Η Oksana Rovenchok είναι μια Ουκρανή μετανάστης που ζει στην Ελλάδα εδώ και 25 χρόνια. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο νοσοκομείο. Δεν φανταζόταν ποτέ ότι μια μέρα θα υποδεχόταν την κόρη της και τα δύο εγγόνια της ως πρόσφυγες πολέμου.

Πριν από ενάμιση μήνα, η μητέρα και τα παιδιά έφυγαν από την πόλη Kolomyia, 100 χιλιόμετρα από τα ρουμανικά σύνορα. Ο πατέρας έμεινε να πολεμήσει. Λίγες μέρες μετά την άφιξή τους στην Αθήνα, τα παιδιά γράφτηκαν στο ελληνικό δημόσιο σχολείο.

«Ζούμε σε πολύ δύσκολες στιγμές – λέει η γιαγιά τους – μπορώ να περιγράψω τη ζωή μας με τρεις λέξεις: βομβαρδισμοί, δυστυχία, πρόσφυγες. Κανείς δεν περίμενε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε το 2022. Βρισκόμαστε σε βαθύ πένθος και κλαίμε για την πατρίδα μας. “

Καλωσόρισε με ανοιχτές αγκάλες

“Οι Έλληνες καλωσόρισαν τα παιδιά μου και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου – προσθέτει η μητέρα μου, Iryna Andrusiak – Τα παιδιά μου είναι πολύ χαρούμενα. Οι δάσκαλοι και τα άλλα παιδιά τα έχουν αγκαλιάσει. Έχουν ήδη νέους φίλους. Στα παιδιά μου αρέσει το σχολείο και προσπαθούν να προσαρμοστώ. “

Oleksiy και Kostantyn φοιτούν στην τρίτη και πέμπτη τάξη του δημοτικού σχολείου.

Η ελληνική, μια ξένη και δύσκολη γλώσσα, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. βοήθεια προέρχεται από την τεχνολογία.

«Χρησιμοποιούμε μια εφαρμογή σε δύο γλώσσες, ουκρανικά και ελληνικά – εξηγεί η δασκάλα Αθηνά Πυργάκη – Εκτός από τη μετάφραση και τη γραφή, το παιδί μπορεί να ακούσει πώς προφέρεται μια λέξη. Έτσι βήμα βήμα ο μαθητής εξοικειώνεται με μια ξένη γλώσσα .. Είναι πολύ χρήσιμο».

Ικανότητα προσαρμογής

Όταν άκουσαν για τον ερχομό των προσφύγων στο σχολείο, οι δάσκαλοι αποφάσισαν να μιλήσουν στους μαθητές για τις κακουχίες του πολέμου και τι σημαίνει να δραπετεύσεις από την Ουκρανία.

“Μιλήσαμε με τους μαθητές μας για τον πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας – εξηγεί η δασκάλα – Τους ειδοποιήσαμε τι συνέβαινε. Τα Ελληνόπουλα πρόσφεραν δώρα στους νέους συμμαθητές τους, ζωγραφιές και όλη τους την αγάπη. δύο αδέρφια ήταν λίγο σοκαρισμένοι, γιατί ξαφνικά βρέθηκαν στο επίκεντρο της προσοχής. Μπήκαν σε ένα νέο περιβάλλον και στην αρχή ένιωσαν σαν ψάρια έξω από το νερό. “

Εκατοντάδες αφίξεις

Ώρα για διάλειμμα και ώρα για γυμναστήριο. Στις ώρες της γυμναστικής, οι λέξεις μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Για να στηρίξουν τους πρόσφυγες, οι δάσκαλοι ζήτησαν από το Υπουργείο Παιδείας να προσλάβει Ουκρανούς δασκάλους μητρικής γλώσσας που θα μπορούσαν να τίθενται σε υπηρεσία τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.

Τους τελευταίους δύο μήνες τα ελληνικά σχολεία μπήκαν πάνω από 450 παιδιά της Ουκρανίας. Ακόμα κι αν δεν μιλούν ακόμα τη γλώσσα, και παρ’ όλες τις δυσκολίες, τα παιδιά νιώθουν ευπρόσδεκτα από μια μεγάλη αγκαλιά, γεμάτη αλληλεγγύη και υποστήριξη.