Το αγόρι στο δελφίνι (1957) του Ζαν Νεγκουλέσκο – ydδρα

https://www.youtube.com/watch?v=utouEFU4wIA

In principio fu Sophia (e Anthony Quinn in Ο Ζορμπάς ο Έλληνας, “Made in Creta”: αλλά ήταν λιγότερο διακοπές). Ο οποίος, στην δρα, βουτάει σε αυτή τη συναισθηματική δραματουργία σε σκηνοθεσία του ειδικού Νεγκουλέσκο. Ως σφουγγαράκι ψαρά (!) Που βρίσκει θησαυρό. Και, φυσικά, αγάπη (γνωστός και ως Alan Ladd). Επίσης γυρίσματα στην Ακρόπολη Αθηνών, Ρόδου και Κορίνθου: μια μικρή περιοδεία στο Αιγαίο (και την ηπειρωτική χώρα).

Το μεγάλο Μπλε (1988) του Luc Besson – Amorgos

Αν έχετε πάει στην Αμοργό, κατανοήστε τον λόγο για τον τίτλο: είναι όλα μπλε, πολύ μεγάλο μπλε. Σήμερα, στο λιμάνι των Καταπόλων, παραμένει ένα μπαρ που πήρε το όνομά του από τον τίτλο αυτής της ταινίας από την πολύ οδυνηρή επεξεργασία (και, για εμάς, τη διανομή), αλλά που επέβαλε τον Besson σε παγκόσμια κλίμακα. Ο Ζαν-Μαρκ Μπαρ είναι ο ελευθερωτής Ζακ Μαγιόλ, ο Ζαν Ρενό είναι ο Ιταλός αντίπαλός του Ένζο Μολινάρι: μια λατρεία μέσα σε μια λατρεία.

Mediterraneo (1991) του Gabriele Salvatores – Καστελόριζο

Το απροσδιόριστο νησί των Δωδεκανήσων όπου η ομάδα των Ιταλών στρατιωτών (με αλφαβητική σειρά: Abatantuono, Alberti, Bigagli, Bisio, Catania, Cederna, Conti) φτάνει, στα μέσα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, για να δημιουργήσει μια στρατιωτική φρουρά και, πραγματικότητα, Καστελόριζο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο τοπικός μας προορισμός προσκυνήματος: θέλετε να αρνηθείτε στον εαυτό σας έναν αγώνα στην παραλία ακόμη και σήμερα;

Το μαντολίνο του καπετάνιου Κορέλι (2001) του John Madden – Κεφαλονιά

Όχι μια παραθαλάσσια κωμωδία, αλλά ένα μελόδραμα πάντα με ιταλοαποικιακό υπόβαθρο ότι ναι, είναι ένα χάος: αλλά η Κεφαλονιά δεν έχει φωτογραφηθεί ποτέ καλύτερα. Με τον δικό του τρόπο, η αγάπη μεταξύ του Ιταλού καπετάνιου του τίτλου, γνωστού ως Nicolas Cage, και της Ελληνίδας Penélope Cruz είναι αξέχαστη: σήμερα θα φώναζαν για πολιτιστική ιδιοποίηση. Υπάρχει όμως η βετεράνος ντόπια Ειρήνη Παπάς: ας το κάνουμε αρκετά.

Τι θα γίνει με εμάς (2004) του Giovanni Veronesi – Μύκονος

Μια μικρή λατρεία γενεών για αυτές τις διακοπές μετά την ωρίμανση σχεδόν του Muccini. Ο Giovanni Veronesi σκηνοθετεί τους Silvio Muccino, Violante Placido και έναν άγριο Elio Germano με φόντο τους ανεμόμυλους της Μυκόνου, εδώ περισσότερο μια ρωμαϊκή εκδοχή του λυκείου παρά ένα φυλάκιο δροσερό με ουράνιο τόξο. Αλλά αυτό είναι εντάξει: ο ρυθμός είναι εκεί, οι απόψεις κόβουν την ανάσα επίσης (θυμάστε τις βουτιές στον γκρεμό;).

