Ο Χαλίλ Καραβέλι απάντησε στο άρθρο του Στίβεν Κουκ «Ο Ερντογάν είναι πολύ άρρωστος, ο ισχυρότερος υποψήφιος που πήρε τη θέση του, ο Χουλουσί Ακάρ», που γράφτηκε στο περιοδικό Foreign Policy.

Ο Karaveli, ανώτερος ερευνητής στο Κεντρικό Ασία-Καύκασο Ινστιτούτο και στο Κοινό Κέντρο του Προγράμματος Μελετών Δρόμου του Μεταξιού, είναι επίσης ο συγγραφέας του βιβλίου “Γιατί η Τουρκία είναι αυταρχική: Από τον Ατατούρκ στον Ερντογάν”.

Στο άρθρο του, ο Καραβέλι υποστήριξε ότι ο Ακάρ έκανε τη μεγάλη εκκαθάριση των Ενόπλων Δυνάμεων σε εκείνους για τους οποίους υποψιαζόταν ότι είχαν σχέση με το κίνημα Γκιουλέν και συνεπώς συνεργάστηκε με τους Ευρασιάτες αξιωματικούς:

Σε πρόσφατο άρθρο του Foreign Policy, ο Steven A. Cook έγραψε ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να είναι πολύ άρρωστος για να επανεκλεγεί και ο Χουλουσί Ακάρ, Υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην Αρχηγός του Επιτελείου, φαίνεται να είναι στην καλύτερη θέση για να αναλάβει ηγεσία της χώρας.

Ωστόσο, ο Κουκ υποστήριξε ότι αυτό δεν ήταν καλό νέο για τις Ηνωμένες Πολιτείες και προειδοποίησε ότι «κανείς δεν πρέπει να περιμένει από τον Ακάρ να είναι φιλικός προς τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Ο Κουκ έγραψε ότι ο Ακάρ «συνεργάστηκε με μια υπερεθνικιστική, αντιδυτική ομάδα αξιωματικών» και τιμώρησε τους στρατιώτες υπέρ του ΝΑΤΟ για «σύνδεση με τον αμφιλεγόμενο κληρικό Φετουλάχ Γκιουλέν».

Τέλος, ο Κουκ δήλωσε ότι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ήταν «άμεσα υπεύθυνος για την επιθετική στάση της Άγκυρας στη Μεσόγειο, η οποία έβαλε την Άγκυρα εναντίον των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ Ελλάδα και Γαλλία το καλοκαίρι του 2020», και τα απαρίθμησε ως απόδειξη ότι ο Ακάρ είναι αντιδυτικός Το

Ωστόσο, ο Κουκ παρεξηγείται τον Χουλουσί Ακάρ. Θα ήταν ατυχές για τους Αμερικανούς πολιτικούς να ακούσουν τις συμβουλές του και να δουν τον Ακάρ ως εχθρό των ΗΠΑ. Αντίθετα, αν ο Ακάρ γίνει πρόεδρος, θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει τη συμμαχία της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ακάρ κάλεσε πρόσφατα τις ΗΠΑ να βασιστούν στην Τουρκία για να προβάλει την ισχύ στη Μέση Ανατολή για λογαριασμό της Δύσης.

Ο Ακάρ διαμαρτυρήθηκε ότι οι ΗΠΑ δεν συμπεριφέρονταν ως σύμμαχο, αλλά δεν έστρεψε την πλάτη του στις ΗΠΑ. Απλώς επέμεινε στην Ουάσινγκτον να σταματήσει τη χρηματοδότηση και τον οπλισμό των κουρδικών πολιτοφυλακών στη Συρία που συνδέονται με το παράνομο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο βρίσκεται σε εξέγερση εναντίον της Τουρκίας από το 1984.

Ο Κουκ υποστήριξε ότι ο Ακάρ βρίσκεται σε «ιδεολογικά παρόμοιο μέρος με τον Ερντογάν». Αλλά ο Ακάρ δεν είναι ισλαμιστής αλλά συντηρητικός εθνικιστής, ιστορικά η κυρίαρχη δύναμη στο τουρκικό στρατιωτικό και κυβερνητικό κατεστημένο. Παραδοσιακά, αυτή η ομάδα είναι αυστηρά φιλοαμερικανική. Θεωρούσαν τη Σοβιετική Ένωση/Ρωσία ως υπαρξιακή απειλή για την Τουρκία και αυτό τους ώθησε να αναζητήσουν την προστασία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του oldυχρού Πολέμου.

Από το 2015, όταν το κόμμα του Ερντογάν έχασε την πλειοψηφία, υπολογίζει στην υποστήριξη των συντηρητικών εθνικιστών για να παραμείνει στην εξουσία. Οι συντηρητικοί εθνικιστές είναι κοσμικοί, αλλά δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν τη θρησκευτική ρητορική όταν κρίνεται απαραίτητο από το συμφέρον του κράτους, όπως στην εκστρατεία τους εναντίον της αριστεράς στον oldυχρό Πόλεμο και στις προσπάθειές τους να ενισχύσουν την εθνική ενότητα σήμερα.

Βρίσκουν τον Ερντογάν ιδιαίτερα χρήσιμο από αυτή την άποψη. Ο Ερντογάν δεν είναι λιγότερο φιλοδυτικός από τον Ακάρ. Είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ έχουν αποξενώσει πρόσφατα την κυρίαρχη παράταξη στον τουρκικό στρατό και κράτος υποστηρίζοντας τους Κούρδους στη Συρία. Οι συντηρητικοί εθνικιστές, πρώην υπέρ των ΗΠΑ, βλέπουν όλο και περισσότερο την Αμερική ως υπαρξιακή απειλή. Εάν η Ουάσινγκτον επιμείνει στις φιλοκουρδικές της πολιτικές στη Συρία, ο τουρκικός στρατός μπορεί τελικά να μετατραπεί σε μια άγρια ​​αντιδυτική δύναμη.

Σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του Κουκ, ωστόσο, ο Ακάρ δεν είναι σε συμμαχία με τους αντιαμερικανούς στο στρατό. τους αντιτίθεται.

Είναι αλήθεια ότι ο Ακάρ έδωσε τα χέρια με αντιδυτικούς αξιωματικούς ενάντια σε έναν κοινό εχθρό του ισλαμιστικού Κινήματος Γκιουλέν, το οποίο διείσδυσε στον στρατό και προσπάθησε να ανατρέψει την κυβέρνηση το 2016.

Ο Ακάρ δεν έκανε συμμαχίες με αντιδυτικούς στρατιώτες, όπως προτείνει ο Κουκ. Ναι, ο Ακάρ συνεργάστηκε με εκείνους τους στρατιώτες για την εκκαθάριση του τμήματος του Γκιουλενισμού που είχε διεισδύσει στις Ένοπλες Δυνάμεις και είχε επιχειρήσει πραξικόπημα το 2016. Και όπως υποστηρίζει ο Κουκ, ο Ακάρ καθάρισε αυτούς τους αξιωματικούς όχι επειδή ζούσαν στην Αμερική ή την Ευρώπη, αλλά επειδή υποπτευόταν ότι συνεργάζονταν με τους κουτσουνιστές.

Οι συμμαχίες των συντηρητικών εθνικιστών με τις αντιδυτικές παρατάξεις τους ήταν προσωρινές και οι πρόσφατες εκκαθαρίσεις στοχοποίησαν αντι-δυτικούς αξιωματικούς που αντιτάχθηκαν στις κινήσεις του Ερντογάν και του Ακάρ για να προσελκύσουν την Τουρκία στις Ηνωμένες Πολιτείες στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου.

Ο Κουκ κάνει το λάθος βλέποντας ένα αντιδυτικό κίνητρο πίσω από τις κινήσεις της Τουρκίας στη Μεσόγειο το 2020, το οποίο οδήγησε σε σύγκρουση με τους συμμάχους του ΝΑΤΟ Γαλλία και Ελλάδα. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Ακάρ είναι υπεύθυνος για αυτές τις ενέργειες που η Άγκυρα θεωρεί κατάλληλες για εθνικά συμφέροντα δεν τον καθιστά εχθρό της Δύσης.

Ο πρώτος πρόεδρος της Τουρκίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ήταν ένθερμος φιλοδυτικός, αλλά δεν δίστασε να σπρώξει την Τουρκία επιθετικά στην ανατολική Μεσόγειο και διεκδίκησε την τότε γαλλική κυριαρχία της επαρχίας Iskenderun, η οποία έφερε την Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου. Το 1974, ένας άλλος φιλοδυτικός Τούρκος ηγέτης, ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβίτ, διακινδύνευσε τον πόλεμο με την Ελλάδα όταν διέταξε την εισβολή στην Κύπρο.

Η πολιτική συμβουλή του Κουκ που κατηγορεί τον Ακάρ ότι είναι αντι-ΗΠΑ έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτό θα ενισχύσει μόνο τις αντιδυτικές τάσεις στο στρατό. Οι ΗΠΑ δεν θα είναι μόνο δυνατό να συνεργαστούν με τον Ακάρ, αλλά θα επιτρέψουν στην Ουάσινγκτον να συμφιλιωθεί με τους παραδοσιακούς συμμάχους της στο τουρκικό κράτος, εθνικιστές-συντηρητικούς τύπου Ακάρ. Διαφορετικά, αυτοί, δηλαδή η φιλορωσική παράταξη, δεν θα χάσουν έδαφος.

Πηγή: Plus Truth