, συγκρίσιμους με αυτούς των μη βιολογικών πλαστικών υλικών: αυτό αποδεικνύεται από μια μελέτη δημοσίευσε στο περιοδικό Polymers από το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας – συμμετέχει στο Ινστιτούτο Χημικών-Φυσικών Διεργασιών (Cnr-Ipcf) και στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων Επιστημών (Cnr-Ismar) -, στο Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας (Ingv) και στην Περιφέρεια της Λιγουρίας για τις θαλάσσιες τεχνολογίες (Dltm), με την υποστήριξη της Κρατικής Αστυνομίας-Ναυτικού Κέντρου και των Scuba divers La Spezia (CNeS).

Οι ερευνητές συνέκριναν δύο πολυμερή από τα πιο χρησιμοποιούμενα σε πλαστικά αντικείμενα (HDPE και PP) με δύο βιοδιασπώμενα πλαστικά πολυμερή (PLA και PBAT), επαληθεύοντας τον βαθμό γήρανσης και αποδόμησης στο θαλασσινό νερό και την άμμο, αντίστοιχα.

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε χάρη στην πλατφόρμα περιβαλλοντικής παρακολούθησης «Stazione Costiera del Lab Mare», που βρίσκεται 10 μέτρα βάθος στον κόλπο της Santa Teresa στον κόλπο της La Spezia, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του έργου Laboratorio Mare της Περιφέρειας της Λιγουρίας για τεχνολογίες marine, στο οποίο συνεργάζονται και το Υδρογραφικό Ινστιτούτο Ναυτικού και το Enea. Εδώ, χάρη επίσης στην υποστήριξη του Ναυτικού και Καταδυτικού Κέντρου της La Spezia και του Συνεταιρισμού Μυδοκαλλιεργητών La Spezia, στεγάστηκαν ειδικοί «κλωβοί» που έχουν σχεδιαστεί για να περιέχουν πλαστικά δείγματα. Παρασκευάστηκε επίσης μια μπανιέρα που περιείχε άμμο, η οποία εκτέθηκε σε ατμοσφαιρικούς παράγοντες για την προσομοίωση της επιφάνειας μιας παραλίας.

Μέσα σε έξι μήνες από την παρατήρηση, ούτε τα παραδοσιακά ούτε τα βιοπολυμερή παρουσίασαν σημαντική υποβάθμιση, τόσο στο νερό όσο και στην άμμο. Η παρατήρηση των δειγμάτων, μαζί με τα αποτελέσματα των χημικών, φασματοσκοπικών και θερμικών αναλύσεων που έγιναν στο εργαστήριο της Πίζας του Cnr-Ipfc, δείχνει ότι στο φυσικό περιβάλλον τα βιοπλαστικά έχουν πολύ μεγαλύτερους χρόνους αποδόμησης από αυτούς που συμβαίνουν κατά τη βιομηχανική κομποστοποίηση.

«Δεδομένης της πολύ υψηλής διάχυσης αυτών των υλικών, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που ενέχει η χρήση βιοπλαστικών, εάν διασκορπίζονται ή δεν παρέχονται κατάλληλα για απόρριψη: είναι απαραίτητο να ενημερωθεί σωστά», εξηγεί η ερευνήτρια Silvia Merlino. Cnr-Ismar of Lerici (La Spezia), συντονιστής του έργου.

«Αυτή η μελέτη – προσθέτει η Marina Locritani, ερευνήτρια στο Ingv και συντονίστρια της μελέτης – υπογραμμίζει τη σημασία της σωστής πληροφόρησης σχετικά με το βιοαποικοδομήσιμο πλαστικό, ειδικά μετά τη διακοπή του πλαστικού μιας χρήσης που ισχύει στην Ιταλία από τον Ιανουάριο του 2021 σε εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Ενιαίου χρήση της οδηγίας για το πλαστικό, η οποία οδήγησε στην προοδευτική εμπορία προϊόντων μιας χρήσης σε βιοαποικοδομήσιμο πλαστικό, όπως τα πολυμερή που εξετάστηκαν».