Ω μαμά! (2008) di Phyllida Law – Σκόπελος

ο Η ταινία που διαδραματίζεται στην Ελλάδα κατ ‘εξοχήν είναι το musicarello με τη «βασίλισσα του χορού» Μέριλ Στριπ στις επιτυχίες των ABBA. Το φανταστικό νησί Καλοκαίρι, όπου η πρώην ποπ σταρλέτα καταφεύγει για να διευθύνει ένα ξενοδοχείο, είναι στην πραγματικότητα δανεισμένη από την πραγματική Σκόπελο και τον κοντινό Σκιάτο, από τότε (και ακόμη περισσότερο μετά τη συνέχεια) Ω μαμά! Αντε πάλι του 2018) στο ταξιδιωτικό βιβλίο των Αμερικανών. Χαμένος παράδεισος.

Οι μεγάλες χοντρές μου ελληνικές διακοπές (2009) στο Donald Petrie – Olympia

Μετά την άνθηση του Ο μεγάλος χοντρός ελληνικός γάμος μου, η οποία ωστόσο λειτουργούσε στις Πολιτείες, η πρωταγωνίστρια Νία Βάρδαλος προσπαθεί ξανά με αυτήν την παράκαμψη (κυριολεκτικά) στο σπίτι. Το μοναδικό θαύμα αυτή τη φορά είναι η Γεωργία, ένας τουριστικός οδηγός χωρισμένος ανάμεσα στην Ολυμπία και τη συνήθη Ακρόπολη (αλλά με την προσθήκη ενός ταξιδιού στην Ισπανία: δεν ισχύει!). Δεν είχε την επιτυχία του προηγούμενου, αλλά για τους λάτρεις του cine-Greece παραμένει must.

Ανώριμος – Το ταξίδι (2011) του Paolo Genovese – Πάρος

Άλλος ένας γύρος, ένα άλλο ταξίδι ωριμότητας. Αυτή τη φορά όμως τι τάξη Ανώριμος του τίτλου (συμπεριλαμβανομένων των Luca και Paolo, Ambra Angiolini, Raoul Bova και Ricky Memphis) δεν είχε καταφέρει να κάνει μετά τις εξετάσεις που ήταν. Ο προορισμός είναι αυτός που επιλέχθηκε τότε: η Πάρος. Εκεί που θα πραγματοποιηθεί η ίδια φιλία και συναισθηματικά crossover που θα περίμενε κανείς από μια ομάδα εφήβων. Ένας ακόμη γύρος ούζου για όλους.

Πριν τα μεσάνυχτα (2013) di Richard Linklater – Kardamyli

Το τελευταίο κεφάλαιο (προφανώς οριστικά) του rom-saga του Richard Linklater εγκαινιάστηκε με Πριν το ξημέρωμα μεταφέρει τον hanθαν Χοκ και την Τζούλι Ντέλπι σε ένα ακρωτήρι στην Πελοπόννησο που αντανακλάται στην Καρδαμύλη. Και υπάρχουν επίσης ορισμένοι Έλληνες που καλούνται για την περίσταση, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου (όπως πάντα πολύ συζητούμενο) που είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της ταινίας. Μαζί με το νυχτερινό φινάλε. Στεναγμός.

Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου (2014) του Hossein Amini – Κρήτη

Ένα θρίλερ τύπου Χίτσκοκ για τα ερείπια ενός αρχαίου πολιτισμού και (ίσως) ενός ζευγαριού. Το αποτέλεσμα, περιμετρικά της Αθηναϊκής Ακρόπολης (aridaje) και του παλατιού του Μίνωα στην Κρήτη, πιθανότατα δεν θα πληροί τις απαιτήσεις. Αλλά το καστ – πράγματι: το τρίγωνο – είναι σούπερ: Βίγκο Μόρτενσεν, Κίρστεν Ντανστ και Όσκαρ Ισαάκ. Είναι αρκετά και προχωρούν